14 Νοε 2015

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

Κάποιοι πήγαν γήπεδο. Κάποιοι άλλοι σε μια συναυλία και μερικοί σε ένα εστιατόριο...
Φυσιολογικά, καθημερινά πράγματα σε πολιτισμένο κόσμο.

Εμείς οι υπόλοιποι θα εξακολουθήσουμε να κάνουμε φυσιολογικά, καθημερινά πράγματα στον ίδιο πολιτισμένο κόσμο.
Θα πάμε γήπεδο, σινεμά ή θέατρο. Θα πάρουμε το μετρό να πάμε στη δουλειά μας ή θα περπατήσουμε σε κεντρικούς δρόμους απολαμβάνοντας μια βόλτα στη λιακάδα ή στις στολισμένες πρωτεύουσες.

Αυτή η καθημερινότητα έγινε εφιάλτης σε μια από τις ομορφότερες ευρωπαϊκές πόλεις χθες.
Αυτός ο εφιάλτης θα εμφανιστεί κάπου αλλού ξανά, σε σύντομο ή όχι χρονικό διάστημα.

Αυτού του είδους τους εφιάλτες, οι φυσιολογικοί, καθημερινοί άνθρωποι δεν τους χρειάζονται.

Οι φυσιολογικοί, καθημερινοί άνθρωποι ζητάνε αντίδραση στη δράση. Γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό.

Η δράση να φέρει αντίδραση.

6 Νοε 2015

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΦΠΑ

Φαίνεται ότι το θέμα του ΦΠΑ βαίνει προς την οριστική του λύση, με αίσια έκβαση για τους φορείς της ιδιωτικής εκπαίδευσης.



Πληθαίνουν τα ρεπορτάζ που μιλούν για οριστική απόσυρση του μέτρου που έφερε μεγάλη αναστάτωση, και μονοπώλησε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, από τις αρχές του καλοκαιριού μέχρι και σήμερα.

Στην κυβέρνηση, είναι σαφές, πως κατάλαβαν το ατελέσφορο της επιβολής του φόρου στις παρεχόμενες υπηρεσίες της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.

Κατ'αρχήν, τα προσδοκώμενα έσοδα δεν είχαν καμιά σχέση με αυτά που πραγματικά θα έμπαιναν στα κρατικά ταμεία. Ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας παραδέχθηκε ότι το κράτος δεν θα εισέπραττε περισσότερα από το 1/10 αυτών που, από κακή εκτίμηση, είχαν προϋπολογιστεί.

Εκείνο όμως που, κατά τη γνώμη μου, έπαιξε τον καθοριστικότερο ρόλο στην υπαναχώρηση της κυβέρνησης, δεν είναι άλλο από τον...φόβο του πολιτικού κόστους.

Δεν θα ήταν υπερβολικό να ισχυριστεί κάποιος, ότι το μέτρο  της επιβολής του ΦΠΑ στις εκπαιδευτικές υπηρεσίες έχει...αναλογίες και αντιστοιχίες με αυτό της εφαρμογής του ΕΝΦΙΑ από την προηγούμενη κυβέρνηση. Μέτρο που αποδείχθηκε πολιτικά καταστροφικό γι'αυτήν. Άσχετο με το τι έγινε στη συνέχεια...

Για σκεφτείτε το λίγο. Το μέτρο ανακοινώθηκε αρχικά για τα φροντιστήρια, τα κέντρα ξένων γλωσσών και τα κέντρα εκμάθησης ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στη συνέχεια, πολύ γρήγορα γενικεύθηκε και για τα ιδιωτικά σχολεία, τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς.

Να σημειώσω εδώ άλλη μια προσωπική διαπίστωση. Το μέτρο προτάθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση και δεν ήταν πρόταση των δανειστών - εταίρων Ευρωπαίων. Αυτό έχει, νομίζω, ξεκαθαρίσει. 
Και προτάθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση, η οποία...αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή γιατί πραγματικά οι εμπνευστές του πίστευαν, και ίσως ακόμη το πιστεύουν, ότι είναι μέτρο που πλήττει τους έχοντες και όχι τα λαϊκά στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας.

Γιατί λέω ότι ίσως ακόμη το πιστεύουν;  Μα αν δει κάποιος σκόρπιες δηλώσεις στελεχών του (συγ)κυβερνώντος κόμματος, του κου Φίλη μη εξαιρουμένου,  εύκολα καταλήγει σε αυτή τη διαπίστωση. Τι άλλο κρύβουν οι..."πενταροδεκάρες" ή εκείνη η απίστευτη δήλωση, ότι "οι ψηφοφόροι  του ΣΥΡΙΖΑ δεν πάνε στα ιδιωτικά και άρα, γιατί να καταργήσουμε το μέτρο αφού δεν κοστίζει σε...ψήφους;"
Αυτό πιστεύουν. 


Υπήρξε όμως και η προεκλογική περίοδος. 
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρήκαν πρόσφορο έδαφος και προσπάθησαν να εκμεταλευτούν το λάθος, γιατί τέτοιο ήταν, του ΣΥΡΙΖΑ. Ανέδειξαν το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις και κατέδειξαν το ασυμβίβαστο της εφαρμογής του με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες. 


Αυτό το τελευταίο βέβαια είχαν φροντίσει να το κάνουν γνωστό στην κοινή γνώμη οι εκπρόσωποι ολων των φορέων ιδιωτικής εκπαίδευσης, οι οποίοι με ενημερώσεις σε όλες τις τοπικές κοινωνίες, σε όλη τη χώρα, έδειξαν ότι ο ΦΠΑ είναι φόρος που πλήττει πρώτα και κύρια, τη μέση Ελληνική οικογένεια.

Εγώ τουλάχιστον, δεν θυμάμαι ξανά ζήτημα, στο οποίο όλα τα κόμματα να συμφωνούν και να δεσμεύονται προεκλογικά. Γιατί αυτό υποχρεώθηκε να κάνει και ο ίδιος ο κος Τσίπρας, ο οποίος όχι μόνο το συμπεριέλαβε στον προεκλογικό του λόγο, αλλά το έκανε και σημείο αναφοράς στις προγραμματικές του δηλώσεις, μετά την εκλογή του.
Ίσως, απ'όλη αυτή την ιστορία, προέκυψαν οφέλη για την ιδιωτική εκπαίδευση. 


Η κοινή γνώμη υπήρξε ξεκάθαρα θετική. Το κυριότερο; Άνοιξε μια συζήτηση για το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα ιδιωτικά σχολεία, τα φροντιστήρια, τα κέντρα ξένων γλωσσών. 
Άρχισαν να καταρρίπτονται μύθοι δεκαετιών.

Ναι, το ιδιωτικό σχολείο έχει ένα κόστος για όποιον το επιλέγει. Αλλά παράλληλα έχει γίνει και απαραίτητο για πολλές Ελληνικές οικογένειες.

Έχω την τύχη(;) να απασχολούμαι, εγώ και η γυναίκα μου, στην ιδιωτική εκπαίδευση. Για την ακρίβεια στην παράλληλη εκπαίδευση που προσφέρουν τα φροντιστήρια. Έτσι πριν αρχίσω την δουλειά μου καθημερινά, προλαβαίνω να πάρω την μεγάλη μου κόρη από το Δημοτικό σχολείο στο οποίο φοιτά, και στο οποίο σχολάει 13:15 αντί 14:00 που θα έπρεπε...Και αν η δουλειά μας δεν μας το επέτρεπε; Η σύζυγός μου, τα απογεύματα, βρίσκει χρόνο να συνοδεύει τα παιδιά στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Αν δεν προλάβαινε; 
Ε, τότε η επιλογή του ιδιωτικού σχολείου θα ήταν μονόδρομος για εμάς, όπως μονόδρομος είναι για χιλιάδες Ελληνικές οικογένειες. Που με το υστέρημά τους το πληρώνουν, προκειμένου να μπορέσουν να έχουν τα παιδιά τους τη βασική σχολική εκπαίδευση. Το Δημόσιο σχολείο, αποδείχθηκε αυτό στη συζήτηση που τόσο καιρό γίνεται, δυστυχώς δεν έχει τις υποδομές να εξυπηρετήσει όλες τις οικογένειες, στις σημερινές συνθήκες.


Σε αυτή τη συζήτηση που άνοιξε, για πρώτη φορά δεν χρησιμοποιήθηκε ο όρος "παραπαιδεία" στην αναφορά που έγινε στα φροντιστήρια! Αποδείχθηκε ότι το φροντιστήριο απευθύνεται κυρίως στην μέση Ελληνική οικογένεια. Η οποία προσπαθεί να δώσει κάποιες ευκαιρίες μόρφωσης παραπάνω στα παιδιά της. Το φροντιστήριο δεν απευθύνεται στους...εύπορους. Αυτοί ούτως ή άλλως θα στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό για σπουδές. Και αν θελήσουν μια ενισχυτική διδασκαλία, ε τότε θα καταφύγουν στα πανάκριβα...ιδιαίτερα μαθήματα. Ρίχνοντας νερό στο μύλο της μαύρης παραοικονομίας.

Είναι και οι ξένες γλώσσες. Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι σήμερα, μπορεί ένα παιδί να μάθει αγγλικά ή γαλλικά στο δημόσιο σχολείο και να πάρει, από εκεί, τα απαραίτητα πτυχία; 
Δεν είναι πολυτέλεια το φροντιστήριο ξένων γλωσσών για την Ελληνική οικογένεια. Ανάγκη είναι.


Όπως ανάγκη είναι και ο παιδικός σταθμός. Οι θέσεις στους δημόσιους, δημοτικούς παιδικούς σταθμούς είναι, κάθε χρόνο και λιγότερες.

Η ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα υπήρχε, υπάρχει και προφανώς θα εξακολουθήσει να υπάρχει γιατί χρειάζεται και πρέπει να υπάρχει.

Οι δομές που προσφέρουν τις υπηρεσίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι νόμιμες, αδειοδοτημένες από το κράτος, επιχειρήσεις, μικρομεσαίες στο μεγαλύτερο ποσοστό της. Η επιβολή του ΦΠΑ και μάλιστα στο εξοντωτικό ποσοστό του 23%, θα ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στον ήδη βεβαρυμένο προϋπολογισμό τους. Τα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια, είτε μέσης εκπαίδευσης είτε ξένων γλωσσών, δεν θα είχαν τη δυνατότητα να απορροφήσουν τον φόρο χωρίς να ρισκάρουν τη βιωσιμότητά τους. Έτσι η υποχρεωτική αύξηση των διδάκτρων θα επιβάρυνε τους γονείς, οι οποίοι με τη σειρά τους, είναι σχεδόν σίγουρο, δεν θα μπορούσαν να την αντέξουν.

Νομοτελειακά, το μέτρο θα έφερνε σοβαρή μείωση στις εγγραφές, με ότι αυτό συνεπάγεται. Λιγότερες εγγραφές, λιγότεροι μαθητές, λιγότερα τμήματα. Άρα, προφανής μείωση εσόδων και κερδών, με αποτέλεσμα μικρότερη φορολογία. Ζημιά για το ίδιο το κράτος.

Το κυριότερο; Χαμένες θέσεις εργασίας. Αν δεν υπάρχουν οι διδακτικές ώρες, καθηγητές θα χάσουν τη δουλειά τους ή αυτή θα συρρικνωθεί σε πολύ λιγότερες ώρες εργασίας. Το κράτος πάλι χαμένο. Οι ασφαλιστικές εισφορές θα μειωθούν ακόμη περισσότερο και οι δείκτες της ανεργίας θα γνωρίσουν νέα ώθηση προς τα πάνω.

Για να μη μιλήσουμε για την αύξηση της πραγματικής "μαύρης" παραπαιδείας. Η οποία ήδη, με την προοπτική εφαρμογής του μέτρου, γνωρίζει νέα...άνθηση.

Περιμένοντας λοιπόν την οριστική απόφαση μη εφαρμογής του μέτρου. Απόφαση που θα ανακουφίσει χιλιάδες επαγγελματίες αλλά και χιλιάδες Ελληνικές οικογένειες που ακόμη, 2 μήνες μετά την έναρξη της σχολικής περιόδου νοιώθουν...εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικά πρωτόγνωρη κατάσταση. Και ελπίζοντας ότι δεν θα υπάρξει (πάλι) νέα ανατροπή στα ευνοϊκά νέα των τελευταίων ημερών.