ΤΟ ΠΑΙΔΕΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Της Νιόβης Παυλίδου, καθηγήτριας και μέλους Συμβουλίου Ιδρύματος ΑΠΘ:

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει. Όποιος δε θέλει να εφαρμόσει δέκα χρόνια συζητάει, σβήνει, γράφει, διαγράφει και αρχίζει , και πάλι, από χαρτί λευκό, χωρίς σταματημό. Αυτή είναι η κατάσταση στην παιδεία, με τους άπειρους «διαλόγους» και τα ελάχιστα αξιόπιστα συμπεράσματα. Τελευταία οι διάλογοι ξεχειλίζουν ιδεολογήματα, παλεύουν με τις «σκιές του φαντασιακού» των διαλεγομένων, και εν τω μεταξύ «η ζωή των πολιτών κυλάει και χάνεται». 

Η κυβέρνηση δίνει την τελευταία μάχη των ιδεοληψιών της στο τελευταίο της οχηρό. 

Οι ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ έχουν καταλάβει ότι δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι οικονομικής επιβίωσης στο διεθνές σκηνικό. Η προσγείωση στην πραγματικότητα ήρθε γρήγορα. 

Η Παιδεία απέμεινε το μοναδικό πεδίο «αυταπάτης» και ψυχοθεραπείας τους σήμερα. Ναι, είναι θλιβερό που η κοινωνία μας έφτασε σε αυτό το πνιγηρό σημείο. Και το τραγικό είναι ότι, ακόμη και στα θέματα εκπαίδευσης, θα αποδεχθεί εν τέλει η κυβέρνηση αυτά που εφαρμόζει ο κόσμος όλος, αφού ταλαιπωρήσει την ψυχή της, την ψυχή μας, και κυρίως τις ψυχές των παιδιών. 

Μόνο αυτές τις σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς διαβάζοντας τις ανάκατες, ασύνταχτες, ανομοιόμορφες, αδόμητες, ανερμάτιστες σελίδες των πορισμάτων «διαλόγου για την παιδεία και την έρευνα», έργο των διάφορων επιτροπών που υπάρχουν μόνο για να συζητούν, ενώ άλλες επιτροπές στη βουλή νομοθετούν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. 

Και πορεύονται, διαβουλευόμενοι και αντιθέτως νομοθετούντες, χωρίς να ενοχλούνται από την αλλοπρόσαλλη δράση τους, ίσως γιατί είναι πολύ έντονη η ανάγκη να αισθανθούν ότι υπάρχει ένα τουλάχιστον πεδίο της κοινωνίας όπου μπορούν να εφαρμόσουν κάτι από το «παράλληλο πρόγραμμά τους». 

Ταλαίπωρη Παιδεία! Είναι σίγουρο ότι και αυτές οι αυταπάτες θα τελειώσουν σύντομα. Δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να δομήσει κανείς ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, συμβατό με τα διεθνή εκπαιδευτικά δεδομένα.

Οι μακροσκελείς αναλύσεις με τις γλαφυρές περιγραφές θα αποσυρθούν και συγκεκριμένες θέσεις, που έχουν διατυπωθεί στις προηγούμενες προσπάθειες εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης θα επανέλθουν για εφαρμογή. Να τονίσουμε ότι, στα αδόμητα κείμενα του διαλόγου ανακαλύπτουμε, τελευταία, αυτούσια τμήματα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που θεσμοθετήθηκαν από τις δυο κυρίες Γιαννάκου και Διαμαντοπούλου και αντιμετωπίστηκαν με σφοδρή άρνηση. Και τα ολοήμερα σχολεία, και οι ψηφιακές τεχνολογίες, και οι συγχωνεύσεις τάξεων και το ΑΘΗΝΑ στην ανώτατη και τα δίδακτρα, και οι αξιολογήσεις, και τόσα άλλα, έρχονται σιγά σιγά στην ατζέντα των συζητήσεων. 

Άρχισε άραγε να γίνεται κατανοητό ότι δε μπορούμε να ξεφύγουμε από πρακτικές που εφαρμόζονται παντού; 

Η αξιοκρατική διοικητική οργάνωση με ενισχυμένη λογοδοσία, η προσήλωση στην αριστεία και την ποιότητα των εκπαιδευτικών διαδικασιών, η σύνδεση με την οικονομία και τις κοινωνικές ανάγκες είναι ο μονόδρομος της εκπαίδευσης. Οι νόμοι που στηρίζουν τον δρόμο αυτό υπάρχουν ήδη. Απομένει η απρόσκοπτη εφαρμογή τους, γιατί μόνο η εμπειρία οδηγεί σωστά τα επόμενα βήματα κάθε προσπάθειας. Θα είναι κέρδος για την κοινωνία να αλλάξει η κυβέρνηση πορεία, και ήρεμα και συνετά, όπως αρμόζει στον ακαδημαϊκό χώρο, να προχωρήσει την ακαδημαϊκή ζωή με συνέχεια και ηρεμία. Μην παιδεύουμε την Παιδεία. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ας κερδίσουμε τουλάχιστον τον χρόνο που χάσαμε.

Πηγή: Karfitsa.gr