Ο ΣΥΝΗΘΗΣ ΥΠΟΠΤΟΣ

Εργάζομαι σαν καθηγητής στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης, από το 1993. Είτε ως υπάλληλος είτε, τα περισσότερα χρόνια, ως συνιδιοκτήτης Φροντιστηρίου.

Είναι επάγγελμα που επέλεξα συνειδητά.

Δεν θέλησα, ούτε και επιχείρησα ποτέ να διοριστώ στο Δημόσιο σχολείο, ακόμη και σε εποχές που κάτι τέτοιο φάνταζε ως μια καλή...εξασφάλιση.

Παρ'όλο που μου δόθηκε η ευκαιρία, αρνήθηκα ακόμη και το ιδιωτικό σχολείο.

Τελειώνοντας το Λύκειο, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80, δηλώνοντας στο μηχανογραφικό μου δελτίο μόνο το Μαθηματικό, ήξερα ακριβώς τι θέλω να κάνω. Ήθελα να γίνω Φροντιστής. Άλλωστε η επιλογή της σχολής είχε γίνει κάτω, από την ακούσια βέβαια, επιρροή του Φροντιστή - Μαθηματικού μου στην τρίτη τάξη του Λυκείου.

Αγαπούσα τα Μαθηματικά από μικρός, αλλά παρακολουθώντας το μάθημα αυτού του ανθρώπου κόλλησα το...μικρόβιο της διδασκαλίας.

Δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Είναι δύσκολη δουλειά...

Τα ωράρια. Την ώρα που εσύ ξεκινάς τη δουλειά σου, οι περισσότεροι σχολάνε! Όχι ότι το πρωΐ κάθεσαι...Υπάρχουν οι απόφοιτοι. Είναι και αυτές οι διορθώσεις! Και οι σημειώσεις; Αδύνατον να υπολογιστούν οι ώρες που έχεις δουλέψει σπίτι σου για αυτές. Χειρόγραφες τα πρώτα χρόνια, δακτυλογραφημένες ίσως. Και μετά η...υποχρέωση να τις κάνεις σε ηλεκτρονική μορφή!

Αν κάποια στιγμή γίνεις και ιδιοκτήτης; Ε, τότε διαπιστώνεις ότι η μέρα δεν φτάνει! Μέχρι τώρα ήταν το μάθημα αυτό καθαυτό και η προετοιμασία του...Τώρα αρχίζουν άλλα. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε πλέον σε θέση, να δίνουμε...λογιστικές συμβουλές! ΙΚΑ, εφορία, βιβλία, ΟΑΕΕ στην καθημερινότητά μας.

Η κοινωνική ζωή περνάει εύκολα σε δεύτερη μοίρα...Η οικογένεια; Ευτυχώς κατανοεί! Και στηρίζει!

Όπως είχε γράψει καλός συνάδελφος: "...Ο μπαμπάς λείπει πολλές ώρες γιατί έχει...πολλά παιδάκια να φροντίσει..."

Πολλές οι ώρες στην τάξη, είπαμε μικρόβιο είναι αυτό! Σε πολύ μεγάλο ποσοστό, οι ιδιοκτήτες παραμένουμε ενεργοί καθηγητές. Ναι είναι πλέον δισυπόστατη η ιδιότητά μας. Αλλά αυτή του επιχειρηματία, σπάνια υπερτερεί αυτής του δασκάλου!

Πολλές όμως και οι ώρες στο γραφείο. Σεπτέμβριο δε, και Μάϊο, στις περιόδους των εγγραφών; Όλη μέρα στο Φροντιστήριο...Είναι βλέπετε και αυτό το άγχος της...επιβίωσης! Θα μας προτιμήσουν οι μαθητές; Είμασταν αρκετά καλοί τη χρονιά που πέρασε;

Α, ναι. Από αυτό εξαρτάται η ύπαρξή μας...Έχω υποστηρίξει, και επιμένω να το υποστηρίζω, ότι ο καθηγητής του Φροντιστηρίου είναι ο μόνος, που μέχρι σήμερα τουλάχιστον...αξιολογείται. Με όλη τη σημασία της λέξης.

Ο μαθητής το επιλέγει το Φροντιστήριο. Και τον καθηγητή - Φροντιστή του. Και εξακολουθεί να τον τιμά με την εμπιστοσύνη του μόνο αν αυτός την κερδίσει αυτή την εμπιστοσύνη...Γι' αυτό ακριβώς η δουλειά του καθηγητή στο Φροντιστήριο είναι μάχη. Καθημερινή. Με τον ίδιο του τον εαυτό. Πρέπει να γίνεται κάθε μέρα που περνάει, για όσα χρόνια στέκεται μπροστά στον πίνακα, καλύτερος. Πάντα υπάρχει ένας πήχης που πρέπει να ξεπεράσει. Πρέπει να ξεπεράσει αυτό που ο ίδιος ήταν τη χθεσινή μέρα!

Ο καθηγητής στο Φροντιστήριο γίνεται μέσα από την πίεση ολοένα και καλύτερος δάσκαλος. Παραμένει πάντα όμως μαθητής! Τόσα χρόνια στις Φροντιστηριακές αίθουσες, δεν πέρασε μια μέρα που να μην...μάθω κάτι καινούργιο!

Είναι αυτό όμως που μας κρατάει...νέους! Είναι αυτή η καθημερινή επαφή με τους εφήβους που δεν μας αφήνει να απομακρυνθούμε από τις νεότερες γενιές. Γιατί τότε γερνάει ο άνθρωπος. Όταν αποκοπεί από τους νεότερους. Όταν πάψει να τους ακούει και να τους καταλαβαίνει. Εμείς ζούμε μαζί τους. Τους αφουγκραζόμαστε, τους παρατηρούμε...Είμαστε υποχρεωμένοι να συμβαδίζουμε με τη δική τους εποχή!

Και τα παιδιά το νοιώθουν αυτό. Ρωτήστε τα. Ποιους εμπιστεύονται; Οι καθηγητές τους στα Φροντιστήρια θα συγκεντρώσουν μεγάλα ποσοστά σε μια τέτοια ερώτηση.

Ναι, ποτέ δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου. Υπήρξαν δυσκολίες...Ποιός άλλωστε δεν συναντά τέτοιες;

Όμως η αίσθηση που δημιουργούν τα μάτια των παιδιών πάνω σου, η εμπιστοσύνη που σου δείχνουν, το υπέρτατο τελικά γεγονός ότι σε έχουν επιλέξει σαν συνοδοιπόρο στην πρώτη ουσιαστική δοκιμασία στη ζωή τους, δεν ανταλλάσεται με τίποτα.

Όπως δεν συγκρίνεται με καμιά υλική αμοιβή το...ευχαριστώ αυτών των παιδιών. Το χαμόγελό τους, το γέλιο τους ή ακόμη και το δάκρυ τους όταν τελειώνει η κοινή πορεία. Όταν φτάνει η ώρα να τα καμαρώσεις φοιτητές.

Γι'αυτό την αγαπώ τη δουλειά μου. Γιατί είναι η καλύτερη δουλειά του κόσμου. Γιατί αγαπώ να είμαι δάσκαλος. Γιατί πιστεύω ότι το μέλλον, αλλά κυρίως το...παρόν είναι στην Παιδεία των παιδιών μας.

Και το Φροντιστήριο είναι Παιδεία. Αυτό πιστεύουμε εμείς. Αλλά κυρίως, αυτό πιστεύουν οι μαθητές που εδώ και κοντά έναν αιώνα, μας τιμούν με την εμπιστοσύνη τους.

Το Φροντιστήριο είναι Παιδεία στη συνείδηση της Ελληνικής οικογένειας. Έχει καταξιωθεί στην καρδιά της Ελληνικής κοινωνίας από τους χιλιάδες επιστήμονες που λειτούργησαν σ'αυτό, δεκαετίες τώρα, δίνοντας καθημερινά τον αγώνα να σταθούν αρωγοί στην προσπάθεια των παιδιών αυτής της χώρας, να διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση στο...μέλλον τους.

Και έχει καταξιωθεί και αναγνωριστεί από τους χιλιάδες μαθητές που πέρασαν από τα θρανία του. Και οι οποίοι, χρόνια μετά θυμούνται με νοσταλγία, με τρυφερότητα και αγάπη τις ώρες που πέρασαν μέσα στις Φροντιστηριακές αίθουσες. Γιατί ήταν όλες, μέχρι την τελευταία πολύτιμες ώρες.

Από τότε που ξεκίνησα με ενοχλούσε ο όρος "παραπαιδεία"...

Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δεν πέρασε κυβέρνηση από τη χώρα που να μην έθεσε ως έναν από τους πρώτους στόχους της να...καταργήσει την "παραπαιδεία".

Κατ'αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το πρόθεμα "παρα", απ'όσο ξέρω, δηλώνει κάτι το...παράνομο. Παρακράτος, παραοικονομία κ.α...

Τα Φροντιστήρια είναι νόμιμες επιχειρήσεις, αδειοδοτημένες, άρα και νομιμοποιημένες από το κράτος.

Τα νόμιμα Ελληνικά Φροντιστήρια, σήμερα λειτουργούν, τουλάχιστον τα περισσότερα από αυτά, παρέχοντας υπηρεσίες πιστοποιημένης εκπαίδευσης υψηλής ποιότητας.

Τα νόμιμα Ελληνικά Φροντιστήρια φορολογούνται για τις υπηρεσίες που παρέχουν, αποδίδοντας κάθε χρόνο τεράστια ποσά στα δημόσια ταμεία.

Στα νόμιμα Ελληνικά Φροντιστήρια εργάζονται, με άδεια διδασκαλίας σε Φροντιστήριο, άδεια που τους έχει παραχωρήσει το ίδιο το κράτος, χιλιάδες επιστήμονες οι οποίοι βρίσκουν διέξοδο στο φάσμα της, ολοένα αυξανόμενης στη χώρα μας, ανεργίας. Παράλληλα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ εισρέουν στα ασφαλιστικά ταμεία.

Υπάρχει "παραπαιδεία"; Ασφαλώς και υπάρχει. Αλλά αυτήν μη τη ψάξετε στα νόμιμα Ελληνικά Φροντιστήρια. Αναζητήστε τη στην μαύρη παραοικονομία των ιδιαίτερων, κατ'οίκον μαθημάτων. Τα οποία πολλές φορές γίνονται από αμφιβόλου ποιότητας καθηγητές ή, ακόμη χειρότερα, από επίορκους δημόσιους λειτουργούς.

Είναι κακό που πρέπει να ξορκίσουμε το ιδιαίτερο μάθημα; Όχι βέβαια. Αρκεί όσοι...απασχολούνται με αυτό, να πληρούν τις προϋποθέσεις και βεβαίως να μην διακινούν...μαύρο χρήμα επιβαρύνοντας την Ελληνική οικονομία.   Και δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό σε όσους προσπαθούν να αντέξουν στον στίβο της...νόμιμης επαγγελματικής δραστηριότητας.

Εκεί ψάξτε λοιπόν την "παραπαιδεία"...

Το Φροντιστήριο, το νόμιμο Ελληνικό Φροντιστήριο δεν θα το καταργήσετε. Μπορείτε να προσπαθήσετε να το πονέσετε με εφευρέσεις τύπου...ΦΠΑ. Όμως το Ελληνικό Φροντιστήριο θα το κρατήσουν ζωντανό οι άνθρωποί του, αλλά κυρίως οι μαθητές του και οι οικογένειές τους.

Νομίζω ότι καλύτερη απόδειξη γι' αυτό, από την στήριξη της κοινής γνώμης, στις μεγάλες μάχες του κλάδου τους τελευταίους μήνες, δεν υπάρχει...

Σήμερα το Φροντιστήριο είναι για μια ακόμη φορά υπό…κατάργηση. 

Μια ακόμη Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ξεκινάει , θέτοντας ως προτεραιότητα την μη ύπαρξή του. Αυτό δηλώνει ο πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής, αυτό ισχυρίζεται ότι θέλει και ο υπουργός.

Ο συνήθης ύποπτος για τα χάλια της Ελληνικής Παιδείας. Ο υπ΄αριθμόν ένα…καταζητούμενος! 

Το Ελληνικό Φροντιστήριο!

Πότε άραγε σ΄αυτή τη χώρα θα σταματήσουμε να κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί;

Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Νέο εξεταστικό σύστημα που θα βασίζεται σε «συντελεστές προτεραιότητας», τετραετές Γυμνάσιο και διετές Λύκειο που θα οδηγεί σε ισχυρό Απολυτήριο, περιγραφική αξιολόγηση των μαθητών αντί βαθμών και κατάργηση των παρελάσεων των μαθητών, του υποχρεωτικού εκκλησιασμού και της υποχρεωτικής προσευχής, είναι μεταξύ των προτάσεων για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση που περιλαμβάνονται στην εισήγηση της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου.

Αλλαγές προτείνονται και για τη φοίτηση στα πανεπιστήμια. Σύμφωνα με αυτές, οι φοιτητές θα έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν κατεύθυνση, να αποκτούν πτυχίο από συνδυασμούς επιστημών και να κερδίζουν πρωτεύουσα και δευτερεύουσα ειδικότητα.

Ζητήματα Σχολικής Μονάδας

-Καθιέρωση ενιαίου τύπου Ολοήμερου Δημοτικού με παράλληλη προσαρμογή στις τοπικές συνθήκες (ευελιξία).

-Δικτύωση του σχολείου με άλλα σχολεία και την τοπική κοινότητα και σε επίπεδο προγράμματος (προγράμματα με κοινωνικό ή τοπικό ενδιαφέρον).

-Ενίσχυση του θεσμού και των διαδικασιών της μαθητικής εκπροσώπησης.

-Θεσμοθέτηση εφημερίδας του σχολείου ή του δικτύου των σχολείων και αντίστοιχα ηλεκτρονικής σελίδας.

-Καθιέρωση της ετήσιας θεατρικής παράστασης (άνοιγμα του σχολείου στην τοπική κοινότητα).

-Διερεύνηση των δυνατοτήτων χρήσης της δομής και των χώρων του σχολείου σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα κατά τις απογευματινές ώρες.

-Ευρωπαϊκή δικτύωση της σχολικής μονάδας (αδελφοποίηση με σχολεία στο εξωτερικό, ανταλλαγές επισκέψεων).

-«Βάπτιση» του σχολείου για λόγους συμβολικούς και για την εξασφάλιση ταυτότητας.

-Ενοποίηση της οργανωτικής δομής της (τώρα δεκάχρονης) υποχρεωτικής εκπαίδευσης (σε ολοήμερη βάση).

-Ενίσχυση της αυτονομίας και των πρωτοβουλιών του εκπαιδευτικού.

-Άμεση συνεργασία φορέων (σχολείο - σύμβουλοι - κοινότητα - δήμοι).

Ζητήματα Γνωστικής Φύσης

-Άμεσος περιορισμός της ύλης κατά τουλάχιστον 20% - 30% (μείωση της έκτασης, αύξηση του βάθους).

-Αντικατάσταση ωρών μαθήματος με ώρες για προγράμματα και σχολικές δραστηριότητες.

-Ανανέωση προγράμματος και κυρίως βιβλίων με προτεραιότητα σε όσα έχουν ήδη κριθεί ως απαράδεκτα.

-Μεταβολή δια των υλικών και προγραμμάτων της μαθητικής στάσης απέναντι στη γνώση.

-Κατάργηση των επαναληπτικών εξετάσεων (και του μήνα εξετάσεων) στο Γυμνάσιο και αντικατάστασή τους με εργασίες (και εξετάσεις κατά τη διάρκεια του έτους).

-Θεσμοθέτηση των ομαδικών εργασιών ως τρόπου εξέτασης.

-Ενοποίηση των κατευθύνσεων των μαθημάτων (ενδεικτικά: σε 3 ή 4, όπως [α] Γλώσσες και Πολιτισμός, [β] Μαθηματικά, [γ] Τέχνες, [δ] Εισαγωγή στην κουλτούρα των Φυσικών και [ε] των Κοινωνικών Επιστημών).

-Αντίστοιχη ενοποίηση των ειδικοτήτων που διδάσκουν τα μαθήματα.

-Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ως προς τη χρήση ψηφιακού υλικού, την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, την αξιοποίηση της εικόνας και του ήχου στα μαθήματα, τη συμμετοχή μαθητών με αναπηρία στην τάξη, τη συμμετοχή παιδιών διαφορετικής εθνοτικής προέλευσης και διαφορετικού πολιτισμού.

-Εξασφάλιση της ενισχυτικής διδασκαλίας.

-Καθιέρωση ολοκληρωμένου προγράμματος Ευέλικτης Εβδομάδας.

-Θεσμοθέτηση και αξιοποίηση εναλλακτικών τρόπων συνεργασίας των μαθητών (αμοιβαία διόρθωση, συνεργασία διαφορετικών τάξεων από διαφορετικά σχολεία, ανάληψη ευθυνών και πρωτοβουλιών από τους μαθητές).

-Διεύρυνση του ποσοστού της ύλης που διαμορφώνεται από τους εκπαιδευτικούς τόσο στο Δημοτικό όσο και στο Γυμνάσιο.

-Άρση της λογικής της επανάληψης σε κύκλους των σχολικών αντικειμένων (π.χ. στο μάθημα της Ιστορίας) με έμφαση στο χρονικό και τοπικό παρόν.

-Εξασφάλιση της εσωτερικής συνοχής της ύλης που διδάσκεται σε διαφορετικά αντικείμενα (π.χ. Λογοτεχνία - Ιστορία - Γεωγραφία).

-Δημιουργία ωρολόγιων ενοτήτων σε βάρος της πολυδιάσπασης των ωρών.

Δείτε ολόκληρο το πόρισμα της Επιτροπής Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία εδώ.

Πηγή: Ο.Ε.Φ.Ε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ Γ.ΜΑΡΙΝΟ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗ

Η απάντηση στον Γιάννη Μαρίνο, από τον Κώστα Κατσακιώρη, Φιλόλογο και Φροντιστή από το Αγρίνιο:

¨Αξιότιμε κύριε Γιάννη Μαρίνο,

    Στο Βήμα της Κυριακής 24 Απριλίου 2016 αναφέρεστε για άλλη μια φορά με απαξιωτικό τρόπο στα φροντιστήρια - εμμονή που αν μη τι άλλο με εκπλήσσει αφάνταστα - και μάλιστα μιλάτε για το άγος των φροντιστηρίων. Επικαλείστε δε μια επιστολή που σας έστειλε η καθηγήτρια πανεπιστημίου κυρία Αλίκη Μπακοπούλου, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά καταφεύγουν τάχα στα φροντιστήρια, επειδή δεν είναι συμβατή η σχολική ύλη με την ύλη των εξετάσεων. Και καταλήγετε στο απλοϊκό συμπέρασμα ότι, αν υπήρχε συμβατότητα ύλης, τότε τα φροντιστήρια θα ήταν περιττά. 

   Επειδή ως μαχόμενος φροντιστής εδώ και 32 χρόνια διδάσκω σε μαθητές που διαγωνίζονται σε πανελλήνιες εξετάσεις, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ουδέν  αναληθέστερο και  ανακριβέστερο αυτού. Ποτέ μα ποτέ δεν έχει μπει θέμα εκτός ύλης. Αναφέρομαι στα φιλολογικά  μαθήματα, που είναι το αντικείμενό μου. Και απορώ γιατί εσείς, ως έγκριτος δημοσιογράφος, όχι μόνο δεν διασταυρώσατε αυτή την πληροφορία, προκειμένου να την αξιολογήσετε για την ορθότητά της, αλλά την ενστερνιστήκατε και μάλιστα στο συγκεκριμένο σας άρθρο βάλατε και τίτλο ότι κομίζεται τάχα στοιχείο πολύτιμο - συνεισφορά στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

     Κύριε Μαρίνο, ας είμαστε ειλικρινείς και ας αφήσουμε την υποκρισία στην άκρη. Δεν είναι αυτός ό λόγος για τον οποίο, όπως  γράφετε, τα παιδιά επιλέγουν να φοιτήσουν σε φροντιστήριο. Είναι άλλοι οι λόγοι. Και αν διακαής πόθος σας είναι να καταργηθούν τα φροντιστήρια, δεν έχετε παρά να εισηγηθείτε να καταργηθούν οι εξετάσεις στα Γυμνάσια - Λύκεια, στα Πανεπιστήμια (γνωρίζετε πιστεύω ότι και στα Πανεπιστήμια γίνονται φροντιστήρια). Σας διαβεβαιώνω ότι μόνο τότε θα συνέβαινε αυτό που επιθυμείτε. Δεν έχετε, λοιπόν, παρά να εισηγηθείτε την κατάργηση παντός τύπου εξετάσεων, ώστε να έχουμε παγκόσμια πρωτοτυπία! 

    Υποστηρίζετε όχι μόνο εσείς αλλά και άλλοι που αρθρώνουν δημόσιο λόγο ότι τα φροντιστήρια δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο και ότι είναι ελληνικό φαινόμενο, ελληνική ιδιαιτερότητα.  Αν κάνατε τον κόπο να μπείτε στον κόμβο της ΟΕΦΕ στο Διαδίκτυο, θα μαθαίνατε ότι στις περισσότερες χώρες στον κόσμο υπάρχουν φροντιστήρια και σε άλλες τελευταία αναπτύσσονται ραγδαία. Γιατί τα φροντιστήρια παρέχουν παράλληλες υπηρεσίες εκπαίδευσης, συμπληρώνουν τη σχολική εκπαίδευση και δεν την ανταγωνίζονται (είναι διακριτοί οι ρόλοι τους). Έτσι μειώνονται οι εκπαιδευτικές ανισότητες και σε τελική ανάλυση μαθαίνουν γράμματα και παιδιά των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Ή μήπως, κατά τη γνώμη σας, δεν θα έπρεπε αυτό να γίνεται;

    Οι κοινωνίες είναι ταξικές και ασφαλώς, όσο υπάρχουν ανισότητες οικονομικές – κοινωνικές - εκπαιδευτικές, θα υπάρχουν και τα φροντιστήρια. Οι γονείς έχουν καταλάβει καλά ότι η μόρφωση είναι κεφαλαιώδους σημασίας αγαθό και κάνουν ό,τι μπορούν ή ό,τι τέλος πάντων αντέχει η τσέπη τους, προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Οι εύποροι γονείς επιλέγουν άλλους δρόμους για τη μόρφωση των παιδιών τους, γνωστούς σε όλους, προκειμένου να σπουδάσουν επί πληρωμή τα παιδιά τους. Αλλά βέβαια μήπως  το ίδιο δεν γίνεται στην υγεία, που είναι το πολυτιμότερο αγαθό; Δεν υπάρχουν εκεί τα δημόσια νοσοκομεία, τα ιδιωτικά (κλινικές) και ιατροί ως ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως αντίστοιχα υπάρχουν τα δημόσια σχολεία, τα ιδιωτικά και φροντιστές ως ελεύθεροι επαγγελματίες; Γιατί όμως δεν πυροβολείτε τους ιατρούς, όπως πυροβολείτε τους φροντιστές; Γιατί δεν είναι, ας πούμε, παραϊατρική το επάγγελμά τους, ενώ το δικό μας είναι παραπαιδεία;

    Κύριε Μαρίνο, αυτή την υποκρισία και συνάμα προσβολή (σε βάρος εμού και χιλιάδων συναδέλφων μου – φροντιστών) δεν μπόρεσα ποτέ να κατανοήσω. Σας διαβεβαιώ ότι οι μαθητές μας και οι γονείς τους αναγνωρίζουν το έργο μας δεκαετίες τώρα. Δεν είμαστε στην παρανομία, ούτε ασκούμε εν κρυπτώ το έργο μας. Ως αναγνωρισμένες και αδειοδοτημένες μονάδες εκπαίδευσης, υποκείμεθα σε ελέγχους και σε νόμους, απασχολούμε προσωπικό, πληρώνουμε φόρους, ασφαλιστικές εισφορές… Γιατί δεν στρέφετε τα πυρά σας - εσείς και το υπουργείο συνάμα – στην πραγματική παραπαιδεία, που είναι τα παράνομα ιδιαίτερα, τα γκρούπ, δηλαδή τα μαύρα, όπως λέγονται; Δεν γνωρίζετε ότι μέσα στις  σχολικές τάξεις γίνεται ένα ανήθικο παιχνίδι προς άγραν πελατών, άλλοτε με έμμεσους εκβιασμούς και άλλοτε με άμεσους, ναι, όπως το ακούτε, με άμεσους; Και οι τρόποι άγρευσης μαθητών  ποικίλουν: τα τελευταία χρόνια πολλοί με περισσή θρασύτητα αυτοδιαφημίζονται μέσα στις σχολικές τάξεις. Λένε ανερυθρίαστα μπροστά στους μαθητές τους - αλλά και στους γονείς - ότι έχουν ασφυκτικά γεμάτο το απόγευμά τους ή ότι είναι διορθωτές και ως τέτοιοι  ξέρουν καλά το σύστημα, άρα «ελάτε σε εμάς» ή βάζουν τεστ και ω του θαύματος γράφουν άριστα αυτοί οι μαθητές που το προηγούμενο απόγευμα, πληρώνοντας αδρά, έκαναν μάθημα μαζί τους. Λειτουργούν μάλιστα και διάφορα δίκτυα, ας τα ονομάσουμε έτσι: δηλαδή ο φιλόλογος «πασάρει» μαθητές στον μαθηματικό, ο μαθηματικός στον φυσικό, στον χημικό και αντιστρόφως. Εδώ, γίνεται το μεγάλο αλισβερίσι, κύριε Μαρίνο. Αυτό είναι το όνειδος, αυτό είναι το άγος!  Αλλά δεν βλέπω ούτε από εσάς γενικά τους δημοσιογράφους, ούτε από κανέναν άλλο αρμόδιο του Υπουργείου την ευθιξία και τη διάθεση να στηλιτεύσετε αυτό το αίσχος, αυτά τα ανήθικα φαινόμενα που παραλύουν τη δημόσια εκπαίδευση.  Αντί να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα στο δημόσιο σχολείο, ώστε να γίνει πιο ποιοτικό και στο τέλος – τέλος να μειωθεί η ανάγκη να έρχονται οι μαθητές στα διδακτήριά μας, ασχολείστε με την αναγκαιότητα των επίσημα αναγνωρισμένων φροντιστηρίων.

     Συμπληρωματικά δε, θα σας έλεγα για το θέμα της ύλης που θίξατε  στο άρθρο σας ότι, περιορίζοντας συνεχώς την ύλη των μαθημάτων και βάζοντας θέματα που δεν απαιτούν κριτική σκέψη, επιβραβεύεται η στείρα απομνημόνευση. Η περικοπή της ύλης οδηγεί στον ευνουχισμό της κριτικής σκέψης, στην ακρισία και  στην ύπνωση των συνειδήσεων, στην ανιστορικότητα. Τελευταία μάλιστα κάποιοι ανευθυνοϋπεύθυνοι καταγγέλουν τα φροντιστήρια, γιατί τάχα συστηματοποιούν τις γνώσεις, τις τυποποιούν και οδηγούν τους μαθητές στη στείρα απομνημόνευση. Μα τι φαρισαϊσμός! Επιτέλους, ποιος καθορίζει τα αναλυτικά προγράμματα, την επιλογή θεμάτων εξετάσεων και τον τρόπο διόρθωσής τους; Δεν  καθορίζει  το Υπουργείο με τους αρμόδιους φορείς του; Εμείς οι φροντιστές εισηγούμεθα τα θέματα, εμείς διορθώνουμε, κύριε Μαρίνο; Έλεος, όχι κι άλλη στρέβλωση της πραγματικότητας.

     Πληροφορούμαι, επίσης,  ότι  άλλοι (προφανώς είναι οι ίδιοι, που στρέφονται και κατά της αριστείας) εισηγούνται περαιτέρω μείωση της ύλης, προκειμένου οι μαθητές να μην έχουν ανάγκη τα φροντιστήρια.  Είναι, όπως λέει ο σοφός  λαός, βαθιά νυχτωμένοι. Η περαιτέρω μείωση θα σημάνει  υποβιβασμό του γνωστικού επιπέδου των μαθητών και θα οδηγήσει στην πλήρη ακρισία. Όχι λοιπόν στη μείωση της ύλης, αλλά   -   αν όχι στην αύξησή της -  τουλάχιστον να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης με ανάλογα θέματα εξετάσεων. Να σπάσει πια το απόστημα της παπαγαλίας  στην  εκπαίδευση. Θέλουμε τελικά ή δεν θέλουμε κριτικά σκεπτόμενους ανθρώπους, ελεύθερους ανθρώπους; Νομίζω ότι αυτό  είναι το στοίχημα για την ατομική και κοινωνική πρόοδο, αυτό είναι το διακύβευμα.

    Αξιότιμε κύριε Μαρίνο, - επειδή δεν θέλω να σας κουράζω άλλο, αφού έχω ήδη μακρηγορήσει - αναγνωρίζω ότι επί χρόνια παρεμβαίνετε με τη δυναμική πένα σας στα δημόσια πράγματα και συχνά φιλοξενείτε  θέσεις αναγνωστών σας. Ελπίζω ότι θα τύχω και εγώ αυτής της ευνοϊκής μεταχείρισης.

Μετά τιμής, Αγρίνιο 25/4/2016¨

Πηγή: Ο.Ε.Φ.Ε.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Π. ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Εξαιρετικό άρθρο του Π. Μανδραβέλη:

"Αφού δηλώσω φανατικός εχθρός κάθε μορφής λαϊκισμού, θα προσπαθήσω να εξηγήσω από πού προκύπτει η αγωνία μου. Υπάρχει μία απλή αλήθεια που λέει ότι όσα μαθήματα και γνωστικά αντικείμενα δεν εξετάζονται, είναι σαν να μην διδάσκονται. Όσοι ζούμε στο χώρο της εκπαίδευσης, το ξέρουμε πολύ καλά και οι υπόλοιποι μπορούν να το κρίνουν από τη δικιά τους μαθητική εμπειρία. Αυτό το απλό και αυτονόητο, αυτοί που αποτελούν την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ή δεν το ξέρουν ή κάνουν τάχα δεν το ξέρουν, επειδή έχουν πρόθεση και δεν θέλουν να την ομολογήσουν.

Με το πρόσχημα ότι είναι δήθεν αριστεροί και προοδευτικοί, υπηρετούν τον σκοταδισμό και την αγραμματοσύνη… ακουσίως ή εκουσίως, αυτοί ξέρουν. Μικρός είναι ο κόσμος μας, τους προσκαλώ και τους προκαλώ να απαντήσουν σε κάποια ερωτήματα…

1. Χαρίζοντας "διά νόμου" το 1/3 τουλάχιστον της διδακτέας ύλης σε κάθε εξέταση, ποιο ακριβώς κέρδος νομίζετε ότι θα έχουν τα παιδιά;

2. Προάγοντας με το… ζόρι τους μαθητές, νομίζετε ότι προσφέρετε σε αυτούς ή στην εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων;

3. Γνωρίζετε ότι τα κενά γνώσης στα βασικά αντικείμενα λειτουργούν ως τροχοπέδη στην εκπαιδευτική διαδικασία και δεν βοηθάνε ούτε τους μαθητές, ούτε τους εκπαιδευτικούς;

4. Ξέρετε ότι βρισκόμαστε στο 2015 και ότι οι πληροφορίες μπορούν να φτάνουν στον καθένα μας, χωρίς να πάει στο σχολείο… οπότε, ο ρόλος του σχολείου πρέπει να είναι η επεξεργασία και η αξιοποίηση των πληροφοριών, όχι η απλή αναπαραγωγή τους; 

5. Γιατί υποβαθμίζετε συνεχώς και συστηματικά τα μαθήματα (Πρακτική Αριθμητική, Θεωρητική Γεωμετρία, Φυσική κλπ) που μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της σκέψης των παιδιών, καθώς συνήθως απαιτούν μία σειρά συλλογισμών;

6. Ξέρετε ότι το δύσκολο για κάθε δάσκαλο, όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, είναι πώς θα μάθει στα παιδιά να σκέφτονται και όχι πώς θα αναμασούν τα ίδια και τα ίδια;

7. Έχετε επίγνωση των συνεπειών που θα έχουν οι αλλαγές τις οποίες προωθείτε στη λειτουργία των σχολικών μονάδων και στο επίπεδο κατάρτισης των μαθητών;

8. Γνωρίζετε ότι κάθε φορά που καταργείται κάποια σοβαρή εξεταστική διαδικασία (εισαγωγικές εξετάσεις στο Λύκειο, πανελλήνιες εξετάσεις Β’ Λυκείου, Τράπεζα Θεμάτων κλπ) πέφτει αμέσως και κατακόρυφα το ενδιαφέρον των μαθητών για τα μαθήματά τους;

Ο κατάλογος είναι ατελείωτος και μακάρι να υπήρχαν κάποιοι πρόθυμοι να συζητήσουμε σοβαρά για όλα αυτά. Φυσικά και δεν περιμένω να το κάνουν οι επικεφαλής του Υπουργείου, αλλά θα περιμένω να μετρήσω την ευαισθησία και να διαπιστώσω τα πολιτικά αντανακλαστικά των τοπικών παραγόντων της κυβερνητικής συμμαχίας. Προσφέρω το πόδι μου, για να πατήσουμε το φρένο πριν τσακιστούμε... Όμως, το αυτοκίνητο δεν το οδηγώ εγώ και φοβάμαι ότι, αυτούς που το οδηγούν, τους έχει πάρει ο ύπνος!"

Η Ο.Ε.Φ.Ε. ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΠΟΝΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος (Ο.Ε.Φ.Ε.) στα πλαίσια της επικοινωνίας της με τους συλλόγους που εκπροσωπεί ανά την Ελλάδα έχει διαπιστώσει την εντονότατη μαθητική διαρροή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Το πρόβλημα αυτό, όπως και αν προσεγγιστεί, είτε ως κοινωνικό φαινόμενο είτε ως έκφανση προβλημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος, επηρεάζεται από μία σωρεία κοινωνικών και εκπαιδευτικών παραγόντων. Η εγκατάλειψη της εκπαίδευσης από τους μαθητές είναι μια μακροπρόθεσμη διαδικασία «απεμπλοκής» από το σχολείο και τα μαθητικά δρώμενα που αρχίζει ήδη πολύ νωρίς. Σε πολλές έρευνες (Κ.ΑΝ.Ε.Π. Γ.Σ.Ε.Ε., Ο.Ε.Φ.Ε.) έχει καταγραφεί ότι οι παράγοντες συνδέονται με την οικογένεια του νέου και ειδικότερα με τη χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάστασή της, την έλλειψη στήριξης του νέου από τους γονείς, τις μειωμένες εκπαιδευτικές προσδοκίες των γονέων, την αρνητική στάση ή αδιαφορία των γονέων, την αστάθεια του οικογενειακού περιβάλλοντος, τη μονογονεϊκή οικογένεια, την αδυναμία εύρεσης εργασίας, τα προσωπικά ή κοινωνικά προβλήματα.

Αλλά υπάρχουν και οι παράγοντες που σχετίζονται με το σχολείο και την εμπειρία του νέου όπως η κακή σχολική επίδοση, οι πολλές απουσίες, τα προβλήματα πειθαρχίας, οι συγκρούσεις με συμμαθητές ή καθηγητές, η έλλειψη ενδιαφέροντος, η επανάληψη τάξης. Αν προστεθεί σε αυτά και η παρατεταμένη οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, τότε γίνεται αντιληπτό ότι μεγάλες ομάδες του μαθητικού πληθυσμού δεν ολοκληρώνουν τη φοίτησή τους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και κατά συνέπεια παύουν να διεκδικούν τη βελτίωση του μέλλοντός τους μέσα από τη μόρφωση. Ουσιαστικά εγκαταλείπουν την προσπάθεια να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή, όπως αυτή εκφράστηκε ως επιδίωξη των κοινωνιών μέσα από τη γενίκευση του δικαιώματος της εκπαίδευσης και των ευκαιριών που αυτή παρέχει. Η ευαισθησία των φροντιστηρίων στο οξυμένο αυτό φαινόμενο εκδηλώθηκε τόσο σε επίπεδο μονάδων στους τοπικούς συλλόγους όσο και σε συλλογικές πρωτοβουλίες της Ομοσπονδίας να στηρίξει τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, ώστε να μη μείνουν τα παιδιά τους χωρίς εφόδια.

Το Φροντιστήριο ως δραστήριος, ως ενεργός κοινωνικός φορέας της ιδιωτικής εκπαίδευσης εδώ και χρόνια διατύπωσε την αρχή «κανένα παιδί χωρίς στήριξη», ιδιαίτερα μάλιστα, όταν πρόκειται για ένα παιδί που θέλει να προοδεύσει, αλλά απογοητεύεται και εγκαταλείπει την προσπάθειά του ή η οικογένειά του αδυνατεί να το στηρίξει λόγω οικονομικής ένδειας.

Αναμφισβήτητα η φτώχεια έχει πλήξει και την εκπαίδευση προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην εξέλιξη των νέων σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εγείρεται προβληματισμός για την εύρεση ευδόκιμων τρόπων αντιμετώπισής της. Ουσιαστικά παρεμποδίζεται εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας η κοινωνική κινητικότητα και οι γόνοι των φτωχών οικογενειών μένουν στάσιμοι. Χρειάζονται, λοιπόν, μεθοδική στήριξη από την επίσημη πολιτεία, η οποία θα αναλάβει να συνδράμει το γονιό μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων με κουπόνια εκπαίδευσης και να υλοποιήσει σε βάθος και επί της ουσίας την επιδίωξη να μορφωθούν όλοι οι νέοι. Η αποδεδειγμένη εμπειρία των φροντιστηρίων στη διαδικασία της διδακτικής στήριξης, αλλά και η κοινωνική τους προσφορά, τα καθιστά αυτόματα πιστοποιημένους – ελεγμένους φορείς υλοποίησης τέτοιων κοινωνικών δράσεων. Άλλωστε τα φροντιστήρια ανήκουν στους φορείς εκπαίδευσης, οι οποίοι αδειοδοτούνται επίσημα από το Υπουργείο Παιδείας και λειτουργούν προς όφελος των νέων καλύπτοντας μορφωτικές ανάγκες πέρα από τη σχολική εκπαίδευση.

Ο ρόλος τους, όμως, επεκτείνεται και σε άλλες παροχές, οι οποίες έχουν ήδη συστηματοποιηθεί, με σπουδαιότερη από αυτές τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό και τη Συμβουλευτική. Δηλαδή οι μαθητές των φροντιστηρίων λαμβάνουν, χωρίς καμία επιβάρυνση, υπηρεσίες στήριξης, ώστε να κάνουν επιτυχημένη επιλογή επαγγέλματος, μέσω τακτικών ημερίδων ενημέρωσης και προσανατολισμού ή εξατομικευμένης συμβουλευτικής. Στη στήριξη των μαθητών προστίθενται σε τακτικά διαστήματα Πανελλαδικής εμβέλειας Επαναληπτικά Θέματα και Διαγνωστικά Διαγωνίσματα (τρεις φάσεις: Σεπτέμβριος, Ιανουάριος, Απρίλιος). Ιδιαίτερα η φάση των διαγνωστικών διαγωνισμάτων συνδέθηκε με την παροχή υποτροφιών δωρεάν φοίτησης σε πέντε χιλιάδες (5.000) μαθητές των πρώτων τάξεων του Λυκείου που προέρχονται από οικονομικά αδύναμες οικογένειες και αδυνατούν να έχουν πρόσθετη διδακτική στήριξη. Συνδυάζοντας, λοιπόν, τις ήδη υπάρχουσες πρωτοβουλίες της Ομοσπονδίας η πρότασή για το κουπόνι εκπαίδευσης και η εξασφάλισή του για την φτωχή οικογένεια δημιουργεί τις προϋποθέσεις, ώστε η πολιτεία να επιδείξει ευαισθησία στο νευραλγικό τομέα της εκπαιδευτικής στήριξης των νέων. Παράλληλα ένας ιδιωτικός εκπαιδευτικός φορέας, τα Φροντιστήρια, παραδίδουν τα ηνία του κοινωνικού τους ρόλου σε έναν κράτος με ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά και συνεχίζουν με αξιοπιστία να αναδεικνύουν το αγαθό της παιδείας για όλους.

Εκτός, όμως, από το μορφωτικές και κοινωνικές ωφέλειες με την ανάθεση του κουπονιού εκπαίδευσης στην Ο.Ε.Φ.Ε. θα δημιουργηθούν άμεσα θέσεις εργασίας, εφόσον θα απαιτηθούν περισσότεροι εκπαιδευτικοί για την υλοποίηση των προγραμμάτων. Θα περιοριστεί σε σημαντικό βαθμό η ανεργία νέων επιστημόνων, οι οποίοι έχουν τις προϋποθέσεις να απασχοληθούν στη φροντιστηριακή εκπαίδευση, αλλά εξαιτίας της κρίσης μένουν άνεργοι.

Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι η ανάληψη του κουπονιού εκπαίδευσης από τα φροντιστήρια αποτελεί πρώτιστα απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας της πολιτείας απέναντι στη δοκιμαζόμενη από την κρίση οικογένεια, σημαντική στήριξη στις μορφωτικές ανάγκες των νέων και τελικά μια πολύτροπη ευκαιρία για τον επαναπροσδιορισμό της αλληλεγγύης ως προς το δημόσιο αγαθό της μόρφωσης, το αγαθό που ανήκει σε όλους είτε παρέχεται από τον κρατικό είτε επικουρείται από τον ιδιωτικό τομέα.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ο.Ε.Φ.Ε.

Πηγή: Ο.Ε.Φ.Ε.

ΒΑΘΜΟΙ Ή...ΠΡΟΦΙΛ;

Οι βαθμολογίες των μαθητών να αντικατασταθούν με το προϕίλ του μαθητή που θα ϕτιάχνουν οι εκπαιδευτικοί..." πρότεινε σε συνέντευξή του, ο πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, Αντώνης Λιάκος...

Και σε άλλο σημείο της συνέντευξης:
"...το περνάω δεν περνάω την τάξη δεν είναι κάτι απλό. Δε θέλουμε να κόβεται ένα παιδί επειδή δε μπορεί να περάσει δυο μαθήματα. Αν ένας μαθητής μείνει στην τάξη μια ϕορά, δεν θα περνάει εύκολα τις τάξεις τις επόμενες ϕορές..."

Αυτές τις θέσεις, ήδη τις έχουν σχολιάσει πολλοί συνάδελϕοι, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Εγώ θα συνδυάσω τις δηλώσεις του προέδρου της επιτροπής, με την επικαιρότητα που βιώνουμε αυτές τις μέρες εμείς οι Μαθηματικοί. Τουλάχιστον όσοι, χρόνια τώρα ζούμε τον παλμό των Πανελλαδικών εξετάσεων, από τη θέση του Εκπαιδευτικού.

Πριν περίπου μια εβδομάδα είχαμε την εξέταση στα Μαθηματικά Προσανατολισμού (κατεύθυνσης μέχρι πρότινος), στο κατά τεκμήριο δυσκολότερο μάθημα, από αυτά που οδηγούν στις Θετικές σχολές.

Τα θέματα, μετά από πολλά χρόνια, χαρακτηρίστηκαν εύκολα, ή τουλάχιστον βατά για τους μαθητές που είχαν στοιχειωδώς προετοιμαστεί. Μετά την πρώτη ανάγνωση βέβαια, εντοπίστηκαν σημεία δυσκολότερα από άλλα, ερωτήματα που θα ξεχωρίσουν το άριστα από ένα καλό βαθμό.
Και πάλι όμως, η αίσθηση στους κύκλους των συναδέλϕων, παρέμενε περίπου ίδια ή ελάχιστα διαϕοροποιημένη. Οι βαθμολογίες, λογικά θα μετατοπίζονταν δεξιότερα στη βαθμολογική κλίμακα.

Και έρχονται οι πρώτες "πληροϕορίες" από τα βαθμολογικά κέντρα. "Πληροϕορίες" που κάνουν λόγο για αποτυχία ανάλογη με αυτή των προηγούμενων ετών. Ειδικά στην Ομάδα των Οικονομικών σπουδών, οι ϕήμες μιλάνε για σημαντικό ποσοστό κάτω από τη βάση...

Αντικειμενικά, όταν η βάση "πιάνεται" με το 1ο θέμα (θεωρία) και το 2ο θέμα που ϕέτος, ήταν άσκηση επιπέδου πρώτης ομάδας σχολικού βιβλίου, αυτό αποτελεί έκπληξη. Και γεγονός μη αναμενόμενο...

Ή μήπως τελικά θα έπρεπε να το περιμένουμε; Πόσοι από εμάς δεν έχουμε δει μαθητές να μας έρχονται στην Γ' Λυκείου και να μην γνωρίζουν στοιχειώδη Άλγεβρα; Απλές αριθμητικές πράξεις αποτελούν τροχοπέδη στην προετοιμασία μιας ύλης, που αν και πετσοκομμένη από  ϕέτος, παραμένει ιδιαίτερα απαιτητική.

Ε, και όσο να'ναι, εξισώσεις ή β'βάθμιες ανισώσεις, είναι προαπαιτούμενα.

Και όμως, μαθητές που ουδέποτε τους απασχόλησαν σοβαρά τα Μαθηματικά στο Γυμνάσιο ή έστω στις δυο πρώτες τάξεις του Λυκείου, ξεκινάνε την τρίτη τάξη με την εντύπωση ότι θα καταϕέρουν να μπουν στο Πολυτεχνείο...!

Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι γιατί αυτοί οι υποψήϕιοι έχουν αυτή την εντύπωση;

Ο δικός μου προβληματισμός είναι γιατί αυτοί οι μαθητές ϕτάνουν στην τελευταία τάξη, έχοντας το δικαίωμα να διαγωνιστούν με συμμαθητές τους που θα διεκδικήσουν με αξιώσεις τις προσϕερόμενες θέσεις στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο.

Ναι κε Λιάκο. Δεν είναι ωραίο να χάνει ένας μαθητής την τάξη για ένα ή δύο μαθήματα. Να συμϕωνήσουμε.
Αλλά, επιτρέψτε μου δεν είναι ωραίο επίσης, υποψήϕιος να γράϕει, στις εξετάσεις για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, βαθμούς από 1 έως 5 με άριστα το 20.

Να περιορίσουμε κι'άλλο τις εξετάσεις, ακόμη και να τις καταργήσουμε. Ας αντικαταστήσουμε τους βαθμούς από το...προϕίλ του μαθητή. Αυτό που θα συντάξει ο καθηγητής στο σχολείο.
Κάτι τέτοιο, θα αποτρέψει το χάσιμο μιας χρονιάς από ένα μαθητή.

Κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν είναι αυτό το ζητούμενο...
Μήπως θα έπρεπε η αξιολόγηση στο σχολείο, από νωρίς να είναι τέτοια που θα αποτρέπει τους μαθητές που δεν μπορούν να τα καταϕέρουν ή που δεν έχουν την όρεξη να διαβάσουν, στα Μαθηματικά, ας πούμε για να συνεχίσουμε την κουβέντα όπως την αρχίσαμε, να στραϕούν σε άλλους δρόμους, όπου πιθανά έχουν τις ικανότητες, τη θέληση ή την κλίση για να τα καταϕέρουν;

Μήπως τελικά θα πρέπει να θεσμοθετηθεί μια αξιολόγηση που θα ξεχωρίζει επιτέλους τους μαθητές που δεν έχουν τη διάθεση να προσπαθήσουν από αυτούς που πραγματικά δουλεύουν; Γιατί άραγε είναι κακή, και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται, η διάκριση του "επιμελή" μαθητή από τον "αδιάϕορο";

Για σκεϕτείτε το λίγο, όλοι εσείς που κόπτεστε για το "άδικο" της διαδικασίας των Πανελλαδικών εξετάσεων και την ψυχολογική επιβάρυνση των υποψηϕίων...Όλοι εσείς που ονειρεύεστε την κατάργηση του μόνου αδιάβλητου θεσμού που έχει απομείνει σε αυτή τη χώρα.

Μήπως ο μόνος τρόπος να ξεϕύγει από τα όρια της ουτοπίας η περίϕημη…κατάργηση των Πανελλαδικών εξετάσεων, είναι κάποια στιγμή οι υποψήϕιοι να είναι όσες και οι θέσεις στα ΑΕΙ ή στα ΤΕΙ;

Μήπως τελικά, δεν θα έπρεπε να ϕτάνουν όλοι, ανεξαρτήτως προσπάθειας στο κατώϕλι αυτών των εξετάσεων; Για σκεϕτείτε το...

Μήπως οι πολλαπλές, αδιάβλητες εξετάσεις από τα πρώτα χρόνια του Γυμνασίου και η αντικειμενική αξιολόγηση μαθητών αλλά και διδασκόντων, είναι η μόνη λύση για να ϕτιάξει η Παιδεία μας; Και η μόνη λύση ώστε να καταλαμβάνουν τις θέσεις στα Πανεπιστήμια, οι πραγματικά άξιοι, και μάλιστα χωρίς εξετάσεις; Τουλάχιστον εισαγωγικές; Γιατί ακόμη και τότε, οι θέσεις της Ιατρικής π.χ., δεν θα επαρκούν να καλύψουν τη ζήτηση...Ακόμη και σε αυτή την ιδανική κατάσταση, ένα είδος αξιολόγησης θα χρειάζεται.

Μόνο αν το δικαίωμα στην εισαγωγή το έχουν αυτοί που πραγματικά έχουν προσπαθήσει, μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο.
Και κακά τα ψέματα. Για να συνεχίσει να προσπαθεί κάποιος, χρειάζεται κίνητρο. Και ανταμοιβή. Η ισοπέδωση και η εξομοίωση όλων δεν μπορεί να συμβάλει ούτε στο ελάχιστο, στη διάθεση ενός μαθητή να μοχθήσει και να κοπιάσει.

Και σε τελική ανάλυση όταν όλοι μπαίνουν στην τελευταία τάξη με ψηλές βαθμολογίες ή όταν στο Ελληνικό σχολείο όλοι έχουν...υψηλό απολυτήριο, γιατί αυτό συμβαίνει, η επιτυχία στις Πανελλαδικές εξετάσεις είναι τελικά, η μόνη πραγματική ανταμοιβή στην προσπάθεια που ένας μαθητής καταβάλλει στα μαθητικά του χρόνια. Η μόνη αναγνώριση που μπορεί να προσδοκά, αυτός που έκανε ότι έπρεπε να κάνει, σε αυτή του την πορεία στο Ελληνικό σχολείο.

Και βέβαια υπάρχει και η παράμετρος των προτύπων που διδάσκουμε στα παιδιά στην ευαίσθητη ηλικία των σχολικών του χρόνων.

Τι θέλουμε να τους πούμε; Ότι ανεξαρτήτως της προσπάθειας το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο; Ποια νοοτροπία θα έχουμε εμϕυσήσει στις γενιές που αύριο θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ένα απολύτως ανταγωνιστικό περιβάλλον;

Μιλάμε, γράϕουμε για το απαξιωμένο Ελληνικό σχολείο. Φοβάμαι ότι δεν έχουμε ακόμη δει τον...πάτο του βαρελιού.

Ας δώσουμε αξία στο σχολειό μας. Ας δώσουμε κίνητρο στα παιδιά μας να σεβαστούν τον ιερό, όπως θα έπρεπε να είναι, χώρο του σχολείου τους. Και τους δασκάλους τους σε αυτό...

Ας ϕτιάξουμε επιτέλους πραγματικά "καλούς" μαθητές! Ας τους διδάξουμε την άμιλλα. Ας μάθουν τα παιδιά μας τον υγιή, πάντα ανταγωνισμό.
Τη...λούϕα την έχουμε πληρώσει. Αρκετά.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο AlfaVita

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Τα θέματα στα Μαθηματικά Γενικής Παιδείας,  θυμίζουν αυτά που έμπαιναν όταν πρωτοεξετάστηκε το μάθημα.

Λογικό αφού πλέον το μάθημα μπορούν να επιλέξουν μόνο, υποψήφιοι της Ομάδας Ανθρωπιστικών Σπουδών.

Μεγάλη ευκαιρία για τους απόφοιτους που επέλεξαν να δώσουν με το παλαιό σύστημα.

Απουσιάζουν εντελώς συνδυαστικές ασκήσεις. Μεγάλο λάθος της επιτροπής στο Γ' θέμα, καθώς αν ένας μαθητής δεν έκανε σωστά το δενδροδιάγραμμα, έχανε όλη την άσκηση.

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ

Τα θέματα των Μαθηματικών είναι καλά διατυπωμένα.

Είναι θέματα σχετικά κλιμακούμενης δυσκολίας  (υπήρχαν ερωτήματα στο Γ'θέμα, δυσκολότερα από αυτά στο Δ').

Το Α' και το Β' θέμα επέτρεπαν και σε αδύνατους μαθητές, που είχαν προετοιμαστεί στοιχειωδώς,  να πλησιάσουν τη βάση.

Εντύπωση προκαλεί η απουσία ερωτημάτων σχετικών με τα θεωρήματα ύπαρξης, τα οποία αποτελούν σημαντικό κομμάτι της εξεταστέας ύλης.

Η διατύπωση στο ερώτημα Γ4 μπορούσε να οδηγήσει τους μαθητές στο ΘΜΤ, γεγονός που καθιστούσε την επίλυση πολύ δύσκολη.

Τα θέματα ήταν ιδιαίτερα απαιτητικά για βαθμολογίες πάνω από 15.

ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2016

Από τη Δευτέρα 16-05-2016, στο ιστολόγιο θα μπορείτε να βλέπετε τα θέματα και τις απαντήσεις των φετινών Πανελλαδικών εξετάσεων, πατώντας το εικονίδιο που βρίσκεται στο δεξιό μέρος της οθόνης σας.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Οι σύνδεσμοι μετάβασης (links) ΕΚΦ. και ΑΠΑΝΤ., όταν ενεργοποιούνται, δεξιά από κάθε μάθημα, οδηγούν σε αρχεία PDF που μπορούν να προβληθούν και να εκτυπωθούν μέσω του Acrobat Reader Εάν δεν τον έχετε ήδη εγκαταστήσει, μπορείτε να τον κατεβάσετε από τον παραπάνω σύνδεσμο μετάβασης.

Εάν αντιμετωπίσετε προβλήματα στην απευθείας προβολή/εκτύπωση των παρακάτω αρχείων, μπορείτε να κάνετε δεξί κλικ πάνω στο όνομα του αρχείου που σας ενδιαφέρει και να επιλέξετε την εντολή"Αποθήκευση". Με αυτό τον τρόπο θα κατεβάσετε το εν λόγω αρχείο στον υπολογιστή σας, και μετά μπορείτε να το ανοίξετε μέσω του Acrobat Reader.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ

Ξεκινάνε οι Πανελλαδικές εξετάσεις.

Μοιραία η σκέψη μου είναι στους μαθητές μου. Τους περισσότερους τους συναντάω σήμερα και αύριο στο Φροντιστήριο καθώς ακούνε από τους καθηγητές τους τις τελευταίες οδηγίες για την Έκθεση.

Παρατηρώ αυτά τα παιδιά. Θυμάμαι τα πρόσωπά τους πέρσι, καθώς ξεκίναγαν τη θερινή τους προετοιμασία...
Και θυμάμαι, με συγκίνηση την αντίδραση του δασκάλου μου, του Μαθηματικού μου στην τελευταία τάξη, όταν τον επισκέφτηκα λίγες εβδομάδες αφού είχα ολοκληρώσει τις δικές μου εξετάσεις...
"Κόντεψα να μη σε γνωρίσω. Πόσο αλλαγμένος είσαι χωρίς όλη αυτή την ένταση;..." μου είχε πει.
Υπερβολή σκέφτηκα τότε. Πόσο δίκιο είχατε κε Γιάννη!

Όλη αυτή η χρονιά αποτυπωμένη στα πρόσωπα αυτών των παιδιών.
Κούραση, ξενύχτι, άγχος, ανησυχία, αγωνία, ανασφάλεια...Συναισθήματα, καταστάσεις, που η έντασή τους αυξάνονταν μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα.

Τα είχε όλα και αυτή η χρονιά...
Ενθουσιασμός στο ξεκίνημα, όρεξη για διάβασμα! Ανακούφιση, πάει και αυτό το...κεφάλαιο. Η επίλυση μιας δύσκολης άσκησης, ο καλός βαθμός σε ένα δύσκολο διαγώνισμα πηγές χαράς!
Απογοήτευση. Όσο πάνε και δυσκολεύουν τα άτιμα! Πότε θα τελειώσουν;
Ξεσπάσματα...Το δάκρυ εύκολο για μερικούς, μέσο εκτόνωσης...
Πείσμα! Έπεφταν αλλά σηκώνονταν! Γρήγορα! Και συνέχιζαν. Πάλι και πάλι!
Και ελπίδα όμως! Προσμονή για αυτά που...έρχονται! Θα περάσουν οι εξετάσεις και η...ζωή περιμένει!

Τελειώσατε παιδιά!
Αυτό ήταν! Φτάσατε στο τέρμα!
Συμβουλές ακούσατε πολλές από εμένα αυτούς τους μήνες...
Όχι σήμερα!

Σήμερα μόνο ένα ευχαριστώ! Για όσα εσείς, για μια ακόμη φορά μου μάθατε!
Για την τιμή που μου κάνατε να με έχετε στο πλάϊ σας!

Κάθε ένας, κάθε μια από εσάς, είσαστε μοναδικοί για εμένα. Και μοναδικοί θα παραμείνετε. Όπως οι προηγούμενοι ή οι επόμενοι.

Εγώ είμαι περήφανος για εσάς και νοιώθω τυχερός που υπήρξατε μαθητές μου.
Αυτό, μέσα από την καρδιά μου! Χωρίς να περιμένω τα αποτελέσματα!

Φτάσατε στο τέρμα και αυτό από μόνο του είναι μια νίκη...Η προσπάθειά σας είναι μάθημα ζωής!

Οι μικροί ήρωες της καθημερινότητάς μου εσείς είστε...

Τελειώνετε το σχολείο.

Ανοίξτε τα πανιά σας...

Και ειλικρινά σας το λέω! Αξίζετε τα πάντα από αυτή τη ζωή που ανατέλλει και είναι μπροστά σας...Μη σταματήσετε ποτέ να τα διεκδικείτε!

Η ΕΚΛΟΓΗ ΜΟΥ

Συμμετείχα, ως υποψήφιος, στις εκλογές του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Φροντιστών Αττικής (Σ.Ε.Φ.Α.) για πρώτη φορά.

Οι συνάδελφοί μου με τίμησαν και με εξέλεξαν στο 9μελές Διοικητικό Συμβούλιο, καθώς και στο σώμα των αντιπροσώπων της Αττικής στην Ο.Ε.Φ.Ε.

Αυτή την ώρα το μόνο που θέλω να πω, είναι ένα ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα μεγάλα λόγια.  Η αγάπη μου για τη δουλειά μας με έκανε να θελήσω η συμμετοχή μου να είναι πιο θεσμική και ενεργή.

 
Η αγάπη και ο σεβασμός για τους συναδέλφους που αντιμετωπίζουν τα ίδια με εμένα, μικρά ή μεγάλα, προβλήματα και η διάθεση να αγωνιστώ ώστε αυτά να λιγοστέψουν.

Συγχαρητήρια σε όσους έλαβαν μέρος στην διαδικασία. Και κυρίως σε όλους τους υποψήφιους, είτε εκλέχτηκαν, είτε όχι!

Είμαστε όλοι μαζί. Και στα εύκολα, αλλά κυρίως στα δύσκολα!