Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Μια πρόταση για παιδικό βιβλίο, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940...
Πρόκειται για ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά βιβλία που διάβασα...
Πρόκειται για ένα βιβλίο, το οποίο ανυπομονώ να διαβάσουν οι κόρες μου!

"Στην Αθήνα του 1940-44 παρακολουθούμε την πορεία του εννιάχρονου Πέτρου προς την εφηβεία την ώρα που ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται.

Οι εξελίξεις στα μέτωπα συμπαρασύρουν την καθημερινότητα και στο σπίτι του, τη γειτονιά και το σχολείο. Οι συγγενείς και οι φίλοι που τον περιστοιχίζουν, κάτω από την πίεση των γεγονότων, αλλάζουν κι αυτοί -προς το καλύτερο ή το χειρότερο-, άλλοτε θυμίζοντας αναξιοπρεπείς, πεινασμένες σκιές και άλλοτε αποφασισμένους μικρούς ήρωες, έτοιμους για όλα.

Πρόκειται για το κλασικό, βραβευμένο μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη που μας μιλάει για τα χρόνια της κατοχής στην Αθήνα, μέσα από την αθώα ματιά του μικρού Πέτρου.
Η γραφή είναι απλή και η γλώσσα που χρησιμοποιεί η συγγραφέας ζωντανή και σαφής, ακόμα και για μικρότερα παιδιά.

Το μέγεθος της ιστορίας όμως, το στήσιμο του βιβλίου και κάποιες δύσκολες σκηνές (άλλες με νοερές αναζητήσεις και άλλες με φρικτές εικόνες), δεν μας επιτρέπουν να το προτείνουμε σε πιο άπειρους αναγνώστες, που αν επιχειρήσουν να το διαβάσουν πιθανότατα θα κουραστούν. Αντίθετα, οι εμπειρότεροι θα το απολαύσουν, καθώς το χιούμορ της Ζέη και πολλές από τις αναφορές της, -παρότι "αόρατες" στα μάτια των μικρότερων- θα βρουν τον τρόπο να τους συγκινήσουν. Βιβλίο διαχρονικό λοιπόν που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Ως προς τη δομή του, χωρίζεται σε τέσσερα μέρη και 25 κεφάλαια με πολύ έξυπνους τίτλους που "παίζουν" με το κείμενο.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε υποψία εικονογράφησης (ούτε στην παλιά, ούτε στη νέα έκδοση).

Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε παιδιά Στ' Δημοτικού και Γυμνασίου, καθώς πιστεύουμε πως είναι από τα κείμενα που μπορούν να επηρεάσουν αποφασιστικά τη σχέση ενός παιδιού με το διάβασμα...  ίσως αυτός να είναι ένας από τους λόγους που το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε τόσες ξένες γλώσσες.

Η Άλκη Ζέη έχει ζήσει τα γεγονότα από πρώτο χέρι και μας τα μεταφέρει αριστοτεχνικά.
Άλλοτε μέσα από τη ματιά του μικρού αγοριού που δεν πολυκαταλαβαίνει (ή δεν το πολυσυνερίζονται), άλλοτε ελαφραίνοντας με το χιούμορ της καταστάσεις δύσκολες που μετατρέπονται σε κωμικοτραγικές, κι άλλοτε αφήνοντας τις ωμές εικόνες από τη φρίκη του κατοχικού χειμώνα να μιλήσουν μόνες τους.

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις βήμα προς βήμα:
Αρχικά, την προκατοχική καθημερινότητα που αλλάζει με κάθε νέο του ραδιοφώνου, κι αφήνει άλλους να πανηγυρίζουν κι άλλους να ανησυχούν.
Στη συνέχεια, την βουβαμάρα που προκαλεί το απειλητικό πρόσωπο του πολέμου, καθώς αυτός πλησιάζει. Έπειτα τη βία, τις στερήσεις και την εξαθλίωση, που μετατρέπει τους ανθρώπους σε τέρατα.
Και τέλος, την ελπίδα που σιγά σιγά ξυπνάει, δυναμώνει μέσα από τους αγώνες και ξανακάνει τα κουρέλια, ανθρώπους. Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς από ένα παιδικό βιβλίο;

Παρότι είναι δύσκολο να αποδοθεί μια περίοδος σαν της Κατοχής χωρίς σκηνές "δύσκολες" για μικρά παιδιά, η συγγραφέας καταφέρνει να μας βάλει στο κλίμα χωρίς να κάνει κατάχρηση. 

Η βία και η αναλγησία των κατακτητών αποδίδεται αρχικά έμμεσα: ένας αξιωματικός μαστιγώνει με κακία τον σκύλο στην αυλή (σ.60) ενώ αργότερα περιγράφεται από τρίτους πώς ένας γερμανός έσπασε το χέρι ενός άγνωστου παιδιού (σ.131).
Στη συνέχεια βέβαια τα πράγματα αγριεύουν, αφού τα προβλήματα αρχίζουν να αγγίζουν την οικογένεια του Πέτρου, ενώ για να λέμε και την αλήθεια, δεν υπάρχουν και πολύ μετριοπαθείς τρόποι να αναφερθεί κανείς σε ανθρώπους που πέφτουν στο δρόμο από την πείνα.
Στις τελευταίες 50 σελίδες που επέρχεται η κορύφωση, οι περιγραφές αγριοτήτων γίνονται περισσότερες, αμεσότερες και πιο ρεαλιστικές, καθώς πολλά κατοχικά γεγονότα "στριμώχνονται"  μαζί.

Έτσι, συγκινούμαστε με  τον χαμό της Δροσούλας, αγανακτούμε για τις εκτελέσεις στο σκοπευτήριο, μελαγχολούμε για την εξαφάνιση των Εβραίων, αγωνιούμε για τον Πέτρο που μπλέκει σε μπλόκο και, τέλος, συγκλονιζόμαστε από την ωμή εκτέλεση του αδάμαστου Σωτήρη.

Να αναφέρουμε εδώ, ότι στο κείμενο διαφοροποιείται αρκετά ο τρόπος που αποδίδονται οι Ιταλοί και οι Γερμανοί κατακτητές.
Οι πρώτοι αντιμετωπίζονται με σχετική συμπάθεια, που στο τέλος επιτρέπει στον φυγά "Γκαριμπάλντι" να γίνει μέλος της οικογένειας του πρωταγωνιστή, ενώ οι δεύτεροι περιγράφονται ως εντελώς απάνθρωπα όντα και καταδικάζονται χωρίς ελαφρυντικά: Τα μάτια τους είναι ατσαλένια (σ.186) και αντί να μιλούνε κάνουνε χρουστ χριστ (σ.62) ενώ η παρουσία τους πετρώνει τις καρδιές των ανθρώπων (σ.143)."

Ας ελπίσουμε οι μικροί αναγνώστες να καταλάβουν την υπερβολή που κρύβει η περιγραφή του Πέτρου και να μη θεωρήσουν πως όλοι οι Γερμανοί ανεξαιρέτως (συμπεριλαμβανομένων των σύγχρονων δανειστών μας) είναι άγρια θηρία που θέλουν να μας φάνε.

Πηγή: Παιδική Λογοτεχνία

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Ο Άγιος Δημήτριος (270 - 306) είναι Άγιος της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και πολιούχος της Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με την αγιολογική παράδοση, ο Δημήτριος έζησε και μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη επί Διοκλητιανού. Σημαντικό κέντρο της λατρείας του είναι η Θεσσαλονίκη, όπου τιμάται από την πρωτοχριστιανική περίοδο και έχει ανεγερθεί βασιλική προς τιμήν του. Είναι ένας από τους λαοφιλέστερους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που εορτάζει τη μνήμη του στις 26 Οκτωβρίου.

Οι απαρχές της λατρείας του δεν είναι γνωστές με βεβαιότητα και έχουν οδηγήσει από το 18ο αι. μελετητές στη διατύπωση διάφορων θεωριών για την προέλευσή της. Η επικρατέστερη μεταξύ αυτών είναι ότι η λατρεία του προέρχεται από το Σίρμιο της Παννονίας.

Βίος και μαρτύριο

Οι πρώτοι διωγμοί των χριστιανών από τους Ρωμαίους άρχισαν το 64 μ.Χ. (επί Νέρωνα) και κράτησαν μέχρι το 311 μ.Χ. (επί Μεγάλου Κωνσταντίνου). Αυτοκράτορες που προκάλεσαν διωγμούς ήταν: Νέρωνας, Δομιτιανός, Τραϊανός, Μάρκος Αυρήλιος, Σεπτίμιος Σεβήρος, Δέκιος, Διοκλητιανός, Γαλέριος. Οι χριστιανοί πιέζονταν να θυσιάσουν σε είδωλα και σε περίπτωση άρνησης, έβρισκαν φρικτό θάνατο (κατά κανόνα χωρίς δίκη). Ο πιο σκληρός διωγμός των χριστιανών έγινε επί Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.), ο οποίος ήταν παρακινούμενος από τον Γαλέριο, μέλος της Τετραρχίας.

Στρατιώτες του Γαλέριου συνέλαβαν τον «μακαριότατο Δημήτριο εκ γένους των περιδόξων» με την κατηγορία ότι συμμετείχε ενεργά στις χριστιανικές συγκεντρώσεις. Ανώνυμος Συναξαριστής μας πληροφορεί για τη δράση του Αγίου Δημητρίου που έφερε τον τίτλο του «υπάτου» μεταξύ των χριστιανών της Θεσσαλονίκης. Ο Δημήτριος προσευχόταν στις συγκεντρώσεις στη Χαλκευτική στοά και ενίσχυε τους οικονομικά ανήμπορους συμπολίτες του. Δημώδες μεταβυζαντινό κείμενο για το «Μαρτύριον του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου» περιγράφει τη βαθιά θρησκευτική κατάνυξη που επικρατούσε στο ακροατήριο του Δημητρίου. Οι «Δημεγέρτες» πρόδωσαν το Δημήτριο στο Γαλέριο («ότι ο Δημήτριος κρατεί εις την πίστη των χριστιανών») ο οποίος διέταξε να συλληφθεί και να κλειστεί στις υπόγειες «καμάρες» παρά του σταδίου που γειτόνευε με το δημόσιο λουτρό.

Από το χώρο των φυλακών ο Δημήτριος εμψύχωσε το φίλο του Νέστορα ο οποίος αντιμετώπισε το μονομάχο Λυαίο. Αφού ο Νέστορας κατανίκησε το Λυαίο, θανατώθηκε από το Γαλέριο που θεώρησε την ήττα του Λυαίου ως προσωπική του ήττα. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Νέστορας ήταν μαθητής του Δημητρίου, διέταξε να φέρουν το Δημήτριο μπροστά του για να αποκυρήξει την πίστη του. Τελικά ο Δημήτριος, με διαταγή του Γαλέριου, θανατώθηκε στις υπόγειες φυλακές πιθανότατα το 306 μ.Χ.

Ορθόδοξη λατρεία (Πολιούχος και Μυροβλήτης)

Καθώς στην Ορθόδοξη εκκλησία η αγιοκατάταξη είναι συνήθως μια διαδικασία που αφορμάται από την απόδοση τιμών σε κάποιον ως άγιο από τους πιστούς, ενώ η εκκλησιαστική διοίκηση μιας τοπικής εκκλησίας απλώς την επικυρώνει μέσω της συμπερίληψης της μνήμης του αγίου στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο, και καθώς στη Βυζαντινή αυτοκρατορία δεν υπήρχε συστηματική διαδικασία αγιοκατάταξης μέχρι τον ύστερο 13ο αιώνα (οπότε χρονολογούνται οι πρώτες σχετικές συνοδικές αποφάσεις) δεν υπάρχουν στοιχεία για κάποια επισκοπική απόφαση για την αγιοκατάταξη του Δημητρίου.

Η θεώρησή του μάρτυρα ως Αγίου εδραιώθηκε και διατηρήθηκε κατά τους πρωτοχριστιανικούς και μεσαιωνικούς χρόνους μέσα από την ύπαρξη σημείων της αγιότητας και της μεσιτείας του στο Θεό, δηλαδή, την εικονογράφησή του, την υμνογραφία και τη ναοδομία προς τιμήν του και, κυρίως, τα αγιολογικά κείμενα που διηγούνται το βίο και τα θαύματά του.

Κατά την αγιολογική παράδοση, ο Άγιος Δημήτριος τάφηκε στον ίδιο χώρο όπου τον 5ο αι. μ.Χ. χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, ο οποίος μετά από καταστροφές και αλλαγές αποτελεί το σημερινό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου. 

Ο ναός του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη ήταν ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα στη Βυζαντινή αυτοκρατορία και η προσκύνηση του αγίου στη Θεσσαλονίκη συνεχίζεται από την πρωτοχριστιανική περίοδο έως και σήμερα. 

Το υπόγειο λουτρό διατηρήθηκε και διασκευάστηκε σε κρύπτη. Ο Άγιος Δημήτριος έγινε ο φύλακας και προστάτης της Θεσσαλονίκης. 

Το όνομα «Μυροβλήτης» του δόθηκε από το μύρο που αναβλύζει από τον τάφο του. Πολυάριθμες είναι οι απεικονίσεις του Αγίου Δημητρίου σε χειρόγραφα, φορητές εικόνες και τοιχογραφίες με σκηνές από το βίο, το μαρτύριο και τα θαύματά του.

Έως και τα μέσα του 20ου αιώνα οι νομάδες ποιμένες της ελληνικής υπαίθρου όριζαν τις εποχικές μετακινήσεις των ποιμνίων τους το φθινόπωρο και την άνοιξη με βάση τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Γεωργίου αντίστοιχα.

Ο άγιος Δημήτριος είναι ένας από τους πιο λαοφιλείς αγίους για τους ελληνορθόδοξους και σλαβορθόδοξους Χριστιανούς. Η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την 26η Οκτωβρίου.

Πηγή: wikipedia

ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Εξαιρετικό το άρθρο του Ανδρέα Ζαμπούκα στο protagon.gr. Λέει τα πράγματα με το όνομά τους:

"Η υπόθεση της εισαγωγής των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένας ανακυκλούμενος μύθος για τους κυβερνώντες. Έχοντας πάντα, αυτή την «βασανιστική» «αίσθηση του δικαίου» μέσα τους, προσπαθούν με την πρώτη ευκαιρία, να αποδώσουν «δικαιοσύνη» στον «λαό» τους, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι πέρασαν 17 χρόνια από την «μεταρρύθμιση Αρσένη», για να επιστρέψουμε πάλι, στις Δέσμες, και στα τέσσερα μαθήματα.

Σε συνέχεια λοιπόν, αυτής της αέναης εκπαιδευτικής αφήγησης, νέο υπόμνημα για τη μέση εκπαίδευση, δημοσίευσε η επιτροπή υπό τον κ. Λιάκο. Το συγκεκριμένο, είναι πιο σαφές από το προηγούμενο και προσδιορίζει με σχετική ακρίβεια, την φιλοσοφία της σχέσης Λυκείου και εισαγωγικών εξετάσεων.

Το νέο υπόμνημα προτείνει σε γενικές γραμμές, τα εξής:

Η επιτροπή εισηγείται το τετραετές γυμνάσιο και το διετές λύκειο. Στο τέλος της Δ’ Γυμνασίου (σημερινής Α’ Λυκείου) οι μαθητές θα δίνουν απολυτήριες εξετάσεις με μέρος των θεμάτων να τίθεται από την τράπεζα θεμάτων. Πρόκειται βεβαίως για την «αμαρτωλή» τράπεζα θεμάτων της Διαμαντοπούλου που με πανηγυρισμούς καταργήθηκε!

Οσοι πάρουν το απολυτήριο του Γυμνασίου θα έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση και θα μπορούν να εγγραφούν στο Γενικό ή το Επαγγελματικό Λύκειο, με κάποιο βαθμολογικό κριτήριο. Ασφαλώς αυτό είναι το ζητούμενο, δηλαδή στο Γενικό Λύκειο να συνεχίζει μόνο το 30% των μαθητών! Εδώ όμως γελάμε, αν περιμένουμε από τον λαϊκισμό του υπουργείου Παιδείας να βάλει όρια και φραγμούς στις ανεξέλεγκτες επιθυμίες της ελληνικής οικογένειας που θεωρεί ότι το παιδί της μπορεί να γίνει γιατρός επειδή συμμετείχε σε καταλήψεις!

Οι μαθητές, σύμφωνα με την πρόταση, θα διδάσκονται μόνο οκτώ μαθήματα στην Α’ και Β’ του «νέου» Λυκείου. Μερικά από αυτά, θα είναι προαπαιτούμενα για την εισαγωγή σε κάποιες από τις Ανώτατες Σχολές. Στο τέλος της Β’ τάξης, προκειμένου να αποκτήσουν οι μαθητές το απολυτήριο του λυκείου θα εξετάζονται σε πρώτη φάση σε κοινά θέματα σε όλη την Ελλάδα. Επομένως, και πάλι υπάρχουν Πανελλήνιες οι οποίες καθορίζουν τον τρόπο ένταξης στο Πανεπιστήμιο και την απόκτηση του απολυτηρίου το οποίο δεν θα το αποκτούν όλοι. Οι αποτυχόντες θα παίρνουν πιστοποιητικό σπουδών- τι θα το κάνουν, δεν διευκρινίζεται…

Προβλέπεται η προσαρμογή του προφορικού βαθμού στο γραπτό με απόκλιση μέχρι τριών μονάδων. Ο τελικός βαθμός κάθε μαθήματος θα προκύπτει κατά 66% από το γραπτό βαθμό των πανελληνίων εξετάσεων, κατά 11% από προφορικό βαθμό και των δύο ετών, κατά άλλο ένα 11% από τον μέσο όρο των δύο γραπτών εργασιών που θα εκπονούν οι μαθητές, μία σε κάθε τάξη του λυκείου. Το τελευταίο 11% θα προκύπτει από το γραπτό βαθμό της Α’ τάξης. Ο βαθμός των μαθημάτων που θα έχει εξεταστεί ο μαθητής θα προσμετράται με επιπλέον συντελεστή στον υπολογισμό του βαθμού του απολυτηρίου! Είναι λίγο μπερδεμένος ο «αλγόριθμος» αλλά αυτή θα είναι η αξιολόγηση!

Τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ αποφασίζουν για τον αριθμό των φοιτητών που θα δεχθούν. Υποχρεούνται να προσμετρούν από 80% και πάνω το βαθμό του Εθνικού Απολυτηρίου και σε ένα ποσοστό, θα μπορούν να κάνουν και τα ίδια εξέταση με ένα ειδικό μάθημα

Το αστείο είναι ότι, κάθε φορά που γίνονται ανακοινώσεις, στην κοινή γνώμη κυριαρχεί ένα αυθαίρετο «μότο» που συνάγεται από τις επίσης αυθαίρετες διατυπώσεις τους. «Καταργούνται οι Πανελλήνιες» και η κατάργησή τους σημαίνει στο μυαλό του μέσου ανθρώπου «όποιος θέλει θα σπουδάζει τα πάντα!»! Όχι μόνο δεν καταργούνται αλλά αν εφαρμοστεί αυτό το σύστημα- με Φίλη ή άλλον «αγωνιστή» υπουργό το αποκλείω- τότε θα κλάψουν μανούλες και θα πονέσει κόσμος και κοσμάκης.

Βεβαίως, η επιτροπή Λιάκου, μιας και την διόρισε η κυβέρνηση, κάνει την δουλειά της. Οι άνθρωποι είναι επιστήμονες και αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα ρεαλιστικά και όχι «πιάνοντας τον σφυγμό της κοινωνίας», όπως κάποιοι άλλοι… Σου λέει, δεν μπορεί να πάνε όλοι στο Γενικό Λύκειο- στις κανονικές χώρες το 70% πάει στα ΕΠΑΛ- δεν μπορεί να μην έχουν λόγο τα πανεπιστήμια και δεν μπορεί και η «κουτσή Μαρία» να νομίζει ότι θα γίνει πυρηνικός φυσικός! Όταν έρθει η ώρα όμως της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου να εφαρμόσει τις προτάσεις, θα αρχίσει το ξήλωμα. Και σιγά σιγά, όλα θα παραμείνουν ως έχουν. Χαλαρά και εύκολα. Να χαίρεται ο κόσμος και να γελάει. Να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος. Να μην ζορίζεται!

Επομένως, δεν καταργούνται οι Πανελλήνιες. Γιατί το σύστημα εισαγωγής έχει να κάνει με τον αριθμό θέσεων στα πανεπιστήμια, τις οποίες δεν μπορούμε να αυξήσουμε. Αντίθετα, στα σχολεία, μπορεί να δούμε σταδιακά, την απόλυτη διάλυση. Επειδή, εδώ, ό τι θέλουμε κάνουμε και πουλάμε «εκδημοκρατισμό» και «ελάφρυνση». Η ειρωνεία είναι ότι όλοι αυτοί που εντάσσονται με όρεξη, στις επιτροπές, περιμένουν να εφαρμοστούν οι προτάσεις τους. Τόσα χρόνια δεν κατάλαβαν «τι κούφια λόγια ήσανε αυτές η βασιλείες»…"

Πηγή: protagon.gr

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

"Οι περισσότεροι από εμάς καταλήγουμε με όχι παραπάνω από πέντε-έξι ανθρώπους που θα μας θυμούνται. Οι δάσκαλοι έχουν χιλιάδες ανθρώπους που θα τους θυμούνται για όλη τους τη ζωή."

Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζεται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιου στρατοπέδου προσφύγων.

Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών δίνει την ευκαιρία να επικεντρωθεί η προσοχή του κόσμου στο σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν οι εκπαιδευτικοί στην οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους τους μαθητές παγκοσμίως.

Σήμερα γιορτάζουν οι άνθρωποι, οι επιστήμονες, οι επαγγελματίες που δίνουν καθημερινά την ψυχή τους στο απαιτητικό έργο της εκπαίδευσης της νέας γενιάς.

Εξήντα εκατομμύρια δάσκαλοι σε όλον τον κόσμο αγωνίζονται αυτή τη στιγμή, και συχνά κάτω από πάρα πολύ αντίξοες συνθήκες, να κάνουν τα σχολεία έναν φιλόξενο χώρο μάθησης και δημιουργικής δραστηριότητας, όπου όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως θα ενθαρρύνονται να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους, μέσα σε περιβάλλον σεβασμού προς την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

 Ενωμένοι ας είμαστε εμείς το ελπιδοφόρο παράδειγμα συμβάλλοντας στη διάπλαση των αυριανών πολιτών, και, κατ’ επέκταση, στην ανάπτυξη των κοινωνιών μας. Ας βάλουμε τα δυνατά μας να εφοδιάσουμε τα παιδιά μας με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.

"Ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες." έγραψε ο Ν. Καζαντζάκης.

Η 5η Οκτωβρίου είναι μια μέρα που θέτει στο επίκεντρο τον Εκπαιδευτικούς, τις ανάγκες και τα προβλήματά τους, τιμώντας το πολύτιμο έργο τους και τον αγώνα που καταβάλλουν για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους τους μαθητές.

Το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Μέρας των Εκπαιδευτικών είναι η αναγνώριση της αξίας και της προσφοράς του εκπαιδευτικού και η ενίσχυση του επαγγελματικού του κύρους.

Στη Διακήρυξη με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Μέρας του Εκπαιδευτικού 2016 αναφέρεται ότι ο σκοπός της Διακήρυξης για την ενίσχυση του επαγγελματικού κύρους και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας καθίσταται σήμερα πιο αναγκαίος από ποτέ.

«Τα αδιαμφισβήτητα ερευνητικά ευρήματα της Διεθνούς Οργάνωσης των Εκπαιδευτικών καθώς και άλλων Διεθνών Οργανισμών, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε επίπεδο κρατών, καταγράφουν την υποβάθμιση της επαγγελματικής θέσης και τις δυσχερείς συνθήκες εργασίας τα τελευταία χρόνια» αναφέρεται σε σχετικό μήνυμα της UNESCO, του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας ILO καθώς και της Διεθνούς των Εκπαιδευτικών.

«Αυτή η αρνητική εξέλιξη πρέπει να αναστραφεί. Οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες έχουν την υποχρέωση να διασφαλίζουν πως οι εκπαιδευτικοί απολαμβάνουν της εκτίμησης, της αναγνώρισης και του σεβασμού για το έργο που επιτελούν και που καλούνται να επιτελέσουν. Η αναγνώριση και η εκτίμηση του εκπαιδευτικού και του έργου του απαιτεί την παροχή αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας, οι οποίες προϋποθέτουν μεταξύ άλλων, επαρκείς πόρους για την εκπαίδευση και τα σχολεία, ασφαλές και υγιές εργασιακό (σχολικό) περιβάλλον, ακαδημαϊκή ελευθερία, επαγγελματική αυτονομία, εμπιστοσύνη στον εκπαιδευτικό, υψηλής ποιότητας αρχική εκπαίδευση και κατάρτιση και συνεχή ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση και επαγγελματική ανάπτυξη» σημειώνεται.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤ. ΛΙΑΚΟΥ

Όλο το σχέδιο πρότασης της επιτροπής υπό τον καθηγητή κ. Αντώνη Λιάκο, το οποίο και θα εφαρμοσθεί στα σχολεία με χρονικό ορίζοντα την επόμενη τριετία, όπως παρουσιάσθηκε στο ΒΗΜΑ, και στο ρεπορτάζ της Μάρνυ Παπαματθαίου:

«Εθνικό απολυτήριο» ή «πιστοποιητικό σπουδών»; «Βασικό» ή «υψηλό» επίπεδο στη διδασκαλία των μαθημάτων; Στον απόηχο μιας εβδομάδας κατά την οποία πολλοί επικαλέστηκαν την Παιδεία αλλά λίγοι τελικά μίλησαν γι' αυτήν, οι επιτροπές πανεπιστημιακών που μελετούν τις αλλαγές στο Λύκειο και στο εξεταστικό σύστημα φαίνεται ότι είναι οι μόνες που... δουλεύουν.

Ολο το σχέδιο πρότασης της επιτροπής υπό τον καθηγητή κ. Αντώνη Λιάκο, το οποίο και θα εφαρμοσθεί στα σχολεία - κρίνοντας και από την υιοθέτηση των βασικών αρχών της κατά την τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη στη Βουλή - με χρονικό ορίζοντα την επόμενη τριετία, παρουσιάζει «Το Βήμα» συμβάλλοντας στον προβληματισμό για το τι Παιδεία θέλουμε.

Η καθιέρωση ενός «ακαδημαϊκού απολυτηρίου», ο διαχωρισμός της μέσης εκπαίδευσης με μία υψηλότερη βαθμίδα και η τόνωση της τεχνικής εκπαίδευσης αποτέλεσαν τη βάση της προ μισού αιώνα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που έφερε τη σφραγίδα του Ευάγγελου Παπανούτσου - «πάγωσε» πρώτα και εν συνεχεία απορρίφθηκε από τη χούντα -, ενώ το «εθνικό απολυτήριο» συζητείται ως ιδέα από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 επί θητείας του κ. Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Παιδείας.

«Πράσινο φως»

Το νέο πόρισμα της επιτροπής Λιάκου που παραδόθηκε τις προηγούμενες ημέρες στο υπουργείο Παιδείας παραθέτει τη νέα δομή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αναλύει το Λύκειο των δύο ετών το οποίο θα ακολουθεί το τετρατάξιο Γυμνάσιο. Αυτό τώρα κρίνεται κατά πολλούς δύσκολο να εφαρμοσθεί από την επόμενη σχολική χρονιά (2017-18), οπότε μετατίθεται ύστερα από δύο χρόνια.

Οι αλλαγές που θα γίνουν, καθώς το πόρισμα έχει πάρει το «πράσινο φως» από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, είναι:

Το Λύκειο θα εκδίδει μόνο «εθνικό απολυτήριο» ή «πιστοποιητικό σπουδών». Δεν θα υπάρχει ούτε βαθμός πρόσβασης ούτε μηχανογραφικό.

Για την εισαγωγή φοιτητών πανεπιστήμια και ΤΕΙ θα θέτουν κριτήρια  ανά μαθήματα για το 20% της αξιολόγησης των υποψηφίων και το υπόλοιπο 80% θα προκύπτει από το «εθνικό απολυτήριο». Στις σχολές υψηλής ζήτησης ωστόσο η αξιολόγηση μπορεί να επιλέγεται κατά 99% από το «εθνικό απολυτήριο».

Kάθε μαθητής και μαθήτρια θα παρακολουθεί έξι συνολικά μαθήματα, από τα οποία θα επιλέγει τα τέσσερα από τέσσερις κύκλους μαθημάτων (32 το σύνολο των ωρών διδασκαλίας) και κάποια θα παρέχονται σε δύο επίπεδα (βασικό και υψηλό). Υποχρεωτικά θα είναι η Ελληνική Γλώσσα (περιλαμβάνονται Λογοτεχνία και Ιστορία) και τα Αγγλικά.

Για την απόκτηση «εθνικού απολυτηρίου» απαιτείται συγγραφή διπλωματικής εργασίας στην τελευταία τάξη του Λυκείου, συμμετοχή σε πρόγραμμα Φυσικής Αγωγής και σε προγράμματα Δημιουργικότητας, Εθελοντισμού και Κοινωνικής Προσφοράς (ΔΕΚΠ).

«Πιστοποιητικό σπουδών» θα παίρνουν οι απόφοιτοι που δεν ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις που προβλέπει το «εθνικό απολυτήριο» είτε διότι απέτυχαν σε κάποια μαθήματα είτε επειδή δεν ολοκλήρωσαν τη διπλωματική εργασία κ.τ.λ. Και αυτός ο τίτλος όμως, ο οποίος θα πιστοποιεί τι ακριβώς έχει επιτύχει ο μαθητής, θα αντιστοιχεί σε ορισμένο αριθμό Ακαδημαϊκών Πιστωτικών Μονάδων του ευρωπαϊκού συστήματος πιστοποίησης προσόντων. Ετσι οι κάτοχοί του θα μπορούν ακόμα και να διεκδικήσουν την εισαγωγή σε κάποιο τριτοβάθμιο ίδρυμα, εφόσον ικανοποιούν τις προϋποθέσεις που θέτει, ενώ θα μπορούν να φοιτήσουν και σε ιδρύματα κατάρτισης και επαγγελματικής εκπαίδευσης, σε επαγγελματικά ινστιτούτα κ.τ.λ.

Οπως είναι ήδη γνωστό, θα υπάρχει συντελεστής βαρύτητας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ανάλογα με τις στοχευμένες επιλογές - λιγότερες για μεγαλύτερο συντελεστή έναντι εκείνου που δηλώνει περισσότερες, επομένως μικρότερη βεβαιότητα.

Εξετάσεις για «εθνικό απολυτήριο»

Για τις τελικές - ενδοσχολικές - εξετάσεις του «εθνικού απολυτηρίου» η ύλη θα είναι της τελευταίας τάξης του λυκείου, ωστόσο θεωρείται ότι ο μαθητής γνωρίζει και όσα διδάχθηκε ήδη (Α' Λυκείου). Τα θέματα, ως μεταβατική φάση, θα ορίζονται από μια Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων για όλη την Ελλάδα προκειμένου να διασφαλιστεί το αδιάβλητο. Στα επόμενα χρόνια θα είναι διαφοροποιημένα για κάθε σχολείο ή περιφέρεια. Αυτό θα γίνεται με τη χρήση κεντρικής «τράπεζας θεμάτων» και αλγορίθμου για την παραγωγή των διαγωνισμάτων. Θα εμπλουτίζεται διαρκώς με θέματα και θα είναι υπό την παρακολούθηση της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων με τη βοήθεια κατάλληλου λογισμικού.

Στο «εθνικό απολυτήριο» θα συνυπολογίζονται όλες οι δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχαν οι μαθητές, όπως και οι επιδόσεις στα δύο χρόνια του Λυκείου. Προτείνεται ο τελικός βαθμός κάθε μαθήματος να προκύπτει ως ο μέσος όρος του διπλάσιου του γραπτού βαθμού του διαγωνίσματος της Β' Λυκείου και του βαθμού της προφορικής επίδοσης, υπό την προϋπόθεση ότι αυτός δεν θα αποκλίνει περισσότερο από τρεις μονάδες από τον τελικό γραπτό βαθμό. 

Ο - υπό συζήτηση πάντως - αλγόριθμος είναι: [2.a +(b+c+d)/3]/3 όπου (a) ο γραπτός βαθμός της Β' Λυκείου, (b) ο μέσος όρος των προφορικών βαθμών των τεσσάρων τετραμήνων, (c) ο μέσος όρος των δύο γραπτών εργασιών κατά μάθημα και (d) ο γραπτός βαθμός στο τέλος της Α' Λυκείου.

Στον βαθμό του «εθνικού απολυτηρίου» προσμετρείται με σημαντικό ποσοστό (10-15%) η επίδοση στη διπλωματική εργασία. Αυτή παρακολουθείται ενδοσχολικά και βαθμολογείται από έναν εκπαιδευτικό του σχολείου και από έναν εκπαιδευτικό άλλου σχολείου. Θα μπορούσε η αξιολόγηση να γίνεται από δύο εκπαιδευτικούς εκτός σχολείου. Οι εργασίες που έχει παρακολουθήσει ένας καθηγητής προσμετρούνται στα προσόντα του. Παράλληλα δίδεται και μπόνους στον τελικό βαθμό των μαθημάτων υψηλού επιπέδου καθώς πολλαπλασιάζεται επί έναν συντελεστή.

Η εισαγωγή στα ΑΕΙ

Τα τριτοβάθμια ιδρύματα θα προκηρύσσουν τις θέσεις των εισακτέων και για την επιλογή θα χρησιμοποιούν ποικίλα κριτήρια. Υποχρεωτικά, όπως αναφέρθηκε, κατά 80% τουλάχιστον θα στηρίζεται στην πρόοδο των υποψηφίων προς την απόκτηση του «εθνικού απολυτηρίου». Το υπόλοιπο 20% θα μπορεί να συναποτελείται από την πριμοδότηση της επιλογής του υποψηφίου (κατά πόσον δηλαδή επιθυμεί να εισαχθεί σε αυτό το τμήμα), της γλωσσομάθειας ή άλλων στοιχείων, όπως ειδικές εξετάσεις, συνέντευξη, portfolio, επιδόσεις σε αγωνίσματα (ΤΕΦΑΑ, στρατιωτικές σχολές), εξετάσεις σε ξένη γλώσσα (ξενόγλωσσες φιλολογίες), επιδόσεις σε καθαρά εργαστηριακά μαθήματα κ.τ.λ. Τα ποσοστά είναι ενδεικτικά και, λ.χ., σχολές υψηλής ζήτησης μπορούν να μοριοδοτούν κατά 99% το περιεχόμενο του «εθνικού απολυτηρίου».

Το κάθε τμήμα θα ορίζει αν απαιτείται οι υποψήφιοι να έχουν παρακολουθήσει κάποια μαθήματα σε υψηλό επίπεδο, αν απαιτείται ένας ελάχιστος βαθμός σε κάποιο μάθημα ή ακόμα και συνολικά στο «εθνικό απολυτήριο». Οι αποφάσεις θα τελούν υπό την έγκριση της διοίκησης του πανεπιστημίου και της όποιας κατά νόμο αρχής εποπτεύει τα πανεπιστήμια.

Οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν να μην ακολουθήσουν τις απαιτήσεις του εθνικού απολυτηρίου, αλλά να πάρουν πιο «ελαφρύ» πρόγραμμα, το οποίο θα οδηγεί σε «πιστοποιητικό» φοίτησης (π.χ., όχι μαθήματα υψηλού επιπέδου, όχι εκτεταμένο δοκίμιο κ.τ.λ.). Αυτοί θα διεκδικήσουν θέσεις σε σχολές που δεν απαιτούν «εθνικό απολυτήριο» (π.χ., πολλά από τα τμήματα χαμηλής ζήτησης, αλλά όχι ήσσονος σημασίας), όχι όμως ότι δεν θα έχουν υψηλές απαιτήσεις. Για παράδειγμα, το Πολυτεχνείο Κρήτης μπορεί να μη ζητεί «εθνικό απολυτήριο» αλλά να απαιτεί Μαθηματικά και Φυσική σε υψηλό επίπεδο με μέσο όρο και στα δύο περισσότερο από 75%.

Οι άριστοι, οι διαχωρισμοί και τα φροντιστήρια

Οι τέσσερις κύκλοι μαθημάτων μοιάζουν με «δέσμες» που εκτείνονται σε όλο το διετές Λύκειο

«Επιστροφή» των μαθητών στο σχολείο επιδιώκει το σχέδιο πρότασης της επιτροπής Λιάκου και επιλογές ώριμες από άτομα που σε λίγο καιρό θα ψηφίζουν. Επισημαίνεται από τους συντάκτες της η ωρίμαση των αλλαγών στην πράξη και η διαρκής αξιολόγησή τους. Μια πρώτη εντύπωση είναι ότι οι τέσσερις κύκλοι μαθημάτων μοιάζουν με «δέσμες» που εκτείνονται σε όλο το διετές Λύκειο.

Οι προτάσεις πάντως φαίνεται να ακολουθούν το νήμα των τελευταίων μεταρρυθμίσεων. Η «τράπεζα θεμάτων» που θεσπίστηκε επί Αννας Διαμαντοπούλου - την κατήργησε η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως «ένδειξη ταξικού διαχωρισμού» - επανέρχεται, οι κατευθύνσεις στην τεχνολογική εκπαίδευση και στο «εθνικό απολυτήριο» δεν διαφέρουν δραματικά από τις αλλαγές - πλην του τρόπου εισαγωγής στα ΑΕΙ - επί υπουργίας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου. Οι θεσμοί και ο ΟΟΣΑ παραμονεύουν και δεν επιτρέπουν παρεκκλίσεις.

Το «εθνικό απολυτήριο» απευθύνεται στους άριστους μαθητές που θα επιλέξουν το μάθημα στο υψηλό και όχι στο βασικό επίπεδο, ενώ θα έχουν μια πρώτη... πανεπιστημιακή δοκιμασία (εργασίες, project αλλά κυρίως η διπλωματική εργασία). Τα τελευταία τουλάχιστον οκτώ χρόνια υπάρχει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση: ανακοπή όσων κατευθύνονται στα πανεπιστήμια και διοχέτευση μεγαλύτερου αριθμού υποψηφίων στην τεχνική εκπαίδευση, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες.

Αυτό δεν έχει απαραίτητα παιδαγωγική φιλοσοφία, αλλά, θα έλεγε κανείς, περισσότερο... οικονομική. Αποσυμφορίζοντας τα πανεπιστήμια ένας πολιτικός θα μπορούσε να πετύχει λιγότερη ένταση σε αυτά, μικρό αριθμό αριστούχων που θα κατευθύνονται μόνο στις σχολές υψηλής ζήτησης - θα μικραίνει όσο θα δίνεται κοινωνική «ανάσα» με το άνοιγμα της εισαγωγής σε τμήματα μεσαίας ή χαμηλής ζήτησης της ανώτατης εκπαίδευσης· μελλοντικά ίσως οδηγήσει σε λιγότερα πανεπιστήμια χωρίς να συναντήσει αντίδραση πολιτική και κοινωνική.

Σημαντικό ρόλο καθώς αναβαθμίζεται θα διαδραματίσει το εκπαιδευτικό προσωπικό. Θα κληθεί πάντως να επιμορφωθεί, πιθανώς να αλλάξει αντικείμενο ή να στελεχώσει τα γυμνάσια αφού «κόβονται» μαθήματα, διαφορετικά θα δει την έξοδο προς διοικητικές θέσεις. Το ζήτημα είναι να υπάρχουν όρεξη για προσφορά αλλά και καλές αμοιβές - για το τελευταίο οι ελπίδες είναι μάλλον φρούδες.

Στο σχέδιο δεν καθορίζεται πόσοι μαθητές είναι οι «ελάχιστοι» που χρειάζονται για τη συγκρότηση τμήματος σε ένα μάθημα. Αν και ορθό παιδαγωγικά, δεν τίθεται το ανώτατο όριο και προβάλλεται η λύση να μετακινούνται οι μαθητές σε άλλο σχολείο τις μεσημβρινές ώρες. Και εκεί που το δημόσιο σχολείο θα μπορούσε να έχει πλεονέκτημα έναντι των συνθηκών σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, το χάνει προφανώς ελέω μείωσης δαπανών.

Οσο για την παραπαιδεία, οι προτάσεις φαίνεται να πλήττουν τα φροντιστήρια, ωστόσο αυτά, όπως πάντα, θα προσαρμοστούν - δεδομένης της καλής «εικόνας» που έχουν στις οικογένειες αναφορικά με την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Γι' αυτό πιθανώς να βρουν νέο ρόλο ως «σύμβουλοι στις διπλωματικές...

Η βαθμολόγηση

Ο βαθμός προφορικής επίδοσης θα προκύπτει ως μέσος όρος των εξής τριών βαθμών:

Του μέσου όρου των προφορικών βαθμών των 4 τετραμήνων (2 στην Α’ και 2 στη Β’ Λυκείου).

Του μέσου όρου των γραπτών εργασιών που θα ζητούνται σε κάθε μάθημα. Οι εργασίες θα είναι τουλάχιστον 2 (μία σε κάθε τάξη) και τα θέματά τους θα προκύπτουν από λίστα προτεινομένων θεμάτων, πιθανόν με την εμπλοκή και του ΙΕΠ, και του συστήματος των σχολικών συμβούλων, ενώ η αξιολόγησή τους θα γίνεται ενδοσχολικά. Από κάθε σχολείο θα ζητείται ορισμένος αριθμός κεντρικά προς επαναξιολόγηση με στόχο τη διαμόρφωση σιγά-σιγά κοινής αντίληψης μεταξύ εκπαιδευτικών ίδιων ειδικοτήτων για την αξιολόγηση σε κάθε αντικείμενο.

Του βαθμού της γραπτής δοκιμασίας στο τέλος της Α’  Λυκείου.

Πηγή: TO BHMA

ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ...ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ!

Σενάριο εξασφάλισης κοινωνικής αποδοχής εν μέσω «καυτού» φθινοπώρου στο συρτάρι του υπουργείου Παιδείας.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των Μάρνυ Παπαματθαίου και Θανάση Καραμπάτσου στο ΒΗΜΑ, σενάριο «ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ» μελετά το  υπουργείο Παιδείας σε μια προσπάθεια αναζήτησης μέτρων που θα εξασφαλίσουν την κοινωνική αποδοχή μπροστά σε ένα δύσκολο φθινοπωρινό ξεκίνημα, με την κοινωνική δυσαρέσκεια έκδηλη.

Αναλυτικά το ρεπορτάζ:

Σενάριο «ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ» μελετά το  υπουργείο Παιδείας σε μια προσπάθεια αναζήτησης μέτρων που θα εξασφαλίσουν την κοινωνική αποδοχή μπροστά σε ένα δύσκολο φθινοπωρινό ξεκίνημα, με την κοινωνική δυσαρέσκεια έκδηλη. Ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Παιδείας που γνωρίζει τον χώρο έχει αναπτύξει μάλιστα σε βάθος το πλάνο που θα δώσει την ώθηση που χρειάζεται η κυβέρνηση. Με «όχημα» λοιπόν την Παιδεία, η δημιουργία εντυπώσεων είναι κάτι που μπορεί να σχεδιαστεί εύκολα, όχι όμως ανέξοδα.

Το θέμα της ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ αποτελεί μια ιδέα που «στοιχειώνει» τις σκέψεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, καθώς αποτελεί ένα σχέδιο τον λογαριασμό του οποίου θα «πληρώσουν» οι επόμενες κυβερνήσεις. Η εξαγγελία αυτή, όποτε γίνει, θα εφαρμοστεί ύστερα από τρία χρόνια, οπότε θα αποτελέσει σε πρώτη φάση απλώς ένα πεδίο δημιουργίας θετικών εντυπώσεων, αντίστοιχο με εκείνο των υποσχέσεων για αποχώρηση της χώρας μας από τις μνημονιακές πολιτικές.

Επ' αυτού αναζητούνται αυτή την περίοδο στο κτίριο του Αμαρουσίου οικονομικοτεχνικές μελέτες που θα βοηθήσουν το σχέδιο να... πατήσει στη γη. «Πρόκειται για θέμα για το οποίο θα αποφασίσει ο υπουργός Παιδείας, ωστόσο βρίσκεται συνέχεια στις συζητήσεις μας» λέει σχετικά στο «Βήμα» η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας κυρία Σία Αναγνωστοπούλου. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου κ. Γιάννης Παντής, από την άλλη, επισημαίνει ότι «προτεραιότητα τώρα είναι να αποφασίσουμε τι σχολείο θέλουμε».

Με το βλέμμα στις κάλπες

Οι επιλογές της κυβέρνησης πάντως γίνονται και επί τη βάσει στενών κομματικών επιδιώξεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ρύθμιση για τα ιδιωτικά σχολεία, η οποία χωρίς καμία αλλαγή επανακατατέθηκε στη Βουλή μες στο κατακαλόκαιρο, καθώς είχε αποσυρθεί την άνοιξη από το νομοσχέδιο για την έρευνα μετά τις σφοδρές αντιδράσεις που αντιμετώπισε από σχολάρχες, πολίτες και πολιτικούς.

«Με την τακτική που κινείται η κυβέρνηση στον χειρισμό τέτοιων θεμάτων τίποτα δεν αποκλείεται» έλεγε στο «Βήμα» παράγοντας από τον χώρο της εκπαίδευσης. «Είτε δεν θα υπάρχουν στα σχολεία εκπαιδευτικοί τον Σεπτέμβριο - αν και όλο το βάρος έχει πέσει εκεί τώρα - και θα χρειαστεί μια κίνηση για να μεταστρέψει το θέμα της συζήτησης είτε αργότερα το φθινόπωρο θα γίνει η εξαγγελία αλλά είναι άγνωστο πότε και πώς θα εφαρμοστεί» συμπλήρωσε. Δεν έχει διαρρεύσει αν έχει συσταθεί επιτροπή που θα επεξεργαστεί το ζήτημα, αλλά η ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια έχει πολλές «τεχνικές δυσκολίες». Θα ισχύσει για όλους, θα τεθεί κάποιο όριο, εν είδει «κόφτη», μέσω της βαθμολογίας, θα ληφθούν υπόψη οι προτάσεις των επιτροπών διαλόγου; Ουσιαστικά θα κρατήσουν επί τουλάχιστον τρία χρόνια σε μια ιδιότυπη «ομηρεία» τους μαθητές που θα ψηφίζουν για πρώτη φορά και τους γονείς τους οι οποίοι υποτίθεται ότι θα γλιτώσουν ό,τι θα έδιναν σε μια τόσο δύσκολη εποχή για ιδιαίτερα και φροντιστήρια.

«Ελευθέρας» στα... χαμηλά

Σε κάθε περίπτωση η ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ δεν αφορά τις σχολές πρώτης ζήτησης, που αναμένεται ότι θα επιτρέψουν την εισαγωγή στα προγράμματά τους, όπως και σήμερα, μόνο των αρίστων. Το σχέδιο για «άνοιγμα» των σχολών αφορά σε πρώτη φάση τα τμήματα χαμηλής ζήτησης και μειωμένου ενδιαφέροντος στα οποία θα μπορούν να εισάγονται οι υποψήφιοι μόνο με τον βαθμό του απολυτηρίου. Αυτά τα τμήματα αποτελούν σήμερα το 57,4% στην ανώτατη εκπαίδευση, άρα σταδιακά και... ανέξοδα μπορεί να προχωρήσει η ελεύθερη πρόσβαση στα μισά τμήματα των πανεπιστημίων και ΤΕΙ.

Βέβαιο θεωρείται ότι από την επόμενη χρονιά αναμένεται η έξοδος από το μηχανογραφικό δελτίο περίπου 100 τμημάτων χαμηλού ενδιαφέροντος ή τμημάτων που έχουν παραδοσιακά κενές θέσεις, στα οποία όποιος θέλει θα μπορεί να εγγραφεί χωρίς εξετάσεις (περίπου το 10% των τμημάτων). Επίσης πιθανότατο είναι να υιοθετηθεί η πρόταση Λιάκου που προβλέπει συντελεστή προτεραιότητας για την πρόσβαση σε ένα τμήμα - θα εξαρτάται από τον αριθμό των επιλογών. Οσο λιγότερες είναι οι επιλογές τόσο ισχυρότερος ο συντελεστής επιλογής. Αλλωστε σήμερα ένας υποψήφιος έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ως και 70 διαφορετικά τμήματα στο μηχανογραφικό του. Για τις περίπου 70.000 θέσεις που δίνονται ετησίως σε ΑΕΙ και ΤΕΙ από το υπουργείο Παιδείας κατατίθενται περίπου 2,5 εκατ. αιτήματα δηλώσεων για την επιλογή των τμημάτων. Σε κάθε περίπτωση, όπως λένε πρυτάνεις των ΑΕΙ, η ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ είναι συνάρτηση όλου του εκπαιδευτικού συστήματος και του προγράμματος σπουδών του πρώτου έτους κάθε τμήματος.  Δηλαδή, χρειάζεται... πολλή δουλειά.

Τα παραπάνω πάντως αναμένεται να μειώσουν τη δυσαρέσκεια από το δεύτερο μεγάλο «βήμα» στον χώρο των ΑΕΙ, που είναι η «Αθηνά Νο 2», με τη μείωση πανεπιστημιακών τμημάτων και ενσωμάτωση τεχνολογικών ιδρυμάτων σε ομοειδή ΑΕΙ. Κάτι τέτοιο άλλωστε έχει προτείνει ανοικτά και το σχετικό πόρισμα για την Παιδεία της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής (μία από τις πολλές επιτροπές που είχαν κάτι να προτείνουν εφέτος για την Παιδεία...).

Τροπολογία

Ακήρυχτος πόλεμος στα ιδιωτικά σχολεία

Μετά την επίθεση του πρώην υπουργού Παιδείας κ. Αριστείδη Μπαλτά στην αριστεία στο στόχαστρο της κυβέρνησης έχει βρεθεί η ιδιωτική  εκπαίδευση. Στην καρδιά του καλοκαιριού, όταν οι ενδιαφερόμενοι, μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και γονείς, είναι εκτός του «φυσικού» τους χώρου, ο υπουργός Παιδείας κ. Νίκος Φίλης κατέθεσε στη Βουλή τροπολογία για τα ιδιωτικά σχολεία. Είναι η τρίτη φορά που υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιχειρεί να περάσει τις ρυθμίσεις αυτές: τον Μάιο του 2015 και τον Μάρτιο του 2016 απεσύρθησαν μετά την κατακραυγή βουλευτών και κοινωνικών φορέων.

Ο χώρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι ένα καζάνι που βράζει για την τροπολογία, με την οποία αυστηροποιείται η διαδικασία απολύσεων εκπαιδευτικών, ενώ γίνονται δεκτές υπό όρους οι πρόσθετες εκπαιδευτικές δραστηριότητες («φροντιστήρια»).

«Η νέα ρύθμιση μονιμοποιεί ουσιαστικά τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς στα σχολεία» ανέφερε ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Σχολείων. «Η διοίκηση του κάθε σχολείου στο εξής δεν θα μπορεί να διαφυλάξει την ποιότητα της εκπαιδευτικής υπηρεσίας που παρέχει στους μαθητές, καθώς δεν θα μπορεί να αντικαταστήσει έναν εκπαιδευτικό, ανεξάρτητα αν αυτός αποδίδει ή όχι, αν προσεγγίζει τους μαθητές ή όχι, αν έχει διάθεση προσφοράς ή όχι» επισημαίνεται από τον Σύνδεσμο, ο οποίος επιτίθεται στον κ. Φίλη «που είχε το θράσος να αποκαλέσει από τηλεοράσεως "πειρατικά" τα ιδιωτικά σχολεία».

Για αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας στον χώρο μίλησε η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) η οποία μαζί με τη ΓΣΕΕ χαιρέτισε την εφαορμογή σε κλάδο του ιδιωτικού τομέα του άρθρου 24 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, ο οποίος πρόσφατα επικυρώθηκε από τη Βουλή.

Στην επίθεση πέρασε και ο βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ και πρώην πρύτανης κ. Θεόδωρος Φορτσάκης επισημαίνοντας ότι «μετά τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, το υπουργείο Παιδείας προχωρά και στη διάλυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ο σκοπός τους είναι ένας και άσχετος με την εκπαίδευση: Η ικανοποίηση ενός συγκεκριμένου κομματικού ακροατηρίου, που απεχθάνεται την ιδιωτική πρωτοβουλία, την αξιοκρατία και την αξιολόγηση».

Πηγή: TO BHMA