ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ...ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ

Άρθρο της Άννας Ανδριτσάκη, στο efsyn.gr:

Σοκαρισμένοι, όχι απλώς από τα μέτρα, αλλά από τον εγκλωβισμό τους στην παραδοχή, ακόμα και από την ίδια την κυβέρνηση, ότι πρόκειται για άδικες πλην επιβεβλημένες παρεμβάσεις, εμφανίζονται οι επιχειρηματίες και οι καθηγητές σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών.

«Ανώτατα κυβερνητικά στελέχη αναγνωρίζουν ότι είναι άδικη η επιβολή ΦΠΑ στον κλάδο μας, και μάλιστα από το μηδέν κατευθείαν στο 23%. Μας το λένε. Κι όμως, είναι ήδη νόμος του κράτους. Μπορεί ν’ αλλάξει αυτό;», αναρωτιέται ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας (ΟΕΦΕ), Γιάννης Βαφειαδάκης, έντονα ανήσυχος για το ντόμινο των επιπτώσεων του μέτρου στις μικρομεσαίες φροντιστηριακές επιχειρήσεις, στο ανθρώπινο δυναμικό, στις οικογένειες, στους μαθητές.

«Πρόκειται για τεράστια επιβάρυνση στον κλάδο μας. Τα μεγάλα έξοδα, όπως τα μισθολογικά, τα ενοίκια, τα έξοδα συντήρησης (γραμματείες κ.ά.), δεν συνδέονται με ΦΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τον απορροφήσουμε αυτόν τον φόρο. Αναγκαστικά θα μετακυλιστεί στους καταναλωτές. Αποτέλεσμα; Θα ακριβύνει μια υπηρεσία που απευθύνεται σε φτωχούς ανθρώπους, θα εξανεμίσει εισοδήματα από μικρά και μεσαία στρώματα», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο πρόεδρος της ΟΕΦΕ, αναρωτώμενος για τη στόχευση του μέτρου.

Δεν είναι μόνον ότι περισσότερο απειλούνται τα μικρά και μεσαία φροντιστήρια, που ήδη έχουν συμπιέσει τους οικονομικούς τους δείκτες –η κρίση δεν είναι στην αρχή της- αλλά κρίνεται σχεδόν αυτονόητο ότι ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι της δραστηριότητας θα μεταφερθεί από τις νόμιμες στις παράνομες υπηρεσίες, δηλαδή στα μαύρα, αδήλωτα ιδιαίτερα μαθήματα.

«Θα τρίβουν τα χέρια τους όσοι κάνουν ιδιαίτερα και οι οποίοι κυρίως είναι ήδη διορισμένοι σε δημόσια ή απασχολούμενοι σε ιδιωτικά. Δεν είναι αδιόριστοι και νέοι επιστήμονες που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της ανεργίας», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βαφειαδάκης, προαναγγέλλοντας την πρόθεση να προσφύγουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να διεκδικήσουν διόρθωση του μέτρου.

Την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος δείχνουν οι εργαζόμενοι στα φροντιστήρια.

«Ηταν ήδη δύσκολες οι συνθήκες. Πληρωνόμαστε με την ώρα και αρκετά χαμηλά. Πόσο ακόμα θα πιεστούμε;», δηλώνει μια κοπέλα που διδάσκει σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών (αλλά θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία της).

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ιδέα να εισαχθεί ΦΠΑ στον συγκεκριμένο κλάδο δεν είναι μεν έξωθεν ρητά ορισμένη, αλλά εντάσσεται στη γενικότερη επιλογή να βρεθούν ανέπαφοι μέχρι τώρα κλάδοι στους οποίους μπορεί (ή πρέπει) να εφαρμοστεί ο φόρος.

Η αγανάκτηση προκαλεί ακραίες διαμαρτυρίες και καχυποψία.

Είναι ενδεικτική η αντίδραση του προέδρου του ΟΕΦΕ, που αναρωτιέται «μήπως είναι εκδικητικό μέτρο, αφού κυρίως ωφελούνται οι διορισμένοι κι όχι οι αδιόριστοι», αν και δεν είναι λίγοι οι αδιόριστοι που τα τελευταία χρόνια έχουν προτιμήσει τη λύση του ιδιαίτερου.

Είναι, επίσης, δικαιολογημένος ο προβληματισμός του που δεν υπήρξε σκέψη να μοιραστεί ο φόρος (με χαμηλότερο συντελεστή) σε όλο το φάσμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης (σχολεία, κολέγια κ.ά.).

Πάντως, πέρα από τα οικονομικά μεγέθη, πέρα ακόμα και από την προβληματική σχετικά με την (αν-)αποτελεσματικότητα στην είσπραξη του ΦΠΑ, υπάρχουν παράμετροι ευρύτερες και ίσως κρισιμότερες λόγω της κοινωνικής τους διάστασης.

Οπως αρκετοί φροντιστές υποστηρίζουν, μπροστά δεν είναι μόνον ο κίνδυνος των υφεσιακών συνεπειών, όπως έλλειψη φορολογικών εσόδων, απολύσεις, πλήγμα στη λαϊκή οικογένεια.

Είναι και οι κοινωνικές προεκτάσεις κυρίως σε ό,τι αφορά τις ιδιαίτερες ή ακραίες εκφάνσεις της επιδείνωσης των κοινωνικών συνθηκών.

Υπάρχουν μελέτες-έρευνες, λένε, που δείχνουν ότι το παιδί που αφήνει ή δεν μπορεί να πάει στο φροντιστήριο εγκαταλείπει σταδιακά και την προσπάθειά του να τα βγάλει πέρα στο σχολείο, να κάνει μια καλή προετοιμασία, να παραμείνει εντός εκπαίδευσης, εντός κοινωνικού πλαισίου, να μην περιθωριοποιηθεί.

Βέβαια, αυτά τα φαινόμενα δεν αποτελούν τον κανόνα και δεν αναπτύσσονται αστραπιαία ούτε σε μεγάλες κλίμακες. Ωστόσο, η παρατεταμένη κοινωνική πίεση και ύφεση διευρύνει τους κινδύνους και τις απειλούμενες κοινωνικές ομάδες.

Πηγή: efsyn.gr