Τη Δευτέρα στις 17:00 επιβιβάστηκα στο πλοίο για Σάμο. Οι καλοκαιρινές διακοπές μου ξεκινούσαν...
Δουλειές της τελευταίας στιγμής δεν μου επέτρεψαν να προλάβω το πρωινό πλοίο, το οποίο είναι σαφώς γρηγορότερο...
Να ΄μαι λοιπόν στο σχεδόν άδειο καράβι, κάτι που ξενίζει τέτοια εποχή, να σκέφτομαι τι στο καλό θα κάνω μόνος μου τις επόμενες 14 ώρες! (Αυτός είναι μάλλον ο λόγος που το συγκεκριμένο δρομολόγιο δεν είναι και τόσο...δημοφιλές).
Πήρα τον καφέ μου και θρονιάστηκα σ΄ένα καναπέ, αποφασισμένος να διατηρήσω την καλή διάθεση, που οφείλει να έχει ο καθένας αρχίζοντας τις διακοπές του!
Ευτυχώς, παρ΄όλο το πρωινό τρέξιμο για να προλάβω να τακτοποιήσω όλες μου τις εκκρεμότητες, είχα βρει χρόνο ν΄αγοράσω ένα βιβλίο...
"Το κορίτσι απ΄τη Σαμψούντα" της Σόφης Θεοδωρίδου ήταν το μυθιστόρημα που, βιαστικά, είχα επιλέξει...
Ε, λοιπόν, αν εξαιρέσω το δίωρο περίπου, που κατάφερα να κοιμηθώ, το βιβλίο με κράτησε καθηλωμένο σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού...
Η ιστορία της Καλλιόπης, αυτό είναι το όνομα της ηρωίδας, διαδραματίζεται σε μια από τις πλέον οδυνηρές περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας μας. Μέσα από το δράμα του κοριτσιού από τη Σαμψούντα, η συγγραφέας περιγράφει, με συγκινητικό τρόπο, πως οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και κυρίως ο Ποντιακός Ελληνισμός, βίωσαν τα γεγονότα που οδήγησαν στον ξεριζωμό τους, και ξυπνάει αναμνήσεις και νοσταλγία για τις χαμένες πατρίδες...
Από μικρό παιδί μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος. Η Λέσβος βλέπεται, νησί στο οποίο πέρναγα τα καλοκαίρια μου, αγναντεύει τα Μικρασιατικά παράλια και μεγάλο μέρος των κατοίκων της έχει εκεί τις ρίζες του. Πολλές λοιπόν οι αφηγήσεις και τ΄ακούσματα...
Έτσι, ότι θα μου άρεσε το βιβλίο, το ήξερα διαβάζοντας την περίληψη και μόνο...
Πέρα όμως από το θέμα, εντυπωσιάστηκα από το γράψιμο της Σόφης Θεοδωρίδου. Κριτικός, σε καμιά περίπτωση δεν είμαι. Αν ήμουν όμως συγγραφέας, εκείνο που πιο πολύ θα μ΄ενδιέφερε, θα ήταν η γνώμη του...τυχαίου αναγνώστη. Η ευκολία με την οποία διαβάζεται το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι χαρακτηριστική...Όμορφο γράψιμο...Άμεσο και κατανοητό. Και παράλληλα τόσο παραγωγικό σε εικόνες...Όσο προχωράς, ξεχνάς ότι διαβάζεις...είναι σα να παρακολουθείς...ταινία!
Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα να διαβάσει κάποιος...μονορούφι 530 περίπου σελίδες!
Και όμως...Το τελείωσα όλο στο ταξίδι! Μάλιστα, έπιασα τον εαυτό μου...αγχωμένο! Αγχώθηκα μη τυχόν και το πλοίο φτάσει πριν προλάβω να ολοκληρώσω την ανάγνωσή μου!
Εξαιρετικό, το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Δουλειές της τελευταίας στιγμής δεν μου επέτρεψαν να προλάβω το πρωινό πλοίο, το οποίο είναι σαφώς γρηγορότερο...
Να ΄μαι λοιπόν στο σχεδόν άδειο καράβι, κάτι που ξενίζει τέτοια εποχή, να σκέφτομαι τι στο καλό θα κάνω μόνος μου τις επόμενες 14 ώρες! (Αυτός είναι μάλλον ο λόγος που το συγκεκριμένο δρομολόγιο δεν είναι και τόσο...δημοφιλές).
Πήρα τον καφέ μου και θρονιάστηκα σ΄ένα καναπέ, αποφασισμένος να διατηρήσω την καλή διάθεση, που οφείλει να έχει ο καθένας αρχίζοντας τις διακοπές του!
Ευτυχώς, παρ΄όλο το πρωινό τρέξιμο για να προλάβω να τακτοποιήσω όλες μου τις εκκρεμότητες, είχα βρει χρόνο ν΄αγοράσω ένα βιβλίο...
"Το κορίτσι απ΄τη Σαμψούντα" της Σόφης Θεοδωρίδου ήταν το μυθιστόρημα που, βιαστικά, είχα επιλέξει...
Ε, λοιπόν, αν εξαιρέσω το δίωρο περίπου, που κατάφερα να κοιμηθώ, το βιβλίο με κράτησε καθηλωμένο σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού...
Η ιστορία της Καλλιόπης, αυτό είναι το όνομα της ηρωίδας, διαδραματίζεται σε μια από τις πλέον οδυνηρές περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας μας. Μέσα από το δράμα του κοριτσιού από τη Σαμψούντα, η συγγραφέας περιγράφει, με συγκινητικό τρόπο, πως οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και κυρίως ο Ποντιακός Ελληνισμός, βίωσαν τα γεγονότα που οδήγησαν στον ξεριζωμό τους, και ξυπνάει αναμνήσεις και νοσταλγία για τις χαμένες πατρίδες...
Από μικρό παιδί μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος. Η Λέσβος βλέπεται, νησί στο οποίο πέρναγα τα καλοκαίρια μου, αγναντεύει τα Μικρασιατικά παράλια και μεγάλο μέρος των κατοίκων της έχει εκεί τις ρίζες του. Πολλές λοιπόν οι αφηγήσεις και τ΄ακούσματα...
Έτσι, ότι θα μου άρεσε το βιβλίο, το ήξερα διαβάζοντας την περίληψη και μόνο...
Πέρα όμως από το θέμα, εντυπωσιάστηκα από το γράψιμο της Σόφης Θεοδωρίδου. Κριτικός, σε καμιά περίπτωση δεν είμαι. Αν ήμουν όμως συγγραφέας, εκείνο που πιο πολύ θα μ΄ενδιέφερε, θα ήταν η γνώμη του...τυχαίου αναγνώστη. Η ευκολία με την οποία διαβάζεται το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι χαρακτηριστική...Όμορφο γράψιμο...Άμεσο και κατανοητό. Και παράλληλα τόσο παραγωγικό σε εικόνες...Όσο προχωράς, ξεχνάς ότι διαβάζεις...είναι σα να παρακολουθείς...ταινία!
Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα να διαβάσει κάποιος...μονορούφι 530 περίπου σελίδες!
Και όμως...Το τελείωσα όλο στο ταξίδι! Μάλιστα, έπιασα τον εαυτό μου...αγχωμένο! Αγχώθηκα μη τυχόν και το πλοίο φτάσει πριν προλάβω να ολοκληρώσω την ανάγνωσή μου!
Εξαιρετικό, το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου