31 Οκτ 2014

LAPTOP ΚΑΙ...ΠΑΙΔΙ

1985. Πρωτοετής στο Μαθηματικό. Στην Πάτρα.
Μεταξύ των μαθημάτων του Α' εξαμήνου, η Fortran. Γλώσσα προγραμματισμού, διαδεδομένη εκείνη την εποχή, απαραίτητη σε όλα τα προγράμματα σπουδών των σχετικών σχολών.
Είχαμε και...εξάσκηση, με την επίβλεψη, πάντα του καθηγητή, στην αίθουσα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Η δική μου, προηγούμενη εμπειρία με το αντικείμενο, ανύπαρκτη.
Να'μαι λοιπόν μπροστά στην οθόνη, να την κοιτάω και να με κοιτάει.
"Κλείστε τους υπολογιστές", έδωσε την εντολή ο καθηγητής, μετά από ώρα.
Το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και όσα είχα, εγώ τουλάχιστον υπόψη μου, έκλειναν με το...off. Off υπήρχε. Το πάτησα λοιπόν. Γιατί μου φώναξε το κατάλαβα αργότερα!!!! Πάντως, ο υπολογιστής έκλεισε!
Το μάθημα αυτό ήταν το... τελευταίο που πέρασα για να πάρω πτυχίο!



1991. Μετά το κέντρο στη Λαμία, η μετάθεση στη μονάδα. Αποθήκες πυρομαχικών στη Λέσβο.
Ο διοικητής, πυροτεχνουργός ταγματάρχης. Λίγο πριν τη σύνταξη. Προερχόταν βλέπετε από τη σχολή Υπαξιωματικών...Έτρεφε όμως ιδιαίτερη εκτίμηση στους...μαθηματικούς!
Έτσι, αφού για καμμιά εβδομάδα μάζεψα...ελιές μαζί με την υπόλοιπη μονάδα, βρέθηκα στο 1ο Γραφείο να δακτυλογραφώ έγγραφα, δαπάνες και καταλόγους!
Ο διοικητής, περήφανος, μου ανακοίνωσε μετά από ένα περίπου μήνα, ότι εγκρίθηκε η αγορά ηλεκτρονικού υπολογιστή, υπεύθυνος για τον χειρισμό του οποίου, θα ήμουν εγώ.
Τι στο καλό μαθηματικός ήμουν!
Έτσι είχα την δεύτερη επαφή μου με τους υπολογιστές...Στα 24 χρόνια μου!
Αυτή βέβαια, ήταν πιο ουσιαστική...
Είχα μάθει εξάλλου, ότι...δεν κλείνει πατώντας το κουμπί!
Στην πραγματικότητα, ο στρατός μου έδωσε την ευκαιρία να μάθω τα στοιχειώδη. Επεξεργασία κειμένου και αποθήκευση αρχείων...Στον σκληρό δίσκο και σε...δισκέτες!

Αργότερα, πολύ αργότερα, θα υποχρεωνόμουν να μάθω πολλά περισσότερα...
Οι πρώτες μου "σημειώσεις" σαν καθηγητής σε Φροντιστήριο ήταν χειρόγραφες...
Υποχρεώθηκα να...εκσυγχρονιστώ. Να παρακολουθήσω την...εξέλιξη. Και να προσαρμοστώ.

Κάνω αυτές τις σκέψεις, παρακολουθώντας τη μεγάλη μου κόρη να ανοίγει τον υπολογιστή, να ανοίγει αποθηκευμένη συντόμευση στην επιφάνεια, να κατεβάζει παιχνίδι, το οποίο αφού μεταφέρει σε συγκεκριμένο φάκελο, το φορτώνει και ξεκινάει να παίζει! Μεγάλη, τρόπος του λέγειν, Επτάμισυ ετών είναι! Καλά το να βάλει τραγούδι στο You Tube, δεν το συζητάω. Είναι ρουτίνα γι΄αυτή!

Για τους μαθητές μου δεν το συζητάω καν...Αν έχω οποιαδήποτε απορία, τη λύνουν στη στιγμή...
Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, έχουν πλήρη εξοικείωση πλέον με τον χειρισμό ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Αυτή η εξοικείωση είναι χαρακτηριστική των διαφορών που έχουν, η δική μου η γενιά με τις επόμενες.

Πλάκα πλάκα, μήπως αυτή την εξοικείωση είδαν εκεί στο Υπουργείο, αυτοί οι εγκέφαλοι που σκέφτηκαν να υποβαθμίσουν το μάθημα της Πληροφορικής στο Νέο Λύκειο; Αφού ούτως ή άλλως τα παιδιά ασχολούνται μόνα τους, τι χρειάζεται το μάθημα στην Γ΄Λυκείου; Άσε τώρα...Όλη μέρα σ΄έναν υπολογιστή μπροστά είναι...Ότι χρειάζεται να ξέρουν, το μαθαίνουν μόνοι τους! Σιγά μη τους κάνουμε και μάθημα!!!!

Όσο το σκέφτομαι, δεν βρίσκω άλλη εξήγηση για αυτή την Ελληνική πρωτοτυπία! Μιλάμε για σκέψη που σε κανένα άλλο προηγμένο μέρος του πλανήτη δεν θα μπορούσε, όχι μόνο να...συλληφθεί (η σκέψη εννοώ) αλλά και να εφαρμοσθεί κιόλας!!!!!

Γίνεται πολλή κουβέντα, για το αν είναι καλό τα παιδιά μας, από τόσο μικρές ηλικίες να ασχολούνται, να έχουν πρόσβαση στο pc μας ή στο laptop μας. Κίνδυνοι υπάρχουν. Εθισμός, έλλειμα κοινωνικότητας, κακή και επικίνδυνη χρήση του διαδικτύου...Έχουν γραφτεί και αναλυθεί από περισσότερο ειδικούς, όλα αυτά. Αν τα αγνοήσουμε...εγκληματούμε.
Δεν γίνεται όμως, να πάμε κόντρα στην εξέλιξη. Το να απαγορέψω στα παιδιά μου να έχουν επαφή με τα computers, με την αιτιολογία ότι και εγώ, τίποτα δεν έπαθα που στην ηλικία τους αγνοούσα και την ύπαρξή τους ακόμη, είναι το ίδιο με το να αποτρέπω να δουν...τηλεόραση!
Κάπου στην ηλικία της κόρης μου ήμουν, όταν πρωτομπήκε τηλεόραση στο σπίτι μας!
Τι να πω στο παιδί; Εγώ στην ηλικία σου έπαιζα στις αλάνες; Όποιος εμπιστεύεται σήμερα το παιδί του, των οχτώ ετών, να πάει να παίξει σε μια...αλάνα, ας έρθει να μου το πει. Αν βρει φυσικά αλάνα!

Τα παιδιά μας πρέπει να μεγαλώνουν, ακολουθώντας και παρακολουθώντας τα νέα δεδομένα. Ζούμε στην εποχή της Τεχνολογικής εξέλιξης. Δεν θα το αφορίσουμε αυτό ως κάτι κακό. Πολύ καλό είναι.
Εκείνο που οφείλουμε να κάνουμε εμείς, είναι να είμαστε δίπλα τους, να έχουμε το...νου μας, στην καθομιλουμένη. Κίνδυνοι σαφώς και υπάρχουν. Ε, λοιπόν αυτός είναι ο δικός μας ο ρόλος. Να κρατάμε αυτούς τους κινδύνους μακριά τους.

Και βέβαια, εκείνο που πρέπει να κάνει η Πολιτεία είναι, αντί να υποβαθμίζει την Πληροφορική στην τελευταία τάξη, να την αναβαθμίσει και να την ενισχύσει. Όχι στην τελευταία τάξη. Από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Ναι, θα μάθουν και μόνα τους τα παιδιά. Αυτό είναι σίγουρο.
Ας φροντίσουμε λοιπόν εμείς, να μάθουν ΣΩΣΤΑ!

Ας προσπαθήσουμε κάποιες φορές να σκεφτούμε με το μυαλό ενός μικρού παιδιού...Νομίζω, ότι πέρα από το ότι θα καταλάβουμε τις σκέψεις και τα...θέλω τους, θα βοηθήσει και εμάς τους ίδιους!

Αυτά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου