Το πρωϊνό της Δευτέρας είναι το μόνο που προλαβαίνω να...χαζέψω στο διαδίκτυο...
Διαβάζω σήμερα πολλά επικριτικά σχόλια για το...ατόπημα του Ρουβά να...πιάσει στο στόμα του το "Άξιον εστί".
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι δεν με λες και...θαυμαστή του Σάκη! Η μουσική που αγαπώ είναι...μακριά από αυτά που έχει τραγουδήσει έως τώρα ο δημοφιλής τραγουδιστής.
Σε αντίθεση βέβαια με τις κορούλες μου και ειδικά την μεγάλη!
Δεν ενοχλήθηκε καθόλου όμως η αισθητική μου από την προσπάθεια ενός καλλιτέχνη να δοκιμάσει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που μας είχε συνηθίσει μέχρι σήμερα.
Ειδικά όταν αυτό το διαφορετικό είναι προς...τα πάνω και σηματοδοτεί μια στροφή σ'αυτό που έχει επικρατήσει ως ποιοτικό!
Το συγκεκριμένο έργο, όποτε ακούω αποσπάσματά του, μου προκαλεί την ίδια συγκίνηση που μου προκάλεσε την πρώτη φορά που το άκουσα, πολλά χρόνια πριν...
Το "Άξιον εστί" τίποτα απολύτως δεν μπορεί να πάθει από μια...κακή ερμηνεία του οποιουδήποτε, είτε Ρουβάς λέγεται αυτός, είτε οτιδήποτε άλλο...
Αντίθετα αυτός που ρισκάρει είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης που επιλέγει να εκτεθεί στο κοινό, ερμηνεύοντάς το και βάζοντας τον εαυτό του, μοιραία, σε σύγκριση με ιερά τέρατα του Ελληνικού τραγουδιού...
Και, εγώ τουλάχιστον, θαυμάζω αυτού του είδους τα ρίσκα!
Δεν νομίζω ότι ταιριάζει στο ίδιο το έργο η..."απαγόρευση" της ερμηνείας σε όποιον θελήσει να το πράξει. Δεν μπορεί να "συμμετέχει" ή να γίνεται μέσο της όποιας λογοκρισίας.
Αντίθετα στο έργο αυτό αξίζει η συνεχής διάδοσή του και στις γενιές που, δυστυχώς, δεν το γνωρίζουν.
Αν η ερμηνεία του Σάκη, προφανώς υποδεέστερη από άλλες, αλλά και καλύτερη από κάποιες άλλες, φέρει αυτό το αριστούργημα κοντά σε κοινό που πιθανώς δεν γνώριζε καν την ύπαρξή του, ε, τότε μπράβο του!
Αν ο Ρουβάς, με την αναμφισβήτητη ικανότητα να προσεγγίζει τις νεότερες ηλικίες, μυήσει την οχτάχρονη κόρη μου και την γενιά της, που τώρα αρχίζει να αποκτά "μουσικά ακούσματα", στην μουσική του Μίκη, ε, τότε οφείλω να τον ευχαριστήσω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου