Φαίνεται ότι θα δοθεί λύση.
Υποστήριξα την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και αρνήθηκα οποιοδήποτε ρίσκο προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Θα έρθει μια σκληρή συμφωνία, μνημόνιο θα είναι, μην παίζουμε με τις λέξεις. Η χώρα θα (ξανα)τεθεί υπό αυστηρή οικονομική επιτήρηση. Η Τρόϊκα είναι παρούσα.
Τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε όλοι. Ελπίζω, ότι αυτή τη φορά, όχι πάλι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι και μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Αν γίνει μια δικαιότερη κατανομή του...ρεφενέ, αυτή θα είναι ευπρόσδεκτη.
Έχω πέσει, επώδυνα, κάποιες φορές, και ξανασηκώθηκα. Θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο άνθρωπο.
Και παρόλο που θα εξακολουθήσω να κριτικάρω και να επισημαίνω την εφαρμογή μνημονίων από...φανατικούς αντιμνημονιακούς, ή καλύτερα την αγιοποίηση αυτών των μνημονίων από αυτούς που με πύρινους λόγους τα κατέκριναν, θα συνεχίσω να πιστεύω ότι στην δεδομένη κατάσταση, είναι η πλέον ρεαλιστική λύση.
Ναι, το ερώτημα που προκύπτει, είναι λογικό. Γιατί έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ;
Ναι θα μπορούσαμε να προλάβουμε. Το κλείσιμο των τραπεζών, τις ουρές, τον εφιάλτη της απειλής για Grexit. Η ζημιά στους δείκτες της οικονομίας, σύμφωνα με την πλειοψηφία των έγκριτων οικονομολόγων, ανυπολόγιστη από το πλήρες στέγνωμα της αγοράς.
Σίγουρα η συμφωνία που θα έρθει, όπως και να παρουσιαστεί, θα είναι ή θα μοιάζει με αυτή που με δημοψήφισμα, απορρίψαμε. Ή ακόμη χειρότερη.
Αλλά, είμαι λίγο περισσότερο αισιόδοξος.
Έχω λόγους να ελπίζω ότι αυτή τη φορά μπορεί, οι επώδυνες θυσίες που θα κάνουμε, να πιάσουν τόπο.
Και ο λόγος είναι απλός. Η σημερινή κυβέρνηση.
Μάλιστα. Και πιο συγκεκριμένα, ο Αλέξης Τσίπρας. Με όλες τις ιδεολογικές διαφορές που μπορεί να έχω μαζί του, οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι μακράν ο Πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη αποδοχή που έχει απολαύσει Έλληνας πολιτικός, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Σε αυτόν τον τομέα, της αποδοχής από το λαό, μπορεί άνετα να συγκριθεί με τους Καραμανλή και Παπανδρέου. Όχι τους νεότερους, μην παρεξηγηθώ!
Αν θα αφήσει το ίδιο ιστορικό αποτύπωμα με αυτούς, είναι πολύ νωρίς για να το κρίνουμε.
Γιατί, ευτυχώς, είναι νέος.
Ναι, ένας τέτοιος πολιτικός, συμπαθής στον κόσμο, μπορεί να εγγυηθεί ότι η εφαρμογή του νέου προγράμματος θα γίνει με γνώμονα το κοινό όφελος.
Μια κυβέρνηση με ικανή διείσδυση μέσα στην κοινωνία μπορεί να εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα με τον πλέον ωφέλιμο τρόπο, προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας.
Τα τελευταία πέντε χρόνια η Ελλάδα στηρίχτηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους της. Και βέβαια, δεν ήταν...φιλανθρωπία. Τα ανταλλάγματα ήταν...δύσπεπτα. Πόνεσαν. Οι κυβερνήσεις που εφάρμοσαν τα δυο πρώτα μνημόνια ήταν αντιπαθείς. Δεν μπόρεσαν, δεν προσπάθησαν, σωστότερα, να πείσουν για την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων. Και η εφαρμογή; Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δημιούργησαν οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών; Ασχολίαστο...
Απόδειξη για αυτό, η εκτόξευση ενός κόμματος από το 3%, σε ποσοστά που το έφεραν στη θέση του οδηγού. Αμφιβάλλει κανείς ότι αυτό ήρθε ως φυσιολογική συνέπεια των μνημονίων που εφαρμόστηκαν στην πατρίδα μας; Σε συνδυασμό με την παρουσία ενός πραγματικά ταλαντούχου ηγέτη-αρχηγού;
Η σημερινή κυβέρνηση, έχει την ικανότητα να πείσει τους Έλληνες ότι τώρα είναι η ευκαιρία. Να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν. Να αποδείξουν ότι είναι ένα έθνος που, αν βρει την ευκαιρία, θα μεγαλουργήσει.
Είναι τουλάχιστον αστείο η λέξη...μεταρρύθμιση να προκαλεί τρόμο στην κοινή γνώμη!
Είναι ευκαιρία. Πραγματικά, πιστεύω ότι μια κυβέρνηση σαν τη σημερινή είναι ευτυχής συγκυρία για τις παρούσες συνθήκες.
Σαν αντιπολίτευση έκαναν ζημιά. Ήταν απέναντι σε οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Ξεσήκωσαν τον κόσμο, τον έβγαλαν στις πλατείες και εμπόδισαν...πράξεις.
Ας μην ξεχνάμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση σταμάτησε να...κυβερνά όταν στις ευρωεκλογές έγινε σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται.
Οι πρώτοι μήνες διακυβέρνησης; Δεν υπήρξαν! Το βασικό κυβερνών κόμμα μερικούς μήνες να...καταλάβει ότι δεν ασκεί πλέον αντιπολίτευση! Αδυνατώ να πιστέψω ότι πέντε μήνες...διαπραγματεύσεων δεν ήταν ικανοί να δώσουν ένα αποτέλεσμα, το οποίο έρχεται σε τέσσερις μόλις μέρες, όταν ο κόμπος πια έχει φτάσει στο χτένι. Και μη μου πείτε ότι η διαπραγματευτική μας ικανότητα, ενισχύθηκε από το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, του οποίου το ερώτημα ακόμη...ερμηνεύεται.
Και στο μεταξύ, ο λογαριασμός ανεβαίνει. Αλλά, έστω και στο...και πέντε, η παρτίδα πάει να σωθεί.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός είναι ο μόνος που μπορεί να μεταρρυθμίσει τη χώρα, αφού είναι ο μοναδικός που μπορεί να πείσει τους πολίτες της, ότι αυτό είναι απαραίτητο.
Αρκεί και ο ίδιος να συνειδητοποιήσει το ιστορικό σταυροδρόμι που έχει βρεθεί. Αρκεί να καταλάβει ότι προέχει η χώρα και όχι το κόμμα. Και αν υπάρχουν, που υπάρχουν, μέσα στο κόμμα του ξεπερασμένες αντιλήψεις και ιδέες, έχει την δύναμη και την ικανότητα να τις ενσωματώσει. Και αν όχι, να τις απομακρύνει.
Ο ίδιος είναι χαρισματικός. Θα μου επιτρέψετε να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για κάποια στελέχη από τον πυρήνα του κόμματός του. Στελέχη που αυτό το πεντάμηνο της διακυβέρνησης προβλήθηκαν ιδιαίτερα, σε βάρος άλλων, πολύ ικανών, πάντα κατά τη γνώμη μου. Να με συγχωρούν κάποιοι τηλεοπτικοί, τιμητές των πάντων, οι οποίοι επανέφεραν στον πολιτικό διάλογο το..."εσείς δεν δικαιούστε να ομιλείτε", αλλά χωρίς τον Τσίπρα, στο 3% θα παρέμεναν.
Ο Πρωθυπουργός έχει μαζί του τον κόσμο. Ο λαός τον πιστεύει. Η αντιπολίτευση απέναντί του, αδύναμη έως ανύπαρκτη. Το σοκ που έχει υποστεί η κοινωνία μας το τελευταίο δεκαήμερο, ισχυρό. Και ικανό να συνετίσει. Οι Έλληνες θα στηρίξουν την όποια, πολύ δύσκολη προσπάθεια. Αρκεί να είναι σίγουροι για τις...προθέσεις.
Τα όνειρα για ένα...πανίσχυρο κράτος περισσεύουν. Η λύση είναι στην ανάπτυξη και ανάπτυξη μπορεί να φέρει ένα υγιές περιβάλλον μέσα στο οποίο ο Έλληνας θα ξαναανακαλύψει όλη την κρυμμένη, δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, ενέργειά του και ικανότητα. Η ιδιωτική πρωτοβουλία πρέπει να τονωθεί και να ενισχυθεί. Η λύση είναι στον πολύπαθο, στη χώρα μας, ιδιωτικό τομέα.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός μπορεί να μείνει για πολλά χρόνια. Και η σημερινή του πλειοψηφική αποδοχή, μπορεί και είναι στο χέρι του να γίνει καθολική.
Υποστήριξα την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και αρνήθηκα οποιοδήποτε ρίσκο προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Θα έρθει μια σκληρή συμφωνία, μνημόνιο θα είναι, μην παίζουμε με τις λέξεις. Η χώρα θα (ξανα)τεθεί υπό αυστηρή οικονομική επιτήρηση. Η Τρόϊκα είναι παρούσα.
Τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε όλοι. Ελπίζω, ότι αυτή τη φορά, όχι πάλι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι και μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Αν γίνει μια δικαιότερη κατανομή του...ρεφενέ, αυτή θα είναι ευπρόσδεκτη.
Έχω πέσει, επώδυνα, κάποιες φορές, και ξανασηκώθηκα. Θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο άνθρωπο.
Και παρόλο που θα εξακολουθήσω να κριτικάρω και να επισημαίνω την εφαρμογή μνημονίων από...φανατικούς αντιμνημονιακούς, ή καλύτερα την αγιοποίηση αυτών των μνημονίων από αυτούς που με πύρινους λόγους τα κατέκριναν, θα συνεχίσω να πιστεύω ότι στην δεδομένη κατάσταση, είναι η πλέον ρεαλιστική λύση.
Ναι, το ερώτημα που προκύπτει, είναι λογικό. Γιατί έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ;
Ναι θα μπορούσαμε να προλάβουμε. Το κλείσιμο των τραπεζών, τις ουρές, τον εφιάλτη της απειλής για Grexit. Η ζημιά στους δείκτες της οικονομίας, σύμφωνα με την πλειοψηφία των έγκριτων οικονομολόγων, ανυπολόγιστη από το πλήρες στέγνωμα της αγοράς.
Σίγουρα η συμφωνία που θα έρθει, όπως και να παρουσιαστεί, θα είναι ή θα μοιάζει με αυτή που με δημοψήφισμα, απορρίψαμε. Ή ακόμη χειρότερη.
Αλλά, είμαι λίγο περισσότερο αισιόδοξος.
Έχω λόγους να ελπίζω ότι αυτή τη φορά μπορεί, οι επώδυνες θυσίες που θα κάνουμε, να πιάσουν τόπο.
Και ο λόγος είναι απλός. Η σημερινή κυβέρνηση.
Μάλιστα. Και πιο συγκεκριμένα, ο Αλέξης Τσίπρας. Με όλες τις ιδεολογικές διαφορές που μπορεί να έχω μαζί του, οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι μακράν ο Πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη αποδοχή που έχει απολαύσει Έλληνας πολιτικός, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Σε αυτόν τον τομέα, της αποδοχής από το λαό, μπορεί άνετα να συγκριθεί με τους Καραμανλή και Παπανδρέου. Όχι τους νεότερους, μην παρεξηγηθώ!
Αν θα αφήσει το ίδιο ιστορικό αποτύπωμα με αυτούς, είναι πολύ νωρίς για να το κρίνουμε.
Γιατί, ευτυχώς, είναι νέος.
Ναι, ένας τέτοιος πολιτικός, συμπαθής στον κόσμο, μπορεί να εγγυηθεί ότι η εφαρμογή του νέου προγράμματος θα γίνει με γνώμονα το κοινό όφελος.
Μια κυβέρνηση με ικανή διείσδυση μέσα στην κοινωνία μπορεί να εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα με τον πλέον ωφέλιμο τρόπο, προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας.
Τα τελευταία πέντε χρόνια η Ελλάδα στηρίχτηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους της. Και βέβαια, δεν ήταν...φιλανθρωπία. Τα ανταλλάγματα ήταν...δύσπεπτα. Πόνεσαν. Οι κυβερνήσεις που εφάρμοσαν τα δυο πρώτα μνημόνια ήταν αντιπαθείς. Δεν μπόρεσαν, δεν προσπάθησαν, σωστότερα, να πείσουν για την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων. Και η εφαρμογή; Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δημιούργησαν οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών; Ασχολίαστο...
Απόδειξη για αυτό, η εκτόξευση ενός κόμματος από το 3%, σε ποσοστά που το έφεραν στη θέση του οδηγού. Αμφιβάλλει κανείς ότι αυτό ήρθε ως φυσιολογική συνέπεια των μνημονίων που εφαρμόστηκαν στην πατρίδα μας; Σε συνδυασμό με την παρουσία ενός πραγματικά ταλαντούχου ηγέτη-αρχηγού;
Η σημερινή κυβέρνηση, έχει την ικανότητα να πείσει τους Έλληνες ότι τώρα είναι η ευκαιρία. Να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν. Να αποδείξουν ότι είναι ένα έθνος που, αν βρει την ευκαιρία, θα μεγαλουργήσει.
Είναι τουλάχιστον αστείο η λέξη...μεταρρύθμιση να προκαλεί τρόμο στην κοινή γνώμη!
Είναι ευκαιρία. Πραγματικά, πιστεύω ότι μια κυβέρνηση σαν τη σημερινή είναι ευτυχής συγκυρία για τις παρούσες συνθήκες.
Σαν αντιπολίτευση έκαναν ζημιά. Ήταν απέναντι σε οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Ξεσήκωσαν τον κόσμο, τον έβγαλαν στις πλατείες και εμπόδισαν...πράξεις.
Ας μην ξεχνάμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση σταμάτησε να...κυβερνά όταν στις ευρωεκλογές έγινε σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται.
Οι πρώτοι μήνες διακυβέρνησης; Δεν υπήρξαν! Το βασικό κυβερνών κόμμα μερικούς μήνες να...καταλάβει ότι δεν ασκεί πλέον αντιπολίτευση! Αδυνατώ να πιστέψω ότι πέντε μήνες...διαπραγματεύσεων δεν ήταν ικανοί να δώσουν ένα αποτέλεσμα, το οποίο έρχεται σε τέσσερις μόλις μέρες, όταν ο κόμπος πια έχει φτάσει στο χτένι. Και μη μου πείτε ότι η διαπραγματευτική μας ικανότητα, ενισχύθηκε από το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, του οποίου το ερώτημα ακόμη...ερμηνεύεται.
Και στο μεταξύ, ο λογαριασμός ανεβαίνει. Αλλά, έστω και στο...και πέντε, η παρτίδα πάει να σωθεί.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός είναι ο μόνος που μπορεί να μεταρρυθμίσει τη χώρα, αφού είναι ο μοναδικός που μπορεί να πείσει τους πολίτες της, ότι αυτό είναι απαραίτητο.
Αρκεί και ο ίδιος να συνειδητοποιήσει το ιστορικό σταυροδρόμι που έχει βρεθεί. Αρκεί να καταλάβει ότι προέχει η χώρα και όχι το κόμμα. Και αν υπάρχουν, που υπάρχουν, μέσα στο κόμμα του ξεπερασμένες αντιλήψεις και ιδέες, έχει την δύναμη και την ικανότητα να τις ενσωματώσει. Και αν όχι, να τις απομακρύνει.
Ο ίδιος είναι χαρισματικός. Θα μου επιτρέψετε να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για κάποια στελέχη από τον πυρήνα του κόμματός του. Στελέχη που αυτό το πεντάμηνο της διακυβέρνησης προβλήθηκαν ιδιαίτερα, σε βάρος άλλων, πολύ ικανών, πάντα κατά τη γνώμη μου. Να με συγχωρούν κάποιοι τηλεοπτικοί, τιμητές των πάντων, οι οποίοι επανέφεραν στον πολιτικό διάλογο το..."εσείς δεν δικαιούστε να ομιλείτε", αλλά χωρίς τον Τσίπρα, στο 3% θα παρέμεναν.
Ο Πρωθυπουργός έχει μαζί του τον κόσμο. Ο λαός τον πιστεύει. Η αντιπολίτευση απέναντί του, αδύναμη έως ανύπαρκτη. Το σοκ που έχει υποστεί η κοινωνία μας το τελευταίο δεκαήμερο, ισχυρό. Και ικανό να συνετίσει. Οι Έλληνες θα στηρίξουν την όποια, πολύ δύσκολη προσπάθεια. Αρκεί να είναι σίγουροι για τις...προθέσεις.
Τα όνειρα για ένα...πανίσχυρο κράτος περισσεύουν. Η λύση είναι στην ανάπτυξη και ανάπτυξη μπορεί να φέρει ένα υγιές περιβάλλον μέσα στο οποίο ο Έλληνας θα ξαναανακαλύψει όλη την κρυμμένη, δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, ενέργειά του και ικανότητα. Η ιδιωτική πρωτοβουλία πρέπει να τονωθεί και να ενισχυθεί. Η λύση είναι στον πολύπαθο, στη χώρα μας, ιδιωτικό τομέα.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός μπορεί να μείνει για πολλά χρόνια. Και η σημερινή του πλειοψηφική αποδοχή, μπορεί και είναι στο χέρι του να γίνει καθολική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου