Ο Λευτέρης Τσίλογλου γράφει για τις συνδικαλιστικές προσπάθειες των Φροντιστών:
"Ο δρόμος που ακολούθησε η συνδικαλιστική επαγγελματική οργάνωση του φροντιστηριακού χώρου είναι πιο δύσβατος και ανηφορικός από την αντίστοιχη εξέλιξη άλλων κλάδων. Το γεγονός έχει την εξήγησή του.
Μέχρι το 1938 το φροντιστήριο είναι ένας άτυπος θεσμός. Εμφανίστηκε καλύπτοντας πραγματικές ανάγκες και ρίζωσε στο χώρο της εκπαίδευσης
Ήταν όμως ένας ανεπίσημος κλάδος που μέχρι τότε η επίσημη πολιτεία δεν είχε βάλει κανόνες, όρια, προσόντα, όρος απαραίτητος για να υπάρξουν και τα αντίστοιχα συνδικαλιστικά αιτήματα.
Μετά το 1938 το αυταρχικό καθεστώς του Ιωάννου Μεταξά κάνει την αρχική παρέμβαση με τους πρώτους κανόνες και δύο χρόνια αργότερα με τον Α.Ν. 2545 του 1940 ορίζει σαφώς τους όρους λειτουργίας τους που ισχύουν, σχεδόν αναλλοίωτοι, μέχρι σήμερα. Ο πόλεμος και η τρίχρονη Κατοχή που ακολούθησε ανέστειλαν, εκ των πραγμάτων, τέτοιου είδους ενασχολήσεις.
Τις επόμενες τρεις δεκαετίες ο κλάδος εμφανίζεται, ως οργανωμένη οντότητα, πολύ σπάνια σε έκτακτα γεγονότα υπερασπίζοντας το αυτονόητο δικαίωμα της ύπαρξής του Στην ουσία όμως, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις, μόνο μετά τη μεταπολίτευση τα συνδικαλιστικά όργανα των φροντιστών θα πάρουν σάρκα και οστά. Τότε γίνονται γενικές συνελεύσεις, ψηφίζονται καταστατικά που κατατίθενται στα Πρωτοδικεία και αναγνωρίζονται. Στη συνέχεια εκλέγουν τις αντιπροσωπευτικές τους διοικήσεις.
Όλα έχουν την ερμηνεία τους. Ποτέ οι σχέσεις μεταξύ των φροντιστών δε γνώρισαν απόλυτη σύμπνοια και κοινότητα συμφερόντων και επιδιώξεων. Άνθρωποι με κυρίαρχη την ανασφάλεια του επαγγέλματός τους, έχοντας έντονο τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και την διεκδίκηση των πελατών από την ίδια πίτα. Ένας αριθμός από αυτούς με το ένα πόδι μέσα στο επάγγελμα έτοιμοι με την πρώτη ευκαιρία να μεταπηδήσουν σε άλλο χώρο. Είναι φανερό ότι αρκετά από τα άτομα αυτά στερούνται κινήτρου για την προώθηση αυτής της απασχόλησής τους.
Ακόμα για πολλά χρόνια, ιδιαίτερα παλαιότερα, υπάρχει ένα ακόμα χάσμα ανάμεσά τους. Τα φροντιστήρια του κέντρου είναι, σχεδόν αποκλειστικά, προσανατολισμένα στις εισιτήριες εξετάσεις των ανωτάτων ιδρυμάτων. Αντίθετα τα συνοικιακά, με μερικές εξαιρέσεις, είχαν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Τις εισαγωγικές στο γυμνάσιο, τις προαγωγικές από τάξη σε τάξη, τους μετεξεταστέους τον Σεπτέμβρη.
Αυτές οι καταστάσεις δε δημιουργούσαν κοινότητα συμφερόντων.
Έτσι, όπως είπα και προηγουμένως, τις τρεις πρώτες δεκαετίες μετά την απελευθέρωση οι ομαδικές εμφανίσεις των φροντιστών είναι σπάνιες και συγκυριακές , κυρίως εξαιτίας εκτάκτων περιστατικών. Δε λείπουν βεβαίως οι ατομικές παρεμβάσεις στα γεγονότα. Άρθρα, επιστολές, πολεμικές απαντήσεις σε άδικες επιθέσεις στον κλάδο από συναδέλφους με πίστη, προσωπικότητα και σθένος , όπως ο Αριστείδης Πάλλας, ο Κώστας Μανωλκίδης, ο Γεώργιος Ψαλτόπουλος κ. ά.
Ας δούμε κάποιες τέτοιες συγκυριακές εμφανίσεις του κλάδου.
Τον Απρίλιο του 1946 οι μαθητές κάποιων κεντρικών φροντιστηρίων απέχουν από τα μαθήματά τους διαμαρτυρόμενοι για τα υψηλά δίδακτρα σε μια δύσκολη, πληθωριστική εποχή αλλά και πολιτικά επικίνδυνη Στην « Ανακοίνωση των Φροντιστών » ,που δείχνει ομαδική απάντηση και κάποια μορφή συνεννόησης οι φροντιστές λένε: « Πάντως δηλούμεν κατηγορηματικώς ότι τα φροντιστήρια δεν πρόκειται να προβούν εις ουδεμίαν παραχώρησιν » Βεβαίως μέσα στο κλίμα της εποχής η απάντηση στους μαθητές, με τα σημερινά κριτήρια ακούγεται σκληρή και υπερβολική: « Έχομεν την πεποίθησιν ότι η σημειούμενη από των μαθημάτων αποχή δεν οφείλεται εις το σύνολον των σπουδαστών και δη των εξ αυτών φιλομαθών αλλά εις μικρόν αριθμόν εκ συστήματος απειθάρχων και ταραχοποιών» .
Το 1959 στη Θεσσαλονίκη, με πρωτεργάτη το Γιώργο Ψαλτόπουλο, ιδρύεται « Σύνδεσμος Φροντιστών Βορείου Ελλάδος » Αργότερα ιδρύεται και δεύτερος σύλλογος που δείχνει τη διαφορά συμφερόντων που αναφέραμε παραπάνω. « Σύλλογος Φροντιστών Μέσης Εκπαιδεύ σεως Βορείου Ελλάδος ».
Κάποιος αντίστοιχος σύλλογος υπάρχει, στη δεκαετία του 1960, στην Αθήνα με τον βαρύγδουπο τίτλο
« Πανελλήνια Ένωσις Φροντιστών » με πρόεδρο τον δικηγόρο Θεοχάρη Βασιλάκη, που διατηρεί νομικό φροντιστήριο στην οδό Καπλανών και γενικό γραμματέα τον μαθηματικό Ιωάννη Ξηρομάμμο, που έχει φροντιστήριο στην Γ. Γενναδίου. Η ανακοίνωση αναφέρεται σε θέματα δεοντολογίας.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Της Πανελληνίου Ενώσεως Φροντιστών
Η Πανελλήνιος Ένωσις Φροντιστών γνωρίζει εις τους κ.κ.
γονείς και κηδεμόνας και εις αυτούς τούτους τους υποψηφίους
Ανωτάτων Σχολών ότι είναι ακριβής η ανακοίνωσις αποτελε
σμάτων παντός Φροντιστηρίου όταν περιέχει μόνον τα ακό-
λουθα στοιχεία:
α. Τον αριθμόν των φοιτησάντων εις το Φροντιστήριον
κατά κύκλον
β. Τα ονοματεπώμενα των επιτυχόντων κατά κύκλον και
την Σχολήν εις ην έκαστος επέτυχεν.
Πάσα άλλη ανακοίνωσις δι’ αφηρημένων αριθμών επιτυχόντων
δέον να προβληματίζη περί της αληθείας του περιεχομένου της
Εκ της Πανελληνίου Ενώσεως Φροντιστών
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματεύς
ΘΕΟΧ. ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΗΡΟΜΑΜΜΟΣ
Οι εφημερίδες κατακλύζονται από διαφημίσεις. Κάθε φροντιστήριο ανακοινώνει ανεξέλεγκτα αριθμούς επιτυχόντων που, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς άλλων, περιλαμβάνει και ανύπαρκτα ονόματα. Αυτή η διένεξη είναι παλαιά. Προπολεμικά, αλλά και μετά την Απελευθέρωση είναι γνωστές οι μάχες μεταξύ Λαμπρινόπουλου- Πάλλα για τις επιτυχίες στο Πολυτεχνείο, των Ατζιού- Κλαδάκη για τις στρατιωτικές σχολές.
Η ανακοίνωση της Ένωσης δεν έλυσε το πρόβλημα , το οποίο έλυσε με τη μέθοδο της απαγόρευσης ανακοίνωσης ονομάτων επιτυχόντων το Υπουργείο Παιδείας.
Με την μεταπολίτευση γίνεται μια νέα προσπάθεια δημιουργίας συλλόγου από στελέχη κεντρικών φροντιστηρίων, που αποκτά και νομική αναγνώριση, αλλά στη συνέχεια δε παρουσιάζει αξιοσημείωτη δραστηριότητα.
Άλλη ομαδική εμφάνιση φροντιστών σημειώνουμε με την ευκαιρία της διαρροής των θεμάτων των μαθηματικών κατά τη διάρκεια των πανελληνίων εξετάσεων. Αυτό έγινε όταν υπουργός Παιδείας ήταν ο Γεώργιος Ράλλης. Φυσικά το διαγώνισμα αυτό ακυρώθηκε και η εξέταση στα μαθηματικά έγινε πάλι. Οι ανακρίσεις που ακολούθησαν βρήκαν την άκρη στην ιδιόμορφη προσωπική σχέση ανάμεσα στον υπεύθυνο Διευθυντή του υπουργείου Ράμμο και ένα Φροντιστή!
Η επίθεση εναντίον των φροντιστηρίων ήταν σφοδρή και αναμενόμενη.
Η απάντηση των φροντιστών κρίθηκε απαραίτητη. Έχει τίτλο:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ
και υπογράφεται από τη
ΚΙΝΗΣΗ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Εδώ και μερικούς μήνες, με αφορμή την υπόθεση της διαρροής των θεμάτων στις Πανελλήνιες εξετάσεις, ξεκίνησε από πολλές μεριές μια εκστρατεία δυσφήμισης του Φροντιστηρίου. Εμείς, που εργαζόμαστε στα Φροντιστήρια και που θιγόμαστε ηθικά, πιστεύουμε ότι πρέπει να διευκρινίσουμε ορισμένα πράγματα για να φανεί η αλήθεια.
Το Φροντιστήριο γεννήθηκε στις ανταγωνιστικές συνθήκες που δημιουργεί το γεγονός ότι οι υποψήφιοι είναι πολλαπλάσιοι από όσους μπορούν να απορροφήσουν οι Ανώτατες Σχολές. Και πέρα από αυτό, για να καταφέρει να πετύχει κανείς, πρέπει να έχει μια στάθμη μόρφωσης που δε μπορεί να δώσει το σχολείο, με την ομολογημένη και επίσημα έλλειψη καθηγητών, αιθουσών διδασκαλίας κ.λ.π. και με τις γενικότερες συνθήκες που επικρατούν Μέση Εκπαίδευση με τη διαρκή υποβάθμισή της.
Μέσα στις συνθήκες ανισότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αναπτύχθηκε το Φροντιστήριο, για να παίξει, αντικειμενικά, ρόλο εξισορρόπησης ανάμεσα σ τ ο υ ς γ ό ν ο υ ς τ ω ν π λ ο υ σ ί ω ν που φοιτούν σε πρότυπα δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία και ενισχύονται με ιδιαίτερα μαθήματα, και σ τ α π α ι δ ι ά τ ω ν α σ θ ε ν έ σ τ ε ρ ω ν ο ι κ ο ν ο μ ι κ ά τ ά ξ ε ω ν, που μπόρεσαν, σε μεγάλο βαθμό, να ανταγωνίζονται με αξιώσεις στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ. Ο μαζικός χαρακτήρας που προσέλαβαν τα Φροντιστήρια λειτούργησε υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, όπως φαίνεται από τον παρακάτω στατιστικό πίνακα της ΜαθηματικήςΕπιθεώρησης, τεύχος 6 σελ. 74.
Στην Ελλάδα 1 στους 9 φοιτητές προέρχεται από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Στο Βέλγιο ο αντίστοιχος αριθμός είναι 1 στους 10, στη Γιουγκοσλαβία 1 στους 11,στην Ιταλία 1 στους 28 και στην Γαλλία 1 στους 34. Στη Δ. Γερμανία 37 και στην Ισπανία 58 κτλ.
Στόχος αυτής της ενημέρωσης δεν είναι φυσικά να αποδοθούν εύσημα στα Φροντιστήρια, ούτε να θεσμοποιηθεί το Φροντιστήριο σαν ρυθμιστικός παράγοντας στο χώρο της παιδείας. Πιστεύουμε όμως, όπως και η πλειονότητα του Ελληνικού Λαού, ότι υ π ό τ ι ς π α ρ ο ύ σ ε ς σ υ ν θ ή κ ε ς, το Φροντιστήριο διαδραματίζει ρόλο κοινωνικό. Και θα διαδραματίζει εφ’ όσον οι συνθήκες ανισότητας στο χώρο της παιδείας θα διαιωνίζονται. Το φροντιστήριο δεν περιορίζεται και πολύ περισσότερο δεν καταργείται με διοικητικές πράξεις και αστυνομικές διατάξεις.
Θα καταργηθεί, γιατί δε θα έχει λόγους ύπαρξης, μόνον:
1. Όταν γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα σ’ αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν και τον αριθμό που θα απορροφήσουν τα ΑΕΙ
2. Όταν η παρεχόμενη δημόσια εκπαίδευση θα είναι ανώτερη από την ιδιωτική.
3. Όταν η στελέχωση και η λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης θα είναι πλήρης και ίδια για όλα τα σχολεία της επικράτειας.
4. Όταν λυθεί το κτιριακό πρόβλημα των σχολείων.( κατά την ΟΛΜΕ λείπουν 9000 αίθουσες )
5. Όταν η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης καταλήξουν σε συμφωνία στον τομέα της παιδείας και γενικά όταν η Π α ι δ ε ί α δ ε ν θ α α ν τ ι μ ε τ ω π ί ζ ε τ α ι σ α ν φ τ ω χ ό ς
σ υ γ γ ε ν ή ς α π ό τ ο ε π ί σ η μ ο κ ρ ά τ ο ς .
Σημειώνουμε ότι σε πρόσφατο πίνακα του Ο.Η.Ε (1975) η Ελλάδα σε σύνολο 187 χωρών κατέχει την 179η θέση στη διάθεση κονδυλίων για την παιδεία ( 1,6 του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος)
Η παιδεία δεν είναι υπόθεση της εκάστοτε κυβέρνησης, είναι υ π ό θ ε σ η Ε θ ν ι κ ή.
Μόνο έτσι έπρεπε και πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Η συγκρότηση ενός Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας με συμμετοχή όλων των πνευματικών, κοινωνικών και πολιτικών φορέων, όπως έχει προταθεί από όλες τις υπεύθυνες εκπαιδευτικές οργανώσεις, ήταν και είναι από τα πράγματα απαραίτητη. Μόνο έτσι δε θα γινόταν αντικείμενο σκληρών ανταγωνισμών που δηλητηρίασαν ή και δίχασαν επικίνδυνα τον Ελληνικό Λαό, όπως συνέβη με το γλωσσικό και την εκπαίδευση.
Η παιδεία, όπως και κάθε άλλος τομέας εθνικής σημασίας , δεν είναι χώρος όπου πρέπει να επεκτείνονται οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Αυτό δε θα γινόταν, αν η μόρφωση παρέχονταν με ίσες προϋποθέσεις σε όλα τα Ελληνόπουλα.
Μέχρις ότου αυτά δε θα γίνονται εμείς οι φροντιστές πιστεύουμε στην αναγκαιότητα των Φροντιστηρίων, στον κοινωνικό ρόλο που εκπληρώνουν και θα αναλάβουμε εκστρατεία διαφώτισης της κοινής γνώμης για το ποιοι ευθύνονται για όλη την κακοδαιμονία της παιδείας και θα αντιταχτούμε στην α ρ ι σ τ ο σ τ ο κ ρ α τ ι κ ο π ο ί η σ η των φ ρ ο ν τ ι σ τ η ρ ί ω ν και όχι την κατάργησή τους όπως οι απροσανατολιστές διακηρύσσουν.
Όταν διαπιστώσουμε ότι η παιδεία θα αντιμετωπιστεί σαν Εθνικής σημασίας ζήτημα, δηλώνουμε ότι και εμείς θα σ τ ρ α τ ε υ θ ο ύ μ ε στο ανεκπλήρωτο μέχρι στιγμής πάγιο αίτημα και όραμα όλων των Ελληνικών γενεών που ήταν και είναι:
Π α ι δ ε ί α χ ω ρ ί ς φ ρ α γ μ ο ύ ς γ ι α ό λ α τ α Ε λ λ η ν ό π ο υ λ α .
Μετά την μεταπολίτευση έχουμε μια έντονη έξαρση της πολιτικοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας, απόρροια ίσως της επτάχρονης σιωπής της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, αυτός βγάζει τώρα τα απωθημένα και χρεωστούμενα. Με το κυνηγητό των μαγισσών που ξεσπάει, με την εκστρατεία της αποχουντοποίησης, πιο αμείλικτοι κατήγοροι έγιναν άτομα που δεν είχαν καν αυτό το δικαίωμα. Στο χώρο των φροντιστών εμφανίστηκε ο πρώην επιμελητής της Ιατρικής Σχολής Όθωνας Χρυσαφίδης να εκτοξεύσει κατηγορίες εναντίον του τότε προέδρου της Ένωσης Θεοχάρη Βασιλάκη. Αυτό ήταν άδικο όχι γιατί η Ένωση είχε παρουσιάσει καμιά αντιστασιακή δράση, αλλά κράτησε μια απόσταση από τις δοξολογίες και ένθερμες υποστηρικτικές ανακοινώσεις όλων των άλλων κλάδων. Ήταν άδικο και υπήρξε μια κάποια αντίδραση.
Από το 1975 και μετά εμφανίστηκαν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σ’ όλα τα επίπεδα. Μετά από πολλές προκαταρκτικές προσπάθειες στις 16 Φεβρουάριου του 1975 γίνεται ιδρυτική συνέλευση του συλλόγου εργαζομένων καθηγητών στα φροντιστήρια( ΣΕΦΚ ) και στις 20 του ίδιου μήνα κατατίθεται στο Πρωτοδικείο το καταστατικό. Η πρώτη διορισμένη διοίκηση του συλλόγου είναι:
Πρόεδρος Βασίλης Τζαβίδας
Αντιπρόεδρος Χρίστος Τόλιος
Γ. Γραμματέας Δημήτρης Ποσταντζής
Η πρώτη εκλεγμένη διοίκηση έχει πρόεδρο τον Βασίλη Τζαβίδα και
γ, γραμματέα τον Βαγγέλη Δριβαλιάρη. ( 23. 6. 75.) Έξη μήνες αργότερα πρόεδρος είναι ο Βαγγέλης Δριβαλιάρης και γενικός γραμματέας ο Δημήτρης Λάππας.
Στο χώρο των ιδιοκτητών Φροντιστηρίων η τελεσφόρα προσπάθεια συντελείται από τα περιφερειακά Φροντιστήρια της Αθήνας. Μετά από πολλές προσπάθειες συγκροτείται σύλλογος Ιδιοκτητών Φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης Αττικής. Το 1976 εγκρίνεται από το Πρωτοδικείο Αθηνών το πρώτο καταστατικό, εκλέγεται το 1ο διοικητικό συμβούλιο με
την εξής σύνθεση:
Πρόεδρος Θεοφάνης Γαβαλάς
Αντιπρόεδρος Μένιος Κόκκοβας
Γ. Γραμματέας Σταύρος Μαρίνης
Ταμίας Χρήστος Βλάχος
Μέλη Δημήτρης Ανάγνος, Σπύρος Ναθαναήλ, Ευάγγελος
Ξηρουχάκης, Χαράλαμπος Περιστερόπουλος και
Δημήτρης Σαρόλας.
Το επόμενο βήμα ήταν αναπόφευκτο Η πανελλήνια συγκρότηση των Φροντιστηριακών συλλόγων σε ομοσπονδία. Η πρώτη προσπάθεια γίνεται με συγκέντρωση αντιπροσώπων των συλλόγων Αττικής
( Κόκκοβας ), Θεσσαλονίκης ( Ψαλτόπουλος ) και Θεσσαλίας (Τσανάκας ). Αυτή λαμβάνει χώρα στην Αθήνα στις 30. 9 .1979
Τον Απρίλιο του 1981 κατατίθεται το πρώτο σχέδιο καταστατικού της και τον Ιανουάριο του 1982 αυτό εγκρίνεται από το Πρωτοδικείο
Το όνομα αυτής: Ο.Ε.Φ.Ε.
Το 1983 το Πρωτοδικείο ορίζει την πρώτη προσωρινή διοίκηση με εξάμηνη προθεσμία για διενέργεια αρχαιρεσιών.
Αυτή ήταν: Κόκκοβας, Σορόλας και Ανάγνος από την Αθήνα, Ψαλτόπουλος και Κατσιάρης από τη Θεσσαλονίκη.
Κάποιες διαφωνίες της αρχικής γέννας και κάποιες διαδικαστικές δυσκολίες καθυστέρησαν λίγο την ολοκλήρωση των διαδικασιών.
Μετά από την τροποποίηση του καταστατικού το Φεβρουάριο του 1985 το Πρωτοδικείο Αθηνών ορίζει νέα τριμελή διοίκηση από τους Γαβαλά, Ψαλτόπουλο και Κατσιάρη με την εντολή να οργανώσουν συνέδριο.
Πράγματι, το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο γίνεται στην αίθουσα της Μαθηματικής Εταιρείας στις 5 Μαϊου 1985. Στις 12 του ίδιου μήνα συγκροτείται σε σώμα στη Θεσσαλονίκη . Η πρώτη διοίκηση είναι:
Πρόεδρος Θεοφάνης Γαβαλάς Αττική
Αντιπρόεδρος Δημήτρης Κατσιάρης Θεσσαλονίκη
Γ. Γραμματέας Περικλής Λύγκος Αττική
Ταμίας Γεώργιος Ψαλτόπουλος Θεσσαλονίκη
Ειδ. Γραμματέας Φάνης Λαϊνάς Θεσσαλία.
Στο σημείο αυτό- παρενθετικά -αναφέρω μια προχωρημένη προσπάθεια των κεντρικών φροντιστηρίων να δημιουργήσουν σύλλογο. Έχω στα χέρια μου ακριβές αντίγραφο καταστατικού του συλλόγου που έχει ημερομηνία αναγνώρισης του πρωτοδικείου της Αθήνας 12\ 5 \81. Στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 24 ιδιόχειρες υπογραφές φροντιστών κεντρικών φροντιστηρίων όπως Βασιλάκης, Παπαντωνίου, Γκρίλλας, Βάσσης ,Μπελεζίνης, Μυτιληναιος, Κορέλας, Αγγελίδης, Νίκας, Μανωλκίδης, Θεοδωρόπουλος, Κατσιγιάννης κ.ά. Ο τίτλος του συλλόγου είναι ΕΝΩΣΗ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ .Την αίτηση είχαν υποβάλλει στο Πρωτοδικείο τον Νοέμβριο του 1980 η εξής τριάδα γνωστών φροντιστών: Θεοχάρη Βασιλάκη, Γεώργιος Πασσάς, Αντώνης Παπαντωνίου. Δεν υπέπεσε όμως στην αντίληψη μου αξιοσημείωτη δραστηριότητα της ένωσης αυτής .
Μετά το 1ο συνέδριο η εξέλιξη της ομοσπονδίας είναι θεαματική, χάρις βέβαια και στις προσπάθειες μεγάλου αριθμού συναδέλφων. Νέοι σύλλογοι ιδρύονται σε διάφορους νομούς, νησιά και πόλεις, που προσχωρούν πλουτίζοντας την ομοσπονδία και της δίνουν έναν πραγματικά πανελλαδικό χαρακτήρα
Η ομοσπονδία οργάνωσε, μέχρι στιγμής δεκάδες απολογιστικά και θεματικά συνέδρια που πλούτισαν τον προβληματισμό γύρω από το θεσμό των φροντιστηρίων, ανέδειξαν νέες πτυχές του προβλήματος. Βοήθησε στην ενημέρωση του λαού και την κατανόηση των αιτίων ύπαρξής τους. Είχε συνεισφορά στον γενικό προβληματισμό για την κατάσταση της παιδείας και τα μέτρα που απαιτούνται να ληφθούν για την βελτίωση της εκπαίδευσης. Την ίδια περίοδο πλάτυναν οι γνώσεις μας για τις ρίζες και την ιστορία των φροντιστηρίων στην Ελλάδα, αλλά και την παγκόσμια αυξητική εξάπλωσή τους.
Πρόεδροι της Ο.Ε.Φ.Ε., μέχρι στιγμής, έχουν χρηματίσει ο Φάνης Γαβαλάς, ο Δημήτρης Κατσιάρης, ο Θωμάς Μουγιάκος, η Έφη Παπαδέα, ο Γιώργος Χατζητέγας, ο Μιχάλης Αμοιραδάκης, Κωνσταντίνος Πετρόπουλος, Κωνσταντίνος Αμπατζίδης και Γιάννης Βαφειαδάκης.
Υπάρχει μπροστά ακόμα πολύς δρόμος, που έχουν να διανύσουν τα φροντιστήρια με κύριο καθήκον την αναγνώριση του θεσμού και την θεσμοθέτησή του ως επίσημης συνιστώσας της εκπαίδευσης. Επιπροσθέτως θεωρώ αυτονόητο να τονίσω ότι τα φροντιστήρια πρέπει να είναι, όπως πάντα, έγκαιρα προετοιμασμένα για τις εξελίξεις που έρχονται, να είναι προβλεπτικά των σύγχρονων αναγκών της εκπαίδευσης γενικά, αλλά και των απαιτήσεων των σημερινών και αυριανών μαθητών της πατρίδας μας."
"Ο δρόμος που ακολούθησε η συνδικαλιστική επαγγελματική οργάνωση του φροντιστηριακού χώρου είναι πιο δύσβατος και ανηφορικός από την αντίστοιχη εξέλιξη άλλων κλάδων. Το γεγονός έχει την εξήγησή του.
Μέχρι το 1938 το φροντιστήριο είναι ένας άτυπος θεσμός. Εμφανίστηκε καλύπτοντας πραγματικές ανάγκες και ρίζωσε στο χώρο της εκπαίδευσης
Ήταν όμως ένας ανεπίσημος κλάδος που μέχρι τότε η επίσημη πολιτεία δεν είχε βάλει κανόνες, όρια, προσόντα, όρος απαραίτητος για να υπάρξουν και τα αντίστοιχα συνδικαλιστικά αιτήματα.
Μετά το 1938 το αυταρχικό καθεστώς του Ιωάννου Μεταξά κάνει την αρχική παρέμβαση με τους πρώτους κανόνες και δύο χρόνια αργότερα με τον Α.Ν. 2545 του 1940 ορίζει σαφώς τους όρους λειτουργίας τους που ισχύουν, σχεδόν αναλλοίωτοι, μέχρι σήμερα. Ο πόλεμος και η τρίχρονη Κατοχή που ακολούθησε ανέστειλαν, εκ των πραγμάτων, τέτοιου είδους ενασχολήσεις.
Τις επόμενες τρεις δεκαετίες ο κλάδος εμφανίζεται, ως οργανωμένη οντότητα, πολύ σπάνια σε έκτακτα γεγονότα υπερασπίζοντας το αυτονόητο δικαίωμα της ύπαρξής του Στην ουσία όμως, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις, μόνο μετά τη μεταπολίτευση τα συνδικαλιστικά όργανα των φροντιστών θα πάρουν σάρκα και οστά. Τότε γίνονται γενικές συνελεύσεις, ψηφίζονται καταστατικά που κατατίθενται στα Πρωτοδικεία και αναγνωρίζονται. Στη συνέχεια εκλέγουν τις αντιπροσωπευτικές τους διοικήσεις.
Όλα έχουν την ερμηνεία τους. Ποτέ οι σχέσεις μεταξύ των φροντιστών δε γνώρισαν απόλυτη σύμπνοια και κοινότητα συμφερόντων και επιδιώξεων. Άνθρωποι με κυρίαρχη την ανασφάλεια του επαγγέλματός τους, έχοντας έντονο τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και την διεκδίκηση των πελατών από την ίδια πίτα. Ένας αριθμός από αυτούς με το ένα πόδι μέσα στο επάγγελμα έτοιμοι με την πρώτη ευκαιρία να μεταπηδήσουν σε άλλο χώρο. Είναι φανερό ότι αρκετά από τα άτομα αυτά στερούνται κινήτρου για την προώθηση αυτής της απασχόλησής τους.
Ακόμα για πολλά χρόνια, ιδιαίτερα παλαιότερα, υπάρχει ένα ακόμα χάσμα ανάμεσά τους. Τα φροντιστήρια του κέντρου είναι, σχεδόν αποκλειστικά, προσανατολισμένα στις εισιτήριες εξετάσεις των ανωτάτων ιδρυμάτων. Αντίθετα τα συνοικιακά, με μερικές εξαιρέσεις, είχαν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Τις εισαγωγικές στο γυμνάσιο, τις προαγωγικές από τάξη σε τάξη, τους μετεξεταστέους τον Σεπτέμβρη.
Αυτές οι καταστάσεις δε δημιουργούσαν κοινότητα συμφερόντων.
Έτσι, όπως είπα και προηγουμένως, τις τρεις πρώτες δεκαετίες μετά την απελευθέρωση οι ομαδικές εμφανίσεις των φροντιστών είναι σπάνιες και συγκυριακές , κυρίως εξαιτίας εκτάκτων περιστατικών. Δε λείπουν βεβαίως οι ατομικές παρεμβάσεις στα γεγονότα. Άρθρα, επιστολές, πολεμικές απαντήσεις σε άδικες επιθέσεις στον κλάδο από συναδέλφους με πίστη, προσωπικότητα και σθένος , όπως ο Αριστείδης Πάλλας, ο Κώστας Μανωλκίδης, ο Γεώργιος Ψαλτόπουλος κ. ά.
Ας δούμε κάποιες τέτοιες συγκυριακές εμφανίσεις του κλάδου.
Τον Απρίλιο του 1946 οι μαθητές κάποιων κεντρικών φροντιστηρίων απέχουν από τα μαθήματά τους διαμαρτυρόμενοι για τα υψηλά δίδακτρα σε μια δύσκολη, πληθωριστική εποχή αλλά και πολιτικά επικίνδυνη Στην « Ανακοίνωση των Φροντιστών » ,που δείχνει ομαδική απάντηση και κάποια μορφή συνεννόησης οι φροντιστές λένε: « Πάντως δηλούμεν κατηγορηματικώς ότι τα φροντιστήρια δεν πρόκειται να προβούν εις ουδεμίαν παραχώρησιν » Βεβαίως μέσα στο κλίμα της εποχής η απάντηση στους μαθητές, με τα σημερινά κριτήρια ακούγεται σκληρή και υπερβολική: « Έχομεν την πεποίθησιν ότι η σημειούμενη από των μαθημάτων αποχή δεν οφείλεται εις το σύνολον των σπουδαστών και δη των εξ αυτών φιλομαθών αλλά εις μικρόν αριθμόν εκ συστήματος απειθάρχων και ταραχοποιών» .
Το 1959 στη Θεσσαλονίκη, με πρωτεργάτη το Γιώργο Ψαλτόπουλο, ιδρύεται « Σύνδεσμος Φροντιστών Βορείου Ελλάδος » Αργότερα ιδρύεται και δεύτερος σύλλογος που δείχνει τη διαφορά συμφερόντων που αναφέραμε παραπάνω. « Σύλλογος Φροντιστών Μέσης Εκπαιδεύ σεως Βορείου Ελλάδος ».
Κάποιος αντίστοιχος σύλλογος υπάρχει, στη δεκαετία του 1960, στην Αθήνα με τον βαρύγδουπο τίτλο
« Πανελλήνια Ένωσις Φροντιστών » με πρόεδρο τον δικηγόρο Θεοχάρη Βασιλάκη, που διατηρεί νομικό φροντιστήριο στην οδό Καπλανών και γενικό γραμματέα τον μαθηματικό Ιωάννη Ξηρομάμμο, που έχει φροντιστήριο στην Γ. Γενναδίου. Η ανακοίνωση αναφέρεται σε θέματα δεοντολογίας.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Της Πανελληνίου Ενώσεως Φροντιστών
Η Πανελλήνιος Ένωσις Φροντιστών γνωρίζει εις τους κ.κ.
γονείς και κηδεμόνας και εις αυτούς τούτους τους υποψηφίους
Ανωτάτων Σχολών ότι είναι ακριβής η ανακοίνωσις αποτελε
σμάτων παντός Φροντιστηρίου όταν περιέχει μόνον τα ακό-
λουθα στοιχεία:
α. Τον αριθμόν των φοιτησάντων εις το Φροντιστήριον
κατά κύκλον
β. Τα ονοματεπώμενα των επιτυχόντων κατά κύκλον και
την Σχολήν εις ην έκαστος επέτυχεν.
Πάσα άλλη ανακοίνωσις δι’ αφηρημένων αριθμών επιτυχόντων
δέον να προβληματίζη περί της αληθείας του περιεχομένου της
Εκ της Πανελληνίου Ενώσεως Φροντιστών
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματεύς
ΘΕΟΧ. ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΗΡΟΜΑΜΜΟΣ
Οι εφημερίδες κατακλύζονται από διαφημίσεις. Κάθε φροντιστήριο ανακοινώνει ανεξέλεγκτα αριθμούς επιτυχόντων που, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς άλλων, περιλαμβάνει και ανύπαρκτα ονόματα. Αυτή η διένεξη είναι παλαιά. Προπολεμικά, αλλά και μετά την Απελευθέρωση είναι γνωστές οι μάχες μεταξύ Λαμπρινόπουλου- Πάλλα για τις επιτυχίες στο Πολυτεχνείο, των Ατζιού- Κλαδάκη για τις στρατιωτικές σχολές.
Η ανακοίνωση της Ένωσης δεν έλυσε το πρόβλημα , το οποίο έλυσε με τη μέθοδο της απαγόρευσης ανακοίνωσης ονομάτων επιτυχόντων το Υπουργείο Παιδείας.
Με την μεταπολίτευση γίνεται μια νέα προσπάθεια δημιουργίας συλλόγου από στελέχη κεντρικών φροντιστηρίων, που αποκτά και νομική αναγνώριση, αλλά στη συνέχεια δε παρουσιάζει αξιοσημείωτη δραστηριότητα.
Άλλη ομαδική εμφάνιση φροντιστών σημειώνουμε με την ευκαιρία της διαρροής των θεμάτων των μαθηματικών κατά τη διάρκεια των πανελληνίων εξετάσεων. Αυτό έγινε όταν υπουργός Παιδείας ήταν ο Γεώργιος Ράλλης. Φυσικά το διαγώνισμα αυτό ακυρώθηκε και η εξέταση στα μαθηματικά έγινε πάλι. Οι ανακρίσεις που ακολούθησαν βρήκαν την άκρη στην ιδιόμορφη προσωπική σχέση ανάμεσα στον υπεύθυνο Διευθυντή του υπουργείου Ράμμο και ένα Φροντιστή!
Η επίθεση εναντίον των φροντιστηρίων ήταν σφοδρή και αναμενόμενη.
Η απάντηση των φροντιστών κρίθηκε απαραίτητη. Έχει τίτλο:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ
και υπογράφεται από τη
ΚΙΝΗΣΗ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Εδώ και μερικούς μήνες, με αφορμή την υπόθεση της διαρροής των θεμάτων στις Πανελλήνιες εξετάσεις, ξεκίνησε από πολλές μεριές μια εκστρατεία δυσφήμισης του Φροντιστηρίου. Εμείς, που εργαζόμαστε στα Φροντιστήρια και που θιγόμαστε ηθικά, πιστεύουμε ότι πρέπει να διευκρινίσουμε ορισμένα πράγματα για να φανεί η αλήθεια.
Το Φροντιστήριο γεννήθηκε στις ανταγωνιστικές συνθήκες που δημιουργεί το γεγονός ότι οι υποψήφιοι είναι πολλαπλάσιοι από όσους μπορούν να απορροφήσουν οι Ανώτατες Σχολές. Και πέρα από αυτό, για να καταφέρει να πετύχει κανείς, πρέπει να έχει μια στάθμη μόρφωσης που δε μπορεί να δώσει το σχολείο, με την ομολογημένη και επίσημα έλλειψη καθηγητών, αιθουσών διδασκαλίας κ.λ.π. και με τις γενικότερες συνθήκες που επικρατούν Μέση Εκπαίδευση με τη διαρκή υποβάθμισή της.
Μέσα στις συνθήκες ανισότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αναπτύχθηκε το Φροντιστήριο, για να παίξει, αντικειμενικά, ρόλο εξισορρόπησης ανάμεσα σ τ ο υ ς γ ό ν ο υ ς τ ω ν π λ ο υ σ ί ω ν που φοιτούν σε πρότυπα δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία και ενισχύονται με ιδιαίτερα μαθήματα, και σ τ α π α ι δ ι ά τ ω ν α σ θ ε ν έ σ τ ε ρ ω ν ο ι κ ο ν ο μ ι κ ά τ ά ξ ε ω ν, που μπόρεσαν, σε μεγάλο βαθμό, να ανταγωνίζονται με αξιώσεις στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ. Ο μαζικός χαρακτήρας που προσέλαβαν τα Φροντιστήρια λειτούργησε υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, όπως φαίνεται από τον παρακάτω στατιστικό πίνακα της ΜαθηματικήςΕπιθεώρησης, τεύχος 6 σελ. 74.
Στην Ελλάδα 1 στους 9 φοιτητές προέρχεται από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Στο Βέλγιο ο αντίστοιχος αριθμός είναι 1 στους 10, στη Γιουγκοσλαβία 1 στους 11,στην Ιταλία 1 στους 28 και στην Γαλλία 1 στους 34. Στη Δ. Γερμανία 37 και στην Ισπανία 58 κτλ.
Στόχος αυτής της ενημέρωσης δεν είναι φυσικά να αποδοθούν εύσημα στα Φροντιστήρια, ούτε να θεσμοποιηθεί το Φροντιστήριο σαν ρυθμιστικός παράγοντας στο χώρο της παιδείας. Πιστεύουμε όμως, όπως και η πλειονότητα του Ελληνικού Λαού, ότι υ π ό τ ι ς π α ρ ο ύ σ ε ς σ υ ν θ ή κ ε ς, το Φροντιστήριο διαδραματίζει ρόλο κοινωνικό. Και θα διαδραματίζει εφ’ όσον οι συνθήκες ανισότητας στο χώρο της παιδείας θα διαιωνίζονται. Το φροντιστήριο δεν περιορίζεται και πολύ περισσότερο δεν καταργείται με διοικητικές πράξεις και αστυνομικές διατάξεις.
Θα καταργηθεί, γιατί δε θα έχει λόγους ύπαρξης, μόνον:
1. Όταν γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα σ’ αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν και τον αριθμό που θα απορροφήσουν τα ΑΕΙ
2. Όταν η παρεχόμενη δημόσια εκπαίδευση θα είναι ανώτερη από την ιδιωτική.
3. Όταν η στελέχωση και η λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης θα είναι πλήρης και ίδια για όλα τα σχολεία της επικράτειας.
4. Όταν λυθεί το κτιριακό πρόβλημα των σχολείων.( κατά την ΟΛΜΕ λείπουν 9000 αίθουσες )
5. Όταν η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης καταλήξουν σε συμφωνία στον τομέα της παιδείας και γενικά όταν η Π α ι δ ε ί α δ ε ν θ α α ν τ ι μ ε τ ω π ί ζ ε τ α ι σ α ν φ τ ω χ ό ς
σ υ γ γ ε ν ή ς α π ό τ ο ε π ί σ η μ ο κ ρ ά τ ο ς .
Σημειώνουμε ότι σε πρόσφατο πίνακα του Ο.Η.Ε (1975) η Ελλάδα σε σύνολο 187 χωρών κατέχει την 179η θέση στη διάθεση κονδυλίων για την παιδεία ( 1,6 του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος)
Η παιδεία δεν είναι υπόθεση της εκάστοτε κυβέρνησης, είναι υ π ό θ ε σ η Ε θ ν ι κ ή.
Μόνο έτσι έπρεπε και πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Η συγκρότηση ενός Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας με συμμετοχή όλων των πνευματικών, κοινωνικών και πολιτικών φορέων, όπως έχει προταθεί από όλες τις υπεύθυνες εκπαιδευτικές οργανώσεις, ήταν και είναι από τα πράγματα απαραίτητη. Μόνο έτσι δε θα γινόταν αντικείμενο σκληρών ανταγωνισμών που δηλητηρίασαν ή και δίχασαν επικίνδυνα τον Ελληνικό Λαό, όπως συνέβη με το γλωσσικό και την εκπαίδευση.
Η παιδεία, όπως και κάθε άλλος τομέας εθνικής σημασίας , δεν είναι χώρος όπου πρέπει να επεκτείνονται οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Αυτό δε θα γινόταν, αν η μόρφωση παρέχονταν με ίσες προϋποθέσεις σε όλα τα Ελληνόπουλα.
Μέχρις ότου αυτά δε θα γίνονται εμείς οι φροντιστές πιστεύουμε στην αναγκαιότητα των Φροντιστηρίων, στον κοινωνικό ρόλο που εκπληρώνουν και θα αναλάβουμε εκστρατεία διαφώτισης της κοινής γνώμης για το ποιοι ευθύνονται για όλη την κακοδαιμονία της παιδείας και θα αντιταχτούμε στην α ρ ι σ τ ο σ τ ο κ ρ α τ ι κ ο π ο ί η σ η των φ ρ ο ν τ ι σ τ η ρ ί ω ν και όχι την κατάργησή τους όπως οι απροσανατολιστές διακηρύσσουν.
Όταν διαπιστώσουμε ότι η παιδεία θα αντιμετωπιστεί σαν Εθνικής σημασίας ζήτημα, δηλώνουμε ότι και εμείς θα σ τ ρ α τ ε υ θ ο ύ μ ε στο ανεκπλήρωτο μέχρι στιγμής πάγιο αίτημα και όραμα όλων των Ελληνικών γενεών που ήταν και είναι:
Π α ι δ ε ί α χ ω ρ ί ς φ ρ α γ μ ο ύ ς γ ι α ό λ α τ α Ε λ λ η ν ό π ο υ λ α .
Μετά την μεταπολίτευση έχουμε μια έντονη έξαρση της πολιτικοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας, απόρροια ίσως της επτάχρονης σιωπής της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, αυτός βγάζει τώρα τα απωθημένα και χρεωστούμενα. Με το κυνηγητό των μαγισσών που ξεσπάει, με την εκστρατεία της αποχουντοποίησης, πιο αμείλικτοι κατήγοροι έγιναν άτομα που δεν είχαν καν αυτό το δικαίωμα. Στο χώρο των φροντιστών εμφανίστηκε ο πρώην επιμελητής της Ιατρικής Σχολής Όθωνας Χρυσαφίδης να εκτοξεύσει κατηγορίες εναντίον του τότε προέδρου της Ένωσης Θεοχάρη Βασιλάκη. Αυτό ήταν άδικο όχι γιατί η Ένωση είχε παρουσιάσει καμιά αντιστασιακή δράση, αλλά κράτησε μια απόσταση από τις δοξολογίες και ένθερμες υποστηρικτικές ανακοινώσεις όλων των άλλων κλάδων. Ήταν άδικο και υπήρξε μια κάποια αντίδραση.
Από το 1975 και μετά εμφανίστηκαν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σ’ όλα τα επίπεδα. Μετά από πολλές προκαταρκτικές προσπάθειες στις 16 Φεβρουάριου του 1975 γίνεται ιδρυτική συνέλευση του συλλόγου εργαζομένων καθηγητών στα φροντιστήρια( ΣΕΦΚ ) και στις 20 του ίδιου μήνα κατατίθεται στο Πρωτοδικείο το καταστατικό. Η πρώτη διορισμένη διοίκηση του συλλόγου είναι:
Πρόεδρος Βασίλης Τζαβίδας
Αντιπρόεδρος Χρίστος Τόλιος
Γ. Γραμματέας Δημήτρης Ποσταντζής
Η πρώτη εκλεγμένη διοίκηση έχει πρόεδρο τον Βασίλη Τζαβίδα και
γ, γραμματέα τον Βαγγέλη Δριβαλιάρη. ( 23. 6. 75.) Έξη μήνες αργότερα πρόεδρος είναι ο Βαγγέλης Δριβαλιάρης και γενικός γραμματέας ο Δημήτρης Λάππας.
Στο χώρο των ιδιοκτητών Φροντιστηρίων η τελεσφόρα προσπάθεια συντελείται από τα περιφερειακά Φροντιστήρια της Αθήνας. Μετά από πολλές προσπάθειες συγκροτείται σύλλογος Ιδιοκτητών Φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης Αττικής. Το 1976 εγκρίνεται από το Πρωτοδικείο Αθηνών το πρώτο καταστατικό, εκλέγεται το 1ο διοικητικό συμβούλιο με
την εξής σύνθεση:
Πρόεδρος Θεοφάνης Γαβαλάς
Αντιπρόεδρος Μένιος Κόκκοβας
Γ. Γραμματέας Σταύρος Μαρίνης
Ταμίας Χρήστος Βλάχος
Μέλη Δημήτρης Ανάγνος, Σπύρος Ναθαναήλ, Ευάγγελος
Ξηρουχάκης, Χαράλαμπος Περιστερόπουλος και
Δημήτρης Σαρόλας.
Το επόμενο βήμα ήταν αναπόφευκτο Η πανελλήνια συγκρότηση των Φροντιστηριακών συλλόγων σε ομοσπονδία. Η πρώτη προσπάθεια γίνεται με συγκέντρωση αντιπροσώπων των συλλόγων Αττικής
( Κόκκοβας ), Θεσσαλονίκης ( Ψαλτόπουλος ) και Θεσσαλίας (Τσανάκας ). Αυτή λαμβάνει χώρα στην Αθήνα στις 30. 9 .1979
Τον Απρίλιο του 1981 κατατίθεται το πρώτο σχέδιο καταστατικού της και τον Ιανουάριο του 1982 αυτό εγκρίνεται από το Πρωτοδικείο
Το όνομα αυτής: Ο.Ε.Φ.Ε.
Το 1983 το Πρωτοδικείο ορίζει την πρώτη προσωρινή διοίκηση με εξάμηνη προθεσμία για διενέργεια αρχαιρεσιών.
Αυτή ήταν: Κόκκοβας, Σορόλας και Ανάγνος από την Αθήνα, Ψαλτόπουλος και Κατσιάρης από τη Θεσσαλονίκη.
Κάποιες διαφωνίες της αρχικής γέννας και κάποιες διαδικαστικές δυσκολίες καθυστέρησαν λίγο την ολοκλήρωση των διαδικασιών.
Μετά από την τροποποίηση του καταστατικού το Φεβρουάριο του 1985 το Πρωτοδικείο Αθηνών ορίζει νέα τριμελή διοίκηση από τους Γαβαλά, Ψαλτόπουλο και Κατσιάρη με την εντολή να οργανώσουν συνέδριο.
Πράγματι, το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο γίνεται στην αίθουσα της Μαθηματικής Εταιρείας στις 5 Μαϊου 1985. Στις 12 του ίδιου μήνα συγκροτείται σε σώμα στη Θεσσαλονίκη . Η πρώτη διοίκηση είναι:
Πρόεδρος Θεοφάνης Γαβαλάς Αττική
Αντιπρόεδρος Δημήτρης Κατσιάρης Θεσσαλονίκη
Γ. Γραμματέας Περικλής Λύγκος Αττική
Ταμίας Γεώργιος Ψαλτόπουλος Θεσσαλονίκη
Ειδ. Γραμματέας Φάνης Λαϊνάς Θεσσαλία.
Στο σημείο αυτό- παρενθετικά -αναφέρω μια προχωρημένη προσπάθεια των κεντρικών φροντιστηρίων να δημιουργήσουν σύλλογο. Έχω στα χέρια μου ακριβές αντίγραφο καταστατικού του συλλόγου που έχει ημερομηνία αναγνώρισης του πρωτοδικείου της Αθήνας 12\ 5 \81. Στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 24 ιδιόχειρες υπογραφές φροντιστών κεντρικών φροντιστηρίων όπως Βασιλάκης, Παπαντωνίου, Γκρίλλας, Βάσσης ,Μπελεζίνης, Μυτιληναιος, Κορέλας, Αγγελίδης, Νίκας, Μανωλκίδης, Θεοδωρόπουλος, Κατσιγιάννης κ.ά. Ο τίτλος του συλλόγου είναι ΕΝΩΣΗ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ .Την αίτηση είχαν υποβάλλει στο Πρωτοδικείο τον Νοέμβριο του 1980 η εξής τριάδα γνωστών φροντιστών: Θεοχάρη Βασιλάκη, Γεώργιος Πασσάς, Αντώνης Παπαντωνίου. Δεν υπέπεσε όμως στην αντίληψη μου αξιοσημείωτη δραστηριότητα της ένωσης αυτής .
Μετά το 1ο συνέδριο η εξέλιξη της ομοσπονδίας είναι θεαματική, χάρις βέβαια και στις προσπάθειες μεγάλου αριθμού συναδέλφων. Νέοι σύλλογοι ιδρύονται σε διάφορους νομούς, νησιά και πόλεις, που προσχωρούν πλουτίζοντας την ομοσπονδία και της δίνουν έναν πραγματικά πανελλαδικό χαρακτήρα
Η ομοσπονδία οργάνωσε, μέχρι στιγμής δεκάδες απολογιστικά και θεματικά συνέδρια που πλούτισαν τον προβληματισμό γύρω από το θεσμό των φροντιστηρίων, ανέδειξαν νέες πτυχές του προβλήματος. Βοήθησε στην ενημέρωση του λαού και την κατανόηση των αιτίων ύπαρξής τους. Είχε συνεισφορά στον γενικό προβληματισμό για την κατάσταση της παιδείας και τα μέτρα που απαιτούνται να ληφθούν για την βελτίωση της εκπαίδευσης. Την ίδια περίοδο πλάτυναν οι γνώσεις μας για τις ρίζες και την ιστορία των φροντιστηρίων στην Ελλάδα, αλλά και την παγκόσμια αυξητική εξάπλωσή τους.
Πρόεδροι της Ο.Ε.Φ.Ε., μέχρι στιγμής, έχουν χρηματίσει ο Φάνης Γαβαλάς, ο Δημήτρης Κατσιάρης, ο Θωμάς Μουγιάκος, η Έφη Παπαδέα, ο Γιώργος Χατζητέγας, ο Μιχάλης Αμοιραδάκης, Κωνσταντίνος Πετρόπουλος, Κωνσταντίνος Αμπατζίδης και Γιάννης Βαφειαδάκης.
Υπάρχει μπροστά ακόμα πολύς δρόμος, που έχουν να διανύσουν τα φροντιστήρια με κύριο καθήκον την αναγνώριση του θεσμού και την θεσμοθέτησή του ως επίσημης συνιστώσας της εκπαίδευσης. Επιπροσθέτως θεωρώ αυτονόητο να τονίσω ότι τα φροντιστήρια πρέπει να είναι, όπως πάντα, έγκαιρα προετοιμασμένα για τις εξελίξεις που έρχονται, να είναι προβλεπτικά των σύγχρονων αναγκών της εκπαίδευσης γενικά, αλλά και των απαιτήσεων των σημερινών και αυριανών μαθητών της πατρίδας μας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου