ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΕΧΕΙ...ΚΑΝΟΝΕΣ

Είμαι από τους υποστηρικτές του internet.
Παρ'όλο που η επαφή μου με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ξεκίνησε σε σχετικά μεγάλη ηλικία, δεδομένου ότι η νέα γενιά αποκτά πολύ νωρίς εξοικείωση με τον θαυμαστό κόσμο της Πληροφορικής, θεωρώ ότι είμαι πλέον ένας...ικανός χρήστης του διαδικτύου!

Πέρα από το καθημερινό σερφάρισμα, που δυστυχώς, έχει αντικαταστήσει την ανάγνωση της εφημερίδας, οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου...
Προσωπικό προφίλ στο facebook, αλλά και σελίδα του Φροντιστηρίου. Λογαριασμός στο twitter και στο linkedin...

Χρειάζονται όλα αυτά άραγε; Θα...ζούσαμε πάντως και χωρίς αυτά!

Το σίγουρο είναι, ότι είναι χρήσιμα εργαλεία στη δουλειά. 

Με βοήθησαν να έρθω σε επαφή με συναδέλφους σε όλη την Ελλάδα, ανθρώπους, που διαφορετικά δεν θα γνώριζα. Σε κάποιες δε, περιπτώσεις αυτή η...διαδικτυακή γνωριμία εξελίχθηκε και σε πραγματική. Η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ ατόμων που τους απασχολούν τα ίδια πράγματα πάντα είναι εποικοδομητική.

Είδα σελίδες άλλων Φροντιστηρίων, τα sites τους, πήρα ιδέες που ενσωμάτωσα στη δική μου δουλειά, σίγουρα έδωσα ιδέες σε άλλους.

Τελευταία απόκτησα και...blog. Όπως αναφέρω και στο σύντομο βιογραφικό μου, το ιστολόγιο αυτό παίζει το ρόλο...ηλεκτρονικού αρχείου. 

Εδώ αναδημοσιεύω κυρίως, άρθρα που εγώ βρίσκω ενδιαφέροντα. Άρθρα που, κατά τη γνώμη μου πάντα, αξίζει να τα μοιραστώ και να τα κοινοποιήσω σε άλλους.

Δυστυχώς (ή ευτυχώς;) η εργασία μου καταλαμβάνει πολύ από τον χρόνο μου. Ο ελεύθερος χρόνος μου ελάχιστος. Όταν λοιπόν βρίσκω ευκαιρία, γράφω και κάποιες από τις δικές μου σκέψεις και τις δημοσιεύω, περισσότερο από χόμπι...Αν ταυτόχρονα κάποιοι τις διαβάζουν και πιστεύουν ότι κάτι τους...λένε, ακόμη καλύτερα!

Το διαδίκτυο έχει και νόμους...

Γραπτούς και άγραφους!

Καλό είναι αυτοί να τηρούνται...

Πρόσφατα συνέβη κάτι στο οποίο, κακώς δεν έδωσα μεγάλη σημασία.

Ως Φροντιστήριο, στην αρχή της περιόδου, κάναμε μια προσφορά σε μια ευπαθή κοινωνική ομάδα. Η προσφορά αυτή κοινοποιήθηκε στο site μας και στη σελίδα μας στο facebook...

Προφανώς, κοινοποιήθηκε από εμένα και στο προσωπικό μου προφίλ, καθώς και μέσω του blog μου.

Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες και Φροντιστήριο της επαρχίας κοινοποίησε ακριβώς την ίδια προσφορά. Μέχρι εδώ καλά. Άλλωστε, σκέφτηκα, καθόλου κακό δεν είναι να επωφεληθούν γονείς και μαθητές που πραγματικά το έχουν ανάγκη και σε μια άλλη περιοχή, πέραν της δικής μας.

Εξάλλου, ούτε εμείς ήμασταν οι πρώτοι!

Εκείνο που με...ξένισε ήταν η "πιστή" αντιγραφή του δικού μας κειμένου!!!! Δεν αλλάχθηκε ούτε...κόμμα! Η ανακοίνωση ήταν πανομοιότυπη...Δεν έδωσα, όπως προείπα σημασία, και μάλιστα το είχα ξεχάσει...

Χθές στο blog μου ανέβασα ένα εξαιρετικό κείμενο που διάβασα...Έσπευσα μάλιστα να συγχαρώ και τον..."συγγραφέα"!

Το μεσημέρι, ενώ ετοιμαζόμουν να πάω στο Φροντιστήριο, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από ένα συνάδελφο, ο οποίος με πληροφόρησε ότι το άρθρο που αναδημοσίευσα ήταν δικό του, γραμμένο μάλιστα και δημοσιευμένο ένα χρόνο και πλέον πριν!!!!!

Παρ'όλο που δεν μπορούσα να το ξέρω, ένιωσα πραγματικά άσχημα...Άθελά μου διέδωσα κάτι...ψεύτικο. Και όταν λέω ψεύτικο ήταν μια...υπογραφή!

Γιατί το άρθρο ήταν αληθινό και φυσικά παρέμεινε...εξαιρετικό!

Και αυτό που με εξόργισε περισσότερο, ήταν ότι αυτός που οικειοποιήθηκε το καταπληκτικό αυτό κείμενο, δεν ήταν άλλος από τον ιδιοκτήτη του Φροντιστηρίου που ένα μήνα πριν αντέγραψε και κοινοποίησε την ανακοίνωση-προσφορά που εγώ είχα συντάξει, για λογαριασμό του δικού μας Φροντιστηρίου!

Αυτά...

Χωρίς κανένα παραπάνω σχολιασμό...

ΥΓ: Μετά την ανάρτηση του παρόντος, είδα την παραδοχή του συμβάντος και τη δημόσια συγνώμη...

Ξέρω ότι έγινε μετά την...παρέμβαση του άμεσα θιγόμενου, αλλά έστω και έτσι, είναι ένα βήμα προς τα εμπρός.