Αναδημοσιεύω το εξαιρετικό άρθρο της συναδέλφου Μαρίας Φελάνη, όπως αυτό δημοσιεύτηκε στην προσωπική της ιστοσελίδα στο facebook.
Πιστεύω ότι οι απόψεις αυτές πρέπει να διαδίδονται όσο το δυνατόν περισσότερο...
"ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑΣ
Γράφει η Μαρία Φελάνη
Με άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» (16/11/2014), με τίτλο «Η επόμενη μέρα: Μεταρρυθμιστικό άλμα στο αύριο» ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει, ανάμεσα σε άλλα, το επόμενο κύμα μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία με τα παρακάτω λόγια: «Αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας, ώστε να κρίνεται το έργο των εκπαιδευτικών από τα αποτελέσματά τους, δηλαδή από τις επιδόσεις των μαθητών στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο».
"Στο νέο πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί «χρεώνονται» την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους και η διοίκηση του σχολείου «χρεώνεται» -με τη σειρά της- την επιτυχία και την αποτυχία όλων. Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι από την επίσημη αξιολόγηση ουσιαστικά «αγνοούνται» ή καταγράφονται τυπικά οι αμέτρητοι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί παράγοντες που επηρεάζουν και συνδιαμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό έργο: κοινωνική προέλευση, οικογενειακή κατάσταση, συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, τύπος εξετάσεων, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό κλίμα, παιδαγωγικές μέθοδοι, τα πάντα γίνονται καπνός. «Αγνοούνται» οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που διαμορφώνουν αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση των μαθητών από τα ασθενέστερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα."(Χρήστος Κάτσικας,Εφημερίδα των Συντακτών).
Αφορμώμενη από τις παραπάνω σκέψεις θα ήθελα να εκθέσω και εγώ τους προβληματισμούς μου . Είμαι είκοσι χρόνια στρατιώτης στην εκπαίδευση,αυτή που το βολεμένο σύστημα ονομάζει Παραπαιδεία,και έχω και εγώ όπως και πάμπολλοι άλλοι συνάδελφοι μου κριθεί μέσα από το έργο που παρήγαγα και παράγω.Τώρα υπεραμύνονται κάποιοι υπέρ των καθηγητών του Δημοσίου Σχολείου και κατά της αξιολόγησής τους.Σημειώνω ευθαρσώς ότι σέβομαι το έργο όσων καθηγητών καταθέτουν πραγματικά και την ψυχή τους σε αυτό το σύστημα που παραπαίει.Από την άλλη αισθάνομαι συνεχώς κατηγορούμενη και συνάμα απολογούμενη για το έστω ελλιπές έργο που προσφέρω.Στην καθημερινή ατζέντα των εκπαιδευτικών του Δημοσίου,των ιδιαιτεράδων ,που παραδίδουν μαθήματα ακόμη και σε μαθητές της τάξης τους τους οποίους και βαθμολογούν,είναι η υποτίμηση και ο χλευασμός των φροντιστηριακών δασκάλων.
Τόσα χρόνια,και μάλλον και άλλα τόσα ,απ΄ότι διαφαίνεται,αναρωτιέμαι το αυτονόητο:αφού είμαστε περιττοί σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα γιατί γεμίζουν οι αίθουσές μας ;Ρώτησαν κάποιοι από αυτούς που λοιδορούν την Παραπαιδεία των φροντιστηρίων τα παιδιά,τους μαθητές τους γιατί πάνε φροντιστήριο; Γιατί το Υπουργείο Παιδείας και οι αρμόδιοι φορείς ανάμεσα στα τόσα ερωτηματολόγια που στέλνουν δε κάνουν και αυτή την ερώτηση στους ίδιους τους μαθητές;Μα γιατί οι απαντήσεις θα αποτελούσαν δαμόκλειο σπάθη και θα αναδείκνυαν αμέσως τις συνιστώσες των πληγών της εκπαίδευσης.
Δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι η ταξική διαστρωμάτωση και οι συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία:20,25,28...παιδιά σε μία τάξη,απουσία υλικοτεχνικής υποδομής,Συμβουλευτικής υποστήριξης των καθηγητών ,η απροκάλυπτη και ανοίκεια διενέργεια ιδιαιτέρων και "μαύρων" μαθημάτων από ένα πολύ μεγάλο μέρος των καθηγητών και η απορρόφηση όλης της ενέργειάς τους εκεί...δυσχεραίνουν το έργο των "νόμιμων"εκπαιδευτικών.
Από την άλλη θεωρώ καθήκον της ίδιας της εκπαιδευτικής κοινότητας την αξιολόγηση και αυτοαξιολόγησή της.Η αξιολόγηση όμως για να γίνει σωστά θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και όλοι οι παραπάνω παράγοντες και όχι μόνο...Ως παιδί εκπαιδευτικών έχω ζήσει από κοντά την αξιολόγησή τους μέσα από τον επαίσχυντο,τις περισσότερες φορές, ρόλο των "επιθεωρητών.Όμως από την περίπτωση αυτή μέχρι του να μην κρίνεται από κανένα το έργο του δημόσιου λειτουργού είμαστε στο άλλο άκρο.Η αξιολόγηση σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φιμώνει τις φωνές και την πρωτοβουλιακή δράση αξιόλογων εκπαιδευτικών.Σε αυτό νομίζω ότι είμαστε όλοι σύμφωνοι.Τώρα πώς θα επιτευχθεί αυτό;Υπάρχουν άλλοι πιο αρμόδιοι για να απαντήσουν.
Πάντως περιμένω από τους συναδέλφους του Δημοσίου να αντιδράσουν επιτέλους σθεναρά στις τάξεις των 30 μαθητών,στις συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων και να καταδικάσουν όλους εκείνους τους συναδέλφους τους που αμαυρώνουν τον κλάδο-κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα- κυρίως στα μάτια των μαθητών που είναι ανηλεείς κριτές του σημερινού Σχολείου-Προθάλαμου για την εισαγωγή τους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Από την άλλη εμείς οι εκπαιδευτικοί της Παραπαιδείας,οι συγγραφείς συγγραμμάτων και εγκυρότατων βιβλίων που καλύπτουν όλο το φάσμα της σχολικής ζωής,όλοι εμείς που έχουμε επιλέξει ιδία βουλήσει ή κατ΄ανάγκη τη νόμιμη φροντιστηριακή εκπαίδευση ,κρινόμαστε καθημερινά και αξιολογούμαστε από το έργο που παράγουμε και δε φοβόμαστε γι΄αυτό...
Θλίβομαι βαθύτατα όταν καθημερινά διαπιστώνω την απαξίωση του σχολείου από το σύνολο των μαθητών.Ένας χώρος που έπρεπε να ταυτίζεται στη συνείδηση των μαθητών με τη δημιουργικότητα,την έρευνα και πρωτοτυπία,την όξυνση του νου και την ελεύθερη έκφραση,τη διενέργεια καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και την επαφή με την παράδοση, έχει γίνει εκκολαπτήριο της παπαγαλίας και της αποσπασματικής και παρωχημένης γνώσης.
Να ξέρετε ότι είμαι θιασώτης του Δημόσιου Σχολείου και των δασκάλων του και το αποδεικνύω έμπρακτα στέλνοντας τα δικά μου παιδιά σε δημόσιο σχολείο.Για να μην εθελοτυφλούμε όμως" εκ των έσω "σας λέω ότι η κατάσταση είναι απογοητευτική...Περιμένω τη μέρα που σύσσωμοι οι φορείς της επαίδευσης θα ενημερώσουν το Πανελλήνιο με υπευθυνότητο και σοβαρότητα -μακριά από μικροπολιτικές και κομματισμούς-για τα τρωτά της εκπαίδευσης που πάνω από όλα πληγώνουν τα παιδιά μας και θα προτείνουν εφικτές λύσεις που θα ανατρέψουν το υπάρχον κλίμα και όλες τις αρνητικές συνιστώσες του.
Ας θυμόμαστε όλοι ότι η παιδεία είναι η άμυνα του λαού και ότι οι τελικοί της αποδέκτες είναι το αυριανό όραμα και μέλλον της κοινωνίας μας, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ....Καλό Δημόσιο Σχολείο σημαίνει πνευματικά καλλιεργημμένοι μαθητές, με ήθος,καλαισθησία και όραμα για μια καλύτερη κοινωνία.Ας παλέψουμε όλοι γι΄αυτό .Το χρωστάμε στα παιδιά μας!"
Πιστεύω ότι οι απόψεις αυτές πρέπει να διαδίδονται όσο το δυνατόν περισσότερο...
"ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑΣ
Γράφει η Μαρία Φελάνη
Με άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» (16/11/2014), με τίτλο «Η επόμενη μέρα: Μεταρρυθμιστικό άλμα στο αύριο» ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει, ανάμεσα σε άλλα, το επόμενο κύμα μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία με τα παρακάτω λόγια: «Αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας, ώστε να κρίνεται το έργο των εκπαιδευτικών από τα αποτελέσματά τους, δηλαδή από τις επιδόσεις των μαθητών στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο».
"Στο νέο πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί «χρεώνονται» την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους και η διοίκηση του σχολείου «χρεώνεται» -με τη σειρά της- την επιτυχία και την αποτυχία όλων. Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι από την επίσημη αξιολόγηση ουσιαστικά «αγνοούνται» ή καταγράφονται τυπικά οι αμέτρητοι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί παράγοντες που επηρεάζουν και συνδιαμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό έργο: κοινωνική προέλευση, οικογενειακή κατάσταση, συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, τύπος εξετάσεων, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό κλίμα, παιδαγωγικές μέθοδοι, τα πάντα γίνονται καπνός. «Αγνοούνται» οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που διαμορφώνουν αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση των μαθητών από τα ασθενέστερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα."(Χρήστος Κάτσικας,Εφημερίδα των Συντακτών).
Αφορμώμενη από τις παραπάνω σκέψεις θα ήθελα να εκθέσω και εγώ τους προβληματισμούς μου . Είμαι είκοσι χρόνια στρατιώτης στην εκπαίδευση,αυτή που το βολεμένο σύστημα ονομάζει Παραπαιδεία,και έχω και εγώ όπως και πάμπολλοι άλλοι συνάδελφοι μου κριθεί μέσα από το έργο που παρήγαγα και παράγω.Τώρα υπεραμύνονται κάποιοι υπέρ των καθηγητών του Δημοσίου Σχολείου και κατά της αξιολόγησής τους.Σημειώνω ευθαρσώς ότι σέβομαι το έργο όσων καθηγητών καταθέτουν πραγματικά και την ψυχή τους σε αυτό το σύστημα που παραπαίει.Από την άλλη αισθάνομαι συνεχώς κατηγορούμενη και συνάμα απολογούμενη για το έστω ελλιπές έργο που προσφέρω.Στην καθημερινή ατζέντα των εκπαιδευτικών του Δημοσίου,των ιδιαιτεράδων ,που παραδίδουν μαθήματα ακόμη και σε μαθητές της τάξης τους τους οποίους και βαθμολογούν,είναι η υποτίμηση και ο χλευασμός των φροντιστηριακών δασκάλων.
Τόσα χρόνια,και μάλλον και άλλα τόσα ,απ΄ότι διαφαίνεται,αναρωτιέμαι το αυτονόητο:αφού είμαστε περιττοί σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα γιατί γεμίζουν οι αίθουσές μας ;Ρώτησαν κάποιοι από αυτούς που λοιδορούν την Παραπαιδεία των φροντιστηρίων τα παιδιά,τους μαθητές τους γιατί πάνε φροντιστήριο; Γιατί το Υπουργείο Παιδείας και οι αρμόδιοι φορείς ανάμεσα στα τόσα ερωτηματολόγια που στέλνουν δε κάνουν και αυτή την ερώτηση στους ίδιους τους μαθητές;Μα γιατί οι απαντήσεις θα αποτελούσαν δαμόκλειο σπάθη και θα αναδείκνυαν αμέσως τις συνιστώσες των πληγών της εκπαίδευσης.
Δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι η ταξική διαστρωμάτωση και οι συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία:20,25,28...παιδιά σε μία τάξη,απουσία υλικοτεχνικής υποδομής,Συμβουλευτικής υποστήριξης των καθηγητών ,η απροκάλυπτη και ανοίκεια διενέργεια ιδιαιτέρων και "μαύρων" μαθημάτων από ένα πολύ μεγάλο μέρος των καθηγητών και η απορρόφηση όλης της ενέργειάς τους εκεί...δυσχεραίνουν το έργο των "νόμιμων"εκπαιδευτικών.
Από την άλλη θεωρώ καθήκον της ίδιας της εκπαιδευτικής κοινότητας την αξιολόγηση και αυτοαξιολόγησή της.Η αξιολόγηση όμως για να γίνει σωστά θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και όλοι οι παραπάνω παράγοντες και όχι μόνο...Ως παιδί εκπαιδευτικών έχω ζήσει από κοντά την αξιολόγησή τους μέσα από τον επαίσχυντο,τις περισσότερες φορές, ρόλο των "επιθεωρητών.Όμως από την περίπτωση αυτή μέχρι του να μην κρίνεται από κανένα το έργο του δημόσιου λειτουργού είμαστε στο άλλο άκρο.Η αξιολόγηση σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φιμώνει τις φωνές και την πρωτοβουλιακή δράση αξιόλογων εκπαιδευτικών.Σε αυτό νομίζω ότι είμαστε όλοι σύμφωνοι.Τώρα πώς θα επιτευχθεί αυτό;Υπάρχουν άλλοι πιο αρμόδιοι για να απαντήσουν.
Πάντως περιμένω από τους συναδέλφους του Δημοσίου να αντιδράσουν επιτέλους σθεναρά στις τάξεις των 30 μαθητών,στις συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων και να καταδικάσουν όλους εκείνους τους συναδέλφους τους που αμαυρώνουν τον κλάδο-κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα- κυρίως στα μάτια των μαθητών που είναι ανηλεείς κριτές του σημερινού Σχολείου-Προθάλαμου για την εισαγωγή τους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Από την άλλη εμείς οι εκπαιδευτικοί της Παραπαιδείας,οι συγγραφείς συγγραμμάτων και εγκυρότατων βιβλίων που καλύπτουν όλο το φάσμα της σχολικής ζωής,όλοι εμείς που έχουμε επιλέξει ιδία βουλήσει ή κατ΄ανάγκη τη νόμιμη φροντιστηριακή εκπαίδευση ,κρινόμαστε καθημερινά και αξιολογούμαστε από το έργο που παράγουμε και δε φοβόμαστε γι΄αυτό...
Θλίβομαι βαθύτατα όταν καθημερινά διαπιστώνω την απαξίωση του σχολείου από το σύνολο των μαθητών.Ένας χώρος που έπρεπε να ταυτίζεται στη συνείδηση των μαθητών με τη δημιουργικότητα,την έρευνα και πρωτοτυπία,την όξυνση του νου και την ελεύθερη έκφραση,τη διενέργεια καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και την επαφή με την παράδοση, έχει γίνει εκκολαπτήριο της παπαγαλίας και της αποσπασματικής και παρωχημένης γνώσης.
Να ξέρετε ότι είμαι θιασώτης του Δημόσιου Σχολείου και των δασκάλων του και το αποδεικνύω έμπρακτα στέλνοντας τα δικά μου παιδιά σε δημόσιο σχολείο.Για να μην εθελοτυφλούμε όμως" εκ των έσω "σας λέω ότι η κατάσταση είναι απογοητευτική...Περιμένω τη μέρα που σύσσωμοι οι φορείς της επαίδευσης θα ενημερώσουν το Πανελλήνιο με υπευθυνότητο και σοβαρότητα -μακριά από μικροπολιτικές και κομματισμούς-για τα τρωτά της εκπαίδευσης που πάνω από όλα πληγώνουν τα παιδιά μας και θα προτείνουν εφικτές λύσεις που θα ανατρέψουν το υπάρχον κλίμα και όλες τις αρνητικές συνιστώσες του.
Ας θυμόμαστε όλοι ότι η παιδεία είναι η άμυνα του λαού και ότι οι τελικοί της αποδέκτες είναι το αυριανό όραμα και μέλλον της κοινωνίας μας, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ....Καλό Δημόσιο Σχολείο σημαίνει πνευματικά καλλιεργημμένοι μαθητές, με ήθος,καλαισθησία και όραμα για μια καλύτερη κοινωνία.Ας παλέψουμε όλοι γι΄αυτό .Το χρωστάμε στα παιδιά μας!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου