ΒΟΛΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Αναδημοσιεύω το εξαιρετικό άρθρο του συναδέλφου από τη Θεσσαλονίκη, Κώστα Αμπατζίδη, στη Μακεδονία της Κυριακής 05-06-16, με τίτλο: "Βολικοί μύθοι και σκληρή πραγματικότητα"

Ο Κώστας Αμπατζίδης είναι μέλος του ΔΣ της Ο.Ε.Φ.Ε. της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος, καθώς και Α΄αντιπρόεδρος του Σ.Φ.Β.Ε.

"Για πολλοστή φορά διεξάγεται στη χώρα «εθνικός» διάλογος αλλά για πρώτη φορά ιδεοληψία και προχειρότητα συνιστούν τόσο εκρηκτικό μίγμα για το μέλλον της ελληνικής εκπαίδευσης.

Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί φροντιστές, ευαίσθητοι στις αγωνίες των μαθητών και των γονιών, παρακολουθούμε με έντονο ενδιαφέρον τις προτάσεις που διατυπώνονται από επίσημα χείλη ή διαρρέουν ανεπισήμως.

Δυστυχώς τίποτε δεν προοιωνίζει ότι ο «εθνικός» διάλογος διαθέτει τα εχέγγυα της αξιοπιστίας και της σοβαρότητας: Πληθώρα ασύντακτων προτάσεων, έλλειψη στόχευσης, λαϊκίστικα πυρά στο μόνιμο εχθρό των απανταχού κρατιστών, την ιδιωτική εκπαίδευση, με αιχμή τα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης των χιλιάδων εργαζομένων και χιλιάδων μαθητών.

Οι εξαγγελίες είναι γεμάτες από στομφώδη συνθήματα περί Δημόσιας , δωρεάν παιδείας, δημοκρατικής. Μύθοι και παραπλανητικές περιγραφές συγκροτούν την προσπάθεια να συγκαλυφθεί η απόπειρα οριστικής αποσύνδεσης μας από τη διεθνή , διαρκώς αναβαθμιζόμενη , εκπαιδευτική πραγματικότητα.

Ας μείνουμε στις βασικές πλάνες που χαρακτηρίζουν τις προτάσεις.

Πλάνη πρώτη: Η Δημόσια παιδεία είναι δωρεάν – η ιδιωτική παιδεία είναι πανάκριβη.

Η αλήθεια όμως είναι ότι κοστίζει στο φορολογούμενο πολίτη. Το “δωρεάν’’ είναι ένας βολικός μύθος, όχι μόνο γιατί οι διαρκώς αυξανόμενοι φόροι χρηματοδοτούν αυτό ακριβώς το “δωρεάν’’ αλλά και επειδή η πανθομολογούμενη χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών κοστίζει πολύ πιο ακριβά στον πολίτη από αυτό που θα έπρεπε. Στον ιδιωτικό τομέα, ο έντονος ανταγωνισμός για τις προσφερόμενες υπηρεσίες και η έμπρακτη αξιολόγηση μαθητών και γονέων προς τους παρόχους της εκπαίδευσης λειτουργεί καταλυτικά στη σχέση κόστους/οφέλους υπέρ της ελληνικής οικογένειας.

Πλάνη δεύτερη: «Δημοκρατική εκπαίδευση», μία εξαγγελία που απαρτίζεται κυρίως από τις προτάσεις για περιγραφική αξιολόγηση των μαθητών .

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν μπορεί η εκπαίδευση να χαρακτηρίζεται δημοκρατική όταν καταργεί την αξιολόγηση της μαθητικής προσπάθειας και δεν πιστοποιεί το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα. Η εκπαίδευση δεν είναι δημοκρατική αν δεν είναι αποτελεσματική.

Τρίτη και μέγιστη πλάνη: Ελεύθερη πρόσβαση σε ΑΕΙ – ΤΕΙ , που υπονοεί πρόσβαση χωρίς κόπο και προσπάθεια .

Η αλήθεια όμως είναι ότι σε χώρες με υψηλή ζήτηση για ανώτατες σπουδές υπάρχει κεντρικός μηχανισμός εξετάσεων όπως ακριβώς στη δική μας . Στις υπόλοιπες με χαμηλή ζήτηση υπάρχει αυστηρή – αδιάβλητη αξιολόγηση στη λυκειακή βαθμίδα . Κανένα πανεπιστήμιο στον κόσμο δεν δέχεται σπουδαστές χωρίς πιστοποίηση ενός ελάχιστου γνωστικού υπόβαθρου .

Είναι πολιτικό ολίσθημα να υπόσχεσαι πρόσβαση χωρίς προσπάθεια , είναι καταστροφικό για το μέλλον των επόμενων γενεών να κατεβάζεις τον πήχη για να περάσουν όλοι.

Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να προσφέρει στην κοινωνία πολίτες που θα έχουν γνώσεις και δεξιότητες ώστε να τολμούν και να επιχειρούν . Οι «ελεύθερες προσβάσεις» είναι για τις παραλίες και όχι για τη γνώση.

Και τι θα πρέπει να γίνει;

α) Η αυστηρή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και των εκπαιδευτικών μονάδων. Αξιολόγηση που θα αναβαθμίσει την αποτελεσματικότητα και το κύρος του εκπαιδευτικού προσωπικού , σε συνδυασμό με διαδικασίες επιμόρφωσης.

β) Η δημιουργική συνύπαρξη και συνεργασία κρατικών και ιδιωτικών εκπαιδευτικών φορέων . Συνύπαρξη που θα διευρύνει τις επιλογές των εφήβων , συνύπαρξη με κανόνες υγιούς ανταγωνισμού προς όφελος των νέων.

Όσους σχεδιάζουν μια δήθεν δημοκρατική, χαλαρή , αναποτελεσματική εκπαίδευση , ο ιστορικός του μέλλοντος θα τους κατατάξει στους μοιραίους και τραγικούς . Είναι βέβαιο ότι οι ίδιοι σε μερικά χρόνια θα μιλούν για μία ακόμη αυταπάτη."

Πηγή: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ